تحقیق جدید نشان می دهد؛
نارسایی قلبی ریسک ابتلا به سرطان را افزایش می دهد
تحقیقات نشان می دهد افرادی که بعد از حمله قلبی دچار نارسایی قلبی می شوند با ریسک بالای ابتلا به سرطان مواجه هستند. طبق یافته های محققان مایو کلینیک مینه سوتا آمریکا، بیماران مبتلا به بیماری قلبی-عروقی، مستعد ابتلا به سایر بیماری ها بوده و باید با آگاهی تحت نظر باشند. دکتر ورونیک راجر، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «افراد دچار نارسایی قلبی بسیار مستعد ابتلا به سرطان ریه یا سرطان سیستم گوارش هستند.» محققان اذعان دارند که شمار بیماران دارای نارسایی قلبی که مبتلا به سرطان تشخیص داده شده اند کم است. تحقیق قبلی این کلینیک نشان داده بود که نارسایی قلبی با افزایش ۷۰ درصدی ریسک ابتلا به سرطان مرتبط است. بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارای قلب ضعیفی هستند که قادر به پمپاژ کافی خون در جهت تامین نیازهای بدن نیست. غالبا در این وضعیت حجم مایعات در پاها افزایش یافته و منجر به تورم دردناک می شود. این مطالعه شامل بیش از ۱۰۰۰ فرد دچار حمله قلبی در مینه سوتا بود. میانگین سنی آنها ۶۵ سال و ۶۰ درصد آنها مرد بودند. محققان وضعیت سلامت این افراد را به مدت حدود ۵ سال پیگیری کردند. از بین این گروه، ۲۲۸ نفر مبتلا به نارسایی قلبی (۲۱ درصد) و ۹۸ نفر مبتلا به انواع سرطان، بجز سرطان پوست غیرملانوما، شدند. ۸ درصد بیماران بدون نارسایی قلبی در مقایسه با ۱۲ درصد افراد مبتلا به نارسایی قلبی مبتلا به سرطان شدند.

یافته های محققان نشان می دهد؛
بارداری نوزاد پسر پر عارضه تر است
مطالعه جدید محققان تایید می کند مادرانی که نوزاد پسر باردار هستند بیشتر عوارض خطرناک حاملگی را تجربه می کنند. در این مطالعه محققان دانشگاه آدلاید استرالیا با مشارکت دانشگاه گرونینگن هلند، داده های بیش از ۵۷۴ هزار تولد از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۱ را در جنوب استرالیا مورد تحلیل و بررسی قرار دادند. این تیم تحقیق به دنبال رابطه بین جنسیت نوزاد و عوارض جانبی بارداری هم برای نوزاد و هم برای مادر بود. نتایج آشکار ساخت عوارض مضر بارداری در زنانی که نوزاد پسر حامله بودند به مراتب بیشتر بود.
به عنوان مثال، طبق این مطالعات احتمال تولد زودهنگام در نوزاد پسر بسیار بیشتر است. زایمان زودهنگام به معنای تولد نوزاد قبل از هفته ۳۷ بارداری است، در حالیکه میانگین مدت بارداری ۴۰ هفته به طول می انجامد. تولد زودهنگام از علل اصلی ناتوانی های بلندمدت نورولوژیکی در کودکان است.