وزیر بهداشت با اشاره به تلاش های دولت سیزدهم برای تامین واکسن کرونا، گفت: وقتی ما وزارت بهداشت را تحویل گرفتیم، هیچ واکسنی برای تزریق نبود.

بهرام عین اللهی، در نشست صمیمانه با خبرنگاران حوزه سلامت، به ارائه گزارشی از وضعیت حوزه سلامت کشور پرداخت.

وی در ابتدا با اشاره به نقش رسانه‌ها در کنترل بیماری کرونا، اظهار داشت: حرکت خبرنگاران یک حرکت زینبی است. من شاهد بودم که خبرنگاران در ایام کرونا لحظه به لحظه اتفاقات کرونا را گزارش می‌کردند و هشدارهای لازم را می‌دادند.

عین اللهی با عنوان این مطلب که زحمات خبرنگاران باعث آگاهی در جامعه شد، افزود: این تلاش‌ها نقطه عطفی در تاریخ کشور ایجاد کرد.

وی گفتد: در جهان امروز هجمه‌های وسیع از سوی رسانه‌ها علیه جمهوری اسلامی وجود دارد و در این فضا خبرنگاران باید رسالت خود را انجام دهند.

وزیر بهداشت، در ادامه به پاندمی کرونا در کشور اشاره کرد و افزود: کرونا در چند مقطع قابل روایت است. روزهای ابتدایی که از ماسک و دستکش خبری نبود. بعد نوبت واکسن رسید که ایران در حلقه کووکس قرار گرفت اما متأسفانه قراردادها را اجرا نکردند.

وی گفت: در دولت سیزدهم وقتی شروع به کار کردیم میزان واکسیناسیون حدود ۱۸ میلیون دوز تزریق بود و مردم برای واکسن به کشورهای اطراف می‌رفتند.

وزیر بهداشت افزود: وقتی ما وزارت بهداشت را تحویل گرفتیم هیچ واکسنی برای تزریق نبود. بنابراین، به سرعت وارد عمل شدیم و توانستیم مقدار زیادی واکسن وارد کنیم. به طوری که در هفته بیش از ۸ میلیون دوز واکسن کرونا در کشور تزریق می‌شد.

وی با اشاره به اهمیت واکسیناسیون در مقابله با کرونا، گفت: تا الان ۱۴۳ هزار مرگ و میر ناشی از کرونا در کشور داشته ایم. اما، باید بدانید که تا شروع واکسیناسیون ۱۳۲ هزار نفر فوتی داشتیم و از دی ۱۴۰۰ تا امروز ۱۱ هزار فوتی داشته ایم. یعنی، واکسیناسیون باعث کاهش مرگ‌های کرونایی شده است.

عین اللهی با اشاره به ذخیره ۵۰ میلیون دوز واکسن کرونا، افزود: فعلاً نیازی به خرید واکسن‌های تولید داخل نیست، اما می‌توانیم برای صادرات آنها اقدام کنیم.

وزیر بهداشت در خصوص وضعیت آبله میمونی و برنامه ایران برای استفاده از واکسن علیه این بیماری، تصریح کرد: بیماری آبله میمونی مانند کرونا نیست. شیوع آبله میمونی به صورت تک گیر است و خوشبختانه همه‌گیری نداشته و حدود ۳۶ هزار نفر در دنیا مبتلا شده‌اند. واگیری این بیماری بیشتر مواقعی است که تاول‌ها شکافته شود و باعث انتقال ویروس شود. در کشور ما فعلاً تنها یک مورد مبتلا گزارش شده است، البته با توجه به مسافرت‌ها این امکان وجود دارد که بازهم ابتلاء صورت گیرد اما نگرانی زیادی از آن نداریم. اگر همه‌گیری این بیماری زیاد شود امکان واکسیناسیون وجود دارد و می‌شود واکسنی تولید شود اما فعلاً ضرورتی ندارد و تمرکز ما بر پیشگیری و آموزش است.

 

رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: وقتی ما می‌گوییم بازگردیم به شهریور ۱۴۰۰، یا باید بپذیریم هزینه‌اش را مردم بدهند یا باید یارانه‌شان را اضافه کنیم.

مسعود میرکاظمی درباره بلاتکلیفی لایحه دولت درخصوص حذف بند مربوط به بازگشت قیمت‌ها به شهریور سال ۱۴۰۰ گفت: چند دوره افزایش قیمت جهانی داشتیم؛ نخست اوایل سال ۱۴۰۰ و در زمان دولت دوازدهم بود، این دولت ۸ میلیارد در بودجه برای واردات کالای اساسی و نهاده دیده بود که این  ۸ میلیارد به دلیل افزایش قیمت‌های نیمه اول سال جوابگو نبود.

رئیس سازمان برنامه و بودجه ادامه داد: نیمه دوم سال باز یک افزایش قیمت داشتیم. هنگامی که بودجه بسته شد، اتفاقات روسیه و اوکراین نبود و جهش سوم قیمت در بودجه دیده نشده بود. بنابراین وقتی ما می‌گوییم بازگردیم به شهریور ۱۴۰۰، یا باید بپذیریم هزینه‌اش را مردم بدهند یا باید یارانه‌شان را اضافه کنیم.

وی تاکید کرد: اگر هرکدام را بپذیریم، دیگر نباید بگوییم قیمت‌ها به شهریور بازگردد بلکه آنچه که ملاک عمل قرار می‌گیرد، اسفند ماه و زمانی است که بودجه بسته شده؛ زیرا بودجه با کسری بسته شده است. اگر مجلس شورای اسلامی نمی‌پذیرد، باید یارانه‌اش را مشخص کنیم و ان‌شاالله یارانه بیشتری را بتوانیم تخصیص دهیم ما امروز لایحه اصلاح یارانه را به مجلس نفرستاده‌ایم برای اینکه این مسئله روشن شود.

مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی از بلامانع بودن حضور فیلم سینمایی «تفریق» به کارگردانی مانی حقیقی در جشنواره‌های خارجی خبر داد.

به گزارش امتیاز؛ روح الله سهرابی با بیان این مطلب افزود: حرکت بر مدار قانون به نفع سینماگران است و از حواشی احتمالی که ممکن است دامن آثار یا صاحبان آثار را بگیرد، جلوگیری می‌کند.

وی افزود: بر اساس اطلاعات موجود درباره حضور فیلم‌ها در جشنواره‌های بین المللی، پس از اعلام رسمی سازمان سینمایی مبنی بر اخذ مجوزهای لازم برای هرگونه نمایش در خارج از کشور، اکثریت قریب به اتفاق صاحبان آثار نسبت به تبعیت از قوانین و مقررات نمایش فیلم در خارج از کشور احترام قائلند و هرگونه حضور در جشنواره‌ها یا اکران عمومی در خارج از کشور را منوط به اخذ مجوزهای لازم می‌دانند که این خود جای تقدیر از فیلمسازان و دست اندرکاران تهیه و تولید فیلم‌ها دارد.

مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم با اشاره به حضور فیلم سینمایی «تفریق» جشنواره‌های خارجی عنوان کرد: این فیلم نیز از این امر مستثنی نبوده و طی چند ماه اخیر نسبت به درخواست صدور پروانه نمایش اقدام کرده و در تعاملی دو‌‌سویه با سازمان سینمایی، همکاری کامل داشته است.

وی ادامه داد: از نظر این اداره کل، حضور فیلم «تفریق» در جشنواره‌های خارجی بلامانع است و مطابق با مقررات و آیین نامه‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند بدون دغدغه در خارج از کشور به نمایش گذاشته شود.

 

تشکر بازنشستگان از قانون‌مداری مجلس و دولت 

نفت و دموکراسی

  محمد هدایتی

تاریخ معاصر خاورمیانه، تاریخِ اقتصاد سیاسی وابسته به نفت و انرژی های فسیلی هم بوده است. درباره نفت بسیار نوشته اند و مشخصاً درباره تاثیرش بر ساختار سیاسی و اقتصادی کشورها. تاریخ نفت، تاریخ تشکیل حکومت ها و البته فروپاشی آن ها هم هست. بدون مطالعه مکانیسم های اثرگذاری نفت بر اقتصاد و سیاست، نمی توان فهمی عمیق از آنچه بر خاورمیانه رفته است داشت. هرچند همواره باید درباره میزان تاثیرگذاری عامل نفت محتاط بود و همه چیز را به نفت و اقتصاد نفتی تقلیل نداد. 

در بررسی اقتصادی نفتی،عموماً از این گفته می شود که انرژی ها و منابع طبیعی به ساختارهای سیاسی متصلب منجر شده اند و مانع از بروز سیاست های دموکراتیک شده اند. اما پیچیدگی امر بیش از این است. برای نمونه تیموتی میچل در کتاب «دموکراسی کربنی»، به پرسشِ دیرین رابطه بین انرژی و دموکراسی می پردازد. انرژی های فسیلی غالبا خصم دموکراسی خوانده شده اند، به ویژه در خاورمیانه. اما همیشه اینگونه نبوده است. برای مثال او بخش عمده ای از سیاست توده ای و معطوف به دموکراسی در اروپا را ناشی از  اثرگذاری زغال سنگ و نیروی کار وابسته به آن می داند. یعنی این انرژی مقوم دموکراسی بوده است. می دانیم که در یک دوره تاریخی بخش عمده ای از نیروی کار، به ویژه در انگلستان و اروپای غربی در معادن زغال سنگ کار می کردند و آن ها پویاترین جنبش های کارگری را رقم زدند. میشل می کوشد مسئله ماهیت و نوع  سوخت را برجسته کند. از تفاوت های ماهوی زغال سنگ و نفت می گوید و اینکه این تفاوت ها به ویژه در زمینه تولید و نقل و انتقال، چگونه پیامدهای متفاوتی در زمینه سیاست توده ای و دموکراسی خواهی به وجود می آورند. او به مسئله کشف نفت در خاورمیانه و سیاست های شرکت های بزرگ نفتی می پردازد. برای مثال نشان می دهد که مدت ها پیش از بهره برداری نفت در مسجد سلیمان، شرکت های نفتی از منابع عظیم آن مطلع بودند اما به خاطر اینکه توزیع نفت در سطح جهانی را در کنترل داشته باشند یا اینکه مانع از کاهش قیمت نفت شوند، کماکان به عملیاتِ بی معنای کشف ادامه می داند. یا اینکه بعدها در حالیکه کیفیت و میزان نفت کرکوک بیشتر بود، به خاطر مقابله با آلمان بر نفت ایران متمرکز شدند و سیاست منطقه شان را بر روی آن بنا نهادند. 

بهرحال مسئله این است که نباید در دام جبرگرایی افتاد؛ به این معنا که نفت را ضرورتا عاملی ضد دموکراسی معرفی کنیم. مسئله این است که در هر کشور عامل نفت، یا دیگر انرژی ها و منابع طبیعی، چگونه با دیگر ویژگی های آن کشور ممزوج شده است و چه ساخت اقتصادی و سیاسی را فراهم آورده است. اما در این تردیدی نیست که به ویژه در خاورمیانه، نفت از مهم ترین عوامل تعیین کننده سرنوشت کشورها، و مشخصاً وضعیت دموکراسی در آن ها بوده است.