روزنامه امتیاز | شماره :3598

شماره : 3598 /

۱۴۰۱ چهارشنبه ۲۱ دي

۱۴۰۲ سه شنبه ۲۱ آذر
اِثَّلاثا ٢٨ جمادي الاولي ١٤٤٥
Tuesday, December 12, 2023

صفحه نخست

1
اجتماعی

2
اقتصادی

3
ورزشی

4

5
شهرستان‌ها

6
فرهنگ و ادب

7
صفحه آخر

8

صفحه 1 : صفحه نخست

صفحه 2 : اجتماعی

صفحه 3 : اقتصادی

صفحه 4 : ورزشی

صفحه 5 : ورزشی

صفحه 6 : شهرستان‌ها

صفحه 7 : فرهنگ و ادب

صفحه 8 : صفحه آخر

جستجو بر اساس :

سال :

ماه :

روز :

جزئیات خبر

معاون رئیس‌جمهور هشدار داد:

افزایش آمار طلاق در کشور

امتیاز از نقش سکه در زندگی‌های مشترک گزارش می‌دهد؛

زمان تجدیدنظر در احکام مهریه‌

ردپای قیمت‌های عجیب در بازار مسکن

سخنگوی اقتصادی دولت اعلام کرد؛

۷ میلیون تومان حداقل حقوق کارمندان در سال آینده

هشدار وزیر آموزش‌ و پرورش درباره تعطیلات مدارس

در مراسم معارفه مدیرعامل باغ کتاب مطرح شد؛

باغ کتاب یک پدیده فرهنگی افتخارآمیز است

پرتره‌ای از «پدر جذامیان ایران» در سینما

سرمقاله

کی قرار است خیالمان

از آینده راحت شود؟

هومن جعفری

1.جایی سخنگوی دولت آقای بهادری جهرمی را دیدم. مزاحی کردم که باید از تلاش های دولت حقیقتا تلاش کرد چون قیمت پیاز سه هزار تومان کاهش پیدا کرد. کمی شوخی و کنایه زدیم و ایشان هم خنده‌ای کردند و چیزی نگفتند. یک ساعت بعد در سوپرمارکت، تخم‌مرغ را قیمت کردم و دیدم دانه ای چهارهزار تومان شده! حیف آمارش دیر دستم رسید وگرنه این دستاورد را هم تبریک می‌گفتم.

2. نماینده مردم میاندوآب در مجلس یازدهم با انتقاد از زیان‌ده بودن اکثر صندوق‌های بازنشستگی گفت: «از مجموع ۱۸۷ شرکت بازنشستگی ۴۳ شرکت سودآور است. بعضی از شرکت‌های زیان‌ده از شرکت‌های سودده پول می‌گیرند تا تعادل برقرار شود. کجای دنیا این عدالت است؟ نمایندگان؛ شما این عدالت را چطور می‌نویسید؟ برخی صندوق‌های بازنشستگی مانند کشوری به دولت و بودجه وابسته هستند، اگر روزی پول این‌ها پرداخت نشود، قادر به ادامه حیات نیستند. وضعیت نقدینگی صندوق‌ها در دنیا بدین شکل است که نقدینگی را یک فرصت بین‌المللی می‌دانند و صادرات و واردات انجام می‌شود، اما در ایران بازنشستگان نمی‌توانند صادرات و واردات انجام دهند و موانع متعددی در این زمینه وجود دارد. برخی از شرکت‌های زیان‌ده صنعتی وجود دارد، مانند شرکت فولاد که باید سودآور باشد.»

متوجه فاجعه هستید؟ شرکت های سرمایه گذاری بازنشستگان جای آنکه خودشان تبدیل به محل تولد ثروت شوند، به محل تولید بدهی های کلان تبدیل شده اند. چه کسی باور می کند که از مجموع 187 شرکت، فقط 43 شرکت سودآور باشد که آنها نیز ناچار باشند جور 144 شرکت دیگر را بکشند! این از فاجعه هم ترسناک تر است! چند سال دیگر که بیشتر صندوق ها با هم ورشکست شدند و میلیون ها بازنشسته به مشکلات جبران ناپذیر برخوردند، می فهمیم چه فاجعه‌ای انتظار ما را می‌کشد. فکر کنید چند سال قبل است و من در حال هشدار دادن خشکسالی دریاچه ارومیه هستم. ماجرا اینقدر ترسناک است.

3. مهندس امیر ساکی مدیرکل منابع فیزیکی وزارت بهداشت در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت فرسودگی بیمارستان‌ها در کشور، گفت: «در دهه ۸۰ در کشور ارزیابی لرزه‌ای بیمارستان‌های کشور در دستور کار قرار گرفت و نتایج این ارزیابی نشان داد که حدود ۷۰ درصد ساختمان‌های درمانی یا همان بیمارستان، در کشور فرسوده‌اند. این میزان در تهران به دلیل قدمت بیمارستان‌ها بیش از ۸۰ درصد بوده است. نتایج همچنین نشان داد بیش از ۹۰ درصد بیمارستان‌های فرسوده امکان مقاوم‌سازی نداشته و به عبارتی مقاوم‌سازی آن‌ها توجیه‌پذیر نیست و بنابراین این بیمارستان‌ها باید جایگزین شوند. باتوجه به اینکه سیاست نهضت بیمارستان‌سازی در کشور از سال‌های گذشته و به‌ویژه در ۱۵ سال اخیر با ساخت بیش از ۴۰ هزار تخت بیمارستانی که بعضی از این بیمارستان‌ها جایگزین بیمارستان‌های فرسوده قبلی بوده‌اند، آغاز شده؛ درصد فرسودگی ترمیم یافته در حوزه بیمارستانی به حدود ۴۰ درصد رسیده است»

فاجعه فقط در صندوق های بازنشستگی نیست. مثل اینکه اوضاع خراب تر از این حرف هاست و باید منتظر خبرهای بدتر در همه حوزه ها باشیم.

کی قرار است خیالمان از اینده راحت شود؟

یادداشت

قانون هوای پاک نیاز به بازنگری

همه جانبه و دقیق دارد

️ اسماعیل کهرم - بوم و اقلیم شناس

قانون هوای پاک نیاز به بازنگری همه جانبه و دقیق داردبحران آلودگی هوا در تهران و سایر کلانشهرها مربوط به دوره مدیریتی خاصی نیست بلکه در دهه‌های اخیر یکی از مسائل جدی و اساسی محیط زیست ایران است که نباید فقط در زمان اوج بحران سراغ آن آمد و موشکافی کرد. باید این مسئله از ماه‌ها قبل از شروع فصل پاییز و زمستان مورد ارزیابی قرار بگیرد و چه در حوزه نظری و چه در حوزه اجرایی قدم به قدم درباره آن ایده داد و عمل کرد وگرنه که در زمان بحران مانند این روزها بحث کردن درباره مقصران یا متهمان این مسئله بدون فایده و بی‌اساس است و خروجی نخواهد داشت. مسببان و مقصران وضعیت این روزهای تهران متعدد هستند و به یک یا دو دستگاه بر نمی‌گردد. ضمن اینکه باید بدانیم غیر از تهران، کلانشهرهای دیگری نیز درگیر این موضوع هستند. طبق قانون ۱۹ دستگاه به صورت مستقیم و ۲۳ دستگاه به صورت غیر مستقیم در این باره وظایفی دارند که باید عملکرد آنها مورد به مورد ارزیابی کرد. به طور نمونه وظایف خودروسازان، وزارت نفت، وزارت نیرو، قوه قضاییه، شهرداری‌ها و...چه بوده و در طول یک سال گذشته برای آن چه کرده‌اند؟ باید در فواصل مختلف – نه تنها در زمان آلودگی هوا- به صورت مستمر بررسی شود که نصب فیلتر روی خودروها به کجا رسید؟ یا تولید بنزین استاندارد در چه مرحله‌ای است؟ خودروسازان باید بگویند در فرصتی که داشتند برای تولید خودروی هیبریدی و برقی چه کرده‌اند؟ دولت بگوید که برای توسعه حمل و نقل عمومی چه قدمی برداشته است؟ و... در واقع ما نباید بگذاریم که موضوع آلودگی هوا با گذشتن از فصل سرما به دست فراموشی سپرده شود تا سال دیگر که باز آلودگی بازگشت کاسه چه کنم به دست بگیریم. در مورد اینکه چرا قانون هوای پاک تاکنون درست اجرا نشده و هیچ کس از نتایج آن بهره‌مند نمی‌شود نیز به صراحت بگویم که این قانون را پشت درهای بسته و بدون در نظر گرفتن تمام جوانب و عوامل و نظر کارشناسی نوشته‌اند؛ هر سال تکرار می‌شود که چرا با خودروسازان متخلف برخورد نکردید؟ وقتی کارگران و کارمندان زیادی در این کارخانه‌ها کار می‌کنند و معاش خودشان و خانواده‌شان از درآمد این کارخانه‌هاست، چطور می‌توان انتظار داشت که ضربتی و فوری آن را تعطیل کرد؟ به خاطر می‌آورم که مسئولی در پلیس راهنمایی و رانندگی به شورای شهر تهران آمده بود و می‌گفت شما از ما خواسته‌اید که رانندگان تاکسی‌های فرسوده را جریمه کنیم؛ ما این کار را انجام می‌دهیم اما آیا فکر کرده‌اید که راننده در آن روز نصف این جریمه را کار کرده یا نه؟ یا اصلا پول دارد که فیلتر چند میلیونی بخرد و روی ماشینش نصب کند؟ قوانین ما در این حوزه منصفانه و دقیق و براساس شرایط و محدودیت‌های کشور نوشته نشده و از همین روست که به مرحله اجرا نمی‌رسد یا اگر برسد ناقص انجام می‌شود. این قانون باید با شرایط اقتصادی و سیاسی کشور تناسب داشته باشد و از هر دستگاهی بنا به پتانسیلی که در اختیارش گذاشته‌اند، انتظار داشت.

سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس :

مرکز پژوهش‌های مجلس به موضوع مهاجرت پزشکان ورود کند

سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، بر ضرورت تهیه گزارشی از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس به منظور بررسی علل مهاجرت پزشکان از کشور تاکید کرد.

زهرا شیخی، گفت: بر اساس اظهارات یکی از مسئولان حاضر در نشست در سال جاری میزان حق الزحمه پزشکان در بخش دولتی و خصوصی نزدیک به هم است و قرار است سال آینده یکسان شود و جبران دیگر هزینه‌ها بر عهده بیمه است هر چند اختلاف پرداخت‌های فاحش ناشی از زیرمیزی و یا اعمال غیر ضرور گزارش می‌شود که باید با مکانیسم نظارتی مورد رسیدگی قرار گیرد.

وی یادآور شد: اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس تاکید کردند که حل مشکل ۱۴۵۰ مرکز درمانی فاقد پزشک عمومی و پرداخت فوق العاده خاص به پزشکان مناطق محروم باید مورد توجه جدی قرار گیرد و همچنین بیمه‌ها نیز تقویت شوند.

شیخی افزود: اعضای کمیسیون و مسئولان ذی ربط بر ضرورت ارائه گزارشی توسط مرکز پژوهش‌های مجلس در مورد علل مهاجرت پزشکان تاکید کردند.

سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس ادامه داد: در نهایت مقرر شد کمیته‌ای متشکل از سازمان نظام پزشکی، وزارت بهداشت، بیمه‌ها و سازمان‌های ذی ربط تشکیل تا در این کمیته تخصصی موضوع برقراری عدالت درون بخشی نظام سلامت و اصلاح نظام پرداخت برای توازن بین رشته‌ای به صورت جامع و کامل بررسی و جمع بندی شود.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران مطرح کرد؛

تبعات بسته شدن پنجره جمعیتی کشور

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، نسبت به تبعات بسته شدن پنجره جمعیتی کشور هشدار داد.

حسین قناعتی، در نشست قرارگاه جوانی جمعیت دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه اقدامات اثرگذاری در قرارگاه جوانی جمعیت دانشگاه صورت‌گرفته است، گفت: شاخص‌های رشد جمعیت در محدوده دانشگاه علوم پزشکی تهران از سایر دانشگاه‌ها بیشتر بوده است، این مهم بیانگر این است که مسئله فرزندآوری در این دانشگاه بسیار جدی پیگیری می‌شود. وی افزود: کشوری که بالای ۸۰ میلیون نفر جمعیت داشته باشد، می‌تواند چرخه اقتصادی قابل قبولی را داشته باشد و توسعه یابد. قناعتی ادامه داد: آماری که یک نهاد معتبر علمی بین‌المللی برای سال ۲۰۵۰ منتشر کرده است نشان می‌دهد کشورهایی که از لحاظ اقتصادی در جهان پیشرو خواهند بود، جمعیت بالایی دارند. رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: اگر پنجره جمعیتی که به شدت کشور ما را تهدید می‌کند، بسته شود؛ بازکردن آن، نسل‌ها زمان می‌برد. اما با تلاش همکاران امید داریم، بتوانیم در سطح ملی اثرگذار باشیم. وظیفه انسانی، اخلاقی و دینی حکم می‌کند به این موضوع مهم، توجه ویژه داشته باشیم. در ادامه علیرضا اولیایی منش معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، با بیان اینکه خوشبختانه دانشگاه علوم پزشکی تهران با حمایت رئیس و همه معاونان تحرک خیلی زیادی در زمینه جوانی جمعیت را رقم زده است؛ تأکید کرد: در شرایط کنونی باید امکاناتی را فراهم کنیم تا همکاران و هموطنان با اشتیاق بیشتری به سمت فرزندآوری گام بردارند.

بر اساس آمار سال ۱۴۰۰ اعلام شد؛

رشد ۱۱ درصدی آمار زنان سیگاری در کشور

رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، با اشاره به ۶۰ هزار مرگ در اثر مصرف دخانیات در کشور، گفت: ۱۰ درصد این مرگ ها در اثر مواجهه با دود دست دوم مواد دخانی اتفاق می‌افتد. جعفر جندقی، با اشاره به آخرین گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت که بر اساس آن یک میلیارد و سیصد میلیون نفر از مردم جهان مصرف‌کننده دخانیات هستند، افزود: این میزان مصرف سالانه موجب مرگ ۸ میلیون نفر می‌شود که یک میلیون و دویست هزار نفر آن فقط افرادی هستند که در اثر مواجهه با دود حاصل از مصرف دیگران جان خود را از دست می‌دهند و به عبارتی، استعمال دخانیات هر چهار ثانیه یک نفر را در جهان به کام مرگ می‌کشاند. وی ادامه داد: بر اساس نتایج مطالعه ملی عوامل خطر بیماری‌های غیر واگیر در سال ۱۴۰۰ (استپس)، تقریباً ۱۴ درصد افراد بالای ۱۸ سال جامعه ایرانی دخانیات مصرف می‌کنند که حدود ۲۶ درصد مردان و ۴.۵ درصد زنان را شامل می‌شود و این مصرف از سال ۱۳۹۵، با رشد حدود ۲.۵ درصدی در مردان و ۱۱ درصدی در زنان بالای ۱۸ سال روبه‌رو بوده است.رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت گفت: طبق مطالعه سال ۱۳۹۵ نیز حدود ۱۰ درصد از نوجوانان ۱۳ تا ۱۵ ساله مصرف کننده انواع محصولات دخانی بودند که حدود ۱۳ درصد پسران و ۸ درصد دختران را شامل می‌شود. وی ادامه داد: در این مطالعه مصرف سیگار در بین نوجوانان ۱۳ تا ۱۵ ساله، حدود ۳.۵ درصد، شامل حدود ۵ درصد پسران و ۲ درصد دختران گزارش شد که در مقایسه با آمار دور قبلی این مطالعه در سال ۱۳۸۶، بیش از ۱۳ درصد افزایش داشته و این افزایش عمدتاً ناشی از افزایش ۱۳۳ درصدی مصرف سیگار در میان دختران نوجوان بوده است.

یادداشت

ارزیابی دوباره‌ی همه‌ی ارزش‌ها

️ محسن سلیمانی فاخر

1.گاهی از «آن کسی که هستیم» احساس دلسردی و سرخوردگی می کنیم .آرزو می کنیم بهتر از این که هستیم باشیم ،ولی مطمئن نیستیم که معنای این خواهش چیست .نیچه با این نوع بی قراری همدلی کامل دارد ،ملامت نمی کند که چرا کفران نعمت می کنیم و قدر عافیت نمی دانیم ، به یادمان نمی آورد که اوضاع می توانست خراب تر از این باشد .نمی گوید که در این وانفسای این جهان پر آشوب باید شکر گزار بخت خویش باشیم ،بلکه دعوت می کند هنگامی که احساس رضایت از خویش نمی کنیم ،به آنچه به ما می گذرد توجه کنیم. او این نحوه برخورد را «سلامت روان» می داند و توصیه می کند تا این نارضایتی و ناخرسندی را خوب بشناسیم،جدی اش بگیریم و برای رفع آن کاری کنیم.

2.سوال اینجاست که آیا نیچه درسی برای زندگی روزمره دارد و فلسفه‌اش می‌تواند زندگی را دگرگون کند؟به زعم نیچه شناسان،او فیلسوفی خجالتی و بدون اعتماد به نفس است اما فلسفه‌ی او بر خطر کردن و جسارت ورزیدن تاکید دارد و آیا با چنین پارادوکسی نیچه می تواند درس هایی برای زندگی داشته باشد؟او بیشتر به خاطر ایده های جنجال برانگیز خود شناخته می شود که اخلاقیات سنتی و اسلوب های فکری مرسوم را به چالش کشید. آموزه های او برای تمام عرصه های زندگی است. درس های نیچه ،مشکلات و دوراهی های زندگی روزمره را پاسخ می دهد .

3.آدمی برای زیستن باید قدرت آن را داشته باشد که هم گذشته را طرد کند و هم آن را به کار گیرد.باید گذشته را پای میز محاکمه کشاند، بی‌رحمانه از آن استنطاق کرد و محکومش ساخت. هر گذشته‌ای بالقوه مستحق محکوم کردن است؛قاعده‌ حاکم بر زندگی مملو از قوت و ضعف بشری است .در عصری که بسیاری از امور عمیق فکری و فرهنگی به مد‌های روز مبدل می‌شوند،می توان به نیچه‌ای نزدیک شد که در دفاع از شور زندگی و اخلاق و فضیلت‌ها نوشته است.او تجرد را بر تاهل ترجیح داد و هیچگاه صاحب قدرت و شهرت و مکنت نشد اما ازدواج را راهگشا می دانست وقدرت و شهرت را امکاناتی ستودنی بر می شمرد و با آن‌که دائم در اتاقی کوچک غرق در مطالعه‌ بود،به ارزش زندگی توأم با عمل و فعالیت اعتقاد داشت و غریزه‌های سالم و مصمم را بر مهارت کسب علوم ارجح می دانست .

4.نیچه نداشته‌هایش را به ارزش تبدیل نمی‌کرد؛ضعف راستایش نمی‌کرد و از فقر فضیلت نمی‌ساخت؛ مهم‌ترین هدفش در زندگی «ارزیابی دوباره‌ی همه‌ی ارزش‌ها» بود .او دغدغه‌ی اخلاق دارد و اخلاق برای او در شیوه‌ی زندگی متجلی است .در چنین حیاتی باید اندیشید و اندیشید و تامل کرد«به چه دل می‌بندی؟چه چیز‌هایی را مهم می‌دانی؟به چه اولویت می‌دهی؟ چه چیز را در زندگی جدی می‌گیری و چه چیز را در خور اعتنا نمی‌دانی؟»

5.پذیرفتن ارزش‌ بی چون و چرای فرهنگ متداول در نظر نیچه نادرست است .باید دوباره در زندگی و از بطن خودِ زندگی پرسش‌های نو مطرح کرد.او بر اهمیت چشم‌انداز‌ها و زاویه‌های دید مختلف تاکید دارد.زیرا چشم‌انداز‌ها نه درباره‌ی ماهیت جهان و واقعیت، بلکه «بیان‌کننده‌ی خواهش آدمیان است برای آن‌که یاد بگیرند منظور همدیگر را درک کنند و بتوانندبا کار‌های کوچکی که اسباب شادی همدیگر را فراهم می‌سازد بر دشمنی‌ها فائق آیند».

6.نیچه بردریافتن وقت و اهمیت لحظه‌ی حال تاکید دارد و معتقد است شکست نباید موجب دلسردی ،نومیدی و حسد شود، او رشک ورزی را خصلت قهرمانان نمی داند و قهرمانانه زیستن را عالی ترین نوع زندگی می داند.استراترن می‌نویسد:« زمانی که نیچه در تورین قدم می‌زد شاهد شلاق خوردنِ اسبی از صاحبش بود. او بی‌اختیار برای کمک به اسبِ بیچاره به سمتِ درشکه شتافت و در حالی که گریان دستانِ خود را دورِ گردنِ اسب حلقه زده بود بی‌حال نقش بر زمین شد.» فریاد می‌زد: «من تو را می‌فهمم».از آن تاریخ تا زمانِ مرگ نیچه دیگر حتی یک جمله‌ی معنی‌دار به زبان نیاورد. »

7.او تمدن ها و فرهنگ های عالی را به «اهرام» تشبیه می کند:هر فرهنگ متعالی بسان یک هرم بزرگ است که نیازمند قاعده وسیع است ونخستین پیش فرض آن نوعی میان مایگی است که از قوام و استحکام قوی و سالم برخوردار است.صنایع دستی، تجارت زراعت ،علم و بیشتر هنرها بر پایه میان مایگی یا پیش افتادگی توانایی و میل می توانند منشا اثر شوند .برای میان مایگان میان مایگی در حکم سعادت است.

8.بگذارید روح بالنده زندگی را نظاره کنان بپرسد:«به راستی تاکنون به چه دل بسته ای؟ کدام چیز تورا بر کشیده ، مهارت را به دست گرفته و تکریمت کرده ؟» چیز هایی را که تاکنون گرامی داشته ای پیش روی خود بگذار.شاید انها به اعتبار وجود و مرتبه شان قانون بنیادی خود تو را بر تو معلوم سازند.

9.شخصی که او را می ستایید بالاتر از شما می ایستد و ستایش و شاید گاهی رشک شما را برمی انگیزد .نیچه به ستایش خاموش و بی کلام یا کف زدن برای قهرمان خویش بسنده نمی کند .او می خواهد بداند انسان شایسته ستایش چگونه شخصی شده است که اینک هست پرسش کلیدی همین است:«کارهایی که بر ما اثر می گذارند در عمل چگونه صورت می پذیرند ؟کافی است آن ها را نظاره کنیم. ما می خواهیم بیش از پیش شبیه چیزهایی شویم که ستایش ما را بر می انگیزاند.»

10.کارهایی که ما مشتاقیم انجام دهیم به واقع اموری در دسترسند؛اما راه رسیدن به هر یک از این مقصودها دشوار است.راهی سرشار از رنج ،ناراحتی ازخویشتن،نومیدی ،غبطه و سرخوردگی.نیچه می گوید چیزهای خوب همواره با تاب آوری این دردها پدیدار می شوند. آنهاحاصل بخت و اقبال نیست .وقتی از بیرون به آن چه می ستاییم می نگریم ،معلول یا نتیجه را رصد می کنیم اما معمولا رشد و تکوین را نمی بینیم ؛شب های زجر و عذاب ،ترس ها و نگرانی ها .رنج نه نشانه ناکامی در رسیدن به بهترین صورت خود، بلکه مرحله ای است ضروری در فرایند بدل شدن به آن کسی که می خواهیم و می باید باشیم .