لطفا  اول چاه را بکنید!

  هومن جعفری

مثالی هست بسیار معروف که می گوید: اول چاه را بکن، بعد منار را بدزد! مثل بسیار خوبی است و این روزها بیشتر درکش می کنیم. منطورش هم این است. قبل از گرفتن و اتخاذ کردن یک تصمیم اول به عواقبش فکر کن. اول مقدماتش را فراهم کن. اول چهار قدم جلوترش را ببین. بعدا اگر دیدی روی کاغذ جواب داد، عملی اش کن!

یک نمونه این بحث ها ماندن و نماندن کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی! البته کارلوس کی روش فقط یک نمونه و مثال است. می توانید اسم هر کارشناس و متخصص ایرانی یا خارجی که در حال حاضر در ایران کار می‌کند را جایگزینش کنید.

کی روش بماند یا برود؟ بماند اگر بهتر از او نداریم. برود اگر بهتر از او هست. ردش نکنیم که دوباره اسکوچیچ و ویلموتس را قالبمان کنند. اگر فکر می کنید در شرایط امروز سیاسی ایران در داخل مرزها و خارج از کشور، شرایط طوری است که مانچینی به ایران می آید بسم‌اله! ولی اگر کمی فکر کنید، با این موضع‌گیری سیاسی آشکار آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ایران، راه برای ورود مربی جدید بسیار بسته است. اگر باور نمی کنید از محمدرضا ساکت بپرسید برای نگه داشتن مورایس چقدر دردسر کشید!

اینجا بحث حذف کردن نیست. بحث انتخاب کردن است. بحث جایگزینی به میان آمده. ما هیچ جایگزینی برای کی روش و کی‌روش‌های دیگر نداریم اما خواهان رفتنشان می‌شویم. چرا؟

نتیجه این همه تغییر و تحول بدون فکر و بدون پیش بینی و بدون برنامه می شود هرج و مرج. یکی می رود، یکی هم می آید اما آدم جایگزین بر سر کار نمی آید. به این نتیجه می رسیم که هم نفری که انتخاب شده بود انتخاب اشتباهی بود و هم نفری که جایگرینش شده. یک جورهایی می توانیم مدیران اقتصادی عالی رتبه کشور را به صف کنیم. برخی تخصص لازم را ندارند و برخی هم عملکرد مناسبی از خود به نمایش نمی گذارند! نتیجه اینکه وقتی یک نفر تغییر می کند روال کار مختل می شود و وقتی نفر جایگزین، کیفیت لازم را ندارد روال کارها بدتر می شود! نتیجه اینکه می گوییم خدا پدر قبلی را بیامرزد!  این اتفاق برای کی روش رخ داد. او رفت و جایش ویلموتس آمد و شما باقی ماجرا را می دانید.

این مطلب صرفا کارکرد ورزشی ندارد. پیرامون بی برنامگی سیتماتیک ما نسبت به مدیران و کارشناسان فرهنگی و کارگردان‌ها هم صدق می کند. اول انتخاب کنیم، بعدا طرف را بگذاریم کنار!

اقتصاد علم است

 ️  میرزا علی آیت‌اللهی

اقتصاد علمی پیچیده است که با علوم دیگری مثل جامعه شناسی و روانشناسی اجتماعی و مدیریت و علوم سیاسی و ریاضی و آمار درهم تنیدگی خاصی دارد.

دین در حوزه ارزش ها حرف اول را می زند ولی در جزئیات اقتصاد به جز موارد محدودی اظهار نظر یا سیره روشنی برای آن وجود ندارد که آن موارد هم دیدگاه های مراجع درمواردی با هم سازگاری ندارد. لذا شعار اقتصاد اسلامی اگر از حوزه ارزش عبور کند و وارد تصمیم گیری در همه زمینه ها بشود قطعا موفق نخواهد بود.

برگردیم به مسائل مملکت. وقتی مشکلات اقتصادی معاش مردم را با مشکل مواجه کرده باشد معاد مردم هم درگیر می شود. اول انقلاب بحث تخصص و تعهد مطرح بود یکی دوسالی طرفین بحث و جدل کردند بعد ظاهرا جمع هردو را پذیرفتند ولی در عمل وضعیت پریودیکی ایجاد شد . گاهی دولت ها به جمع تعهد و تخصص پای بند ماندند و چون دولت های سازندگی و اصلاحات و تا حدی دولت روحانی پیش رفتند و گاهی هم به دام تازه فارغ التحصیلانی افتادند که با ایده های شعاری و لمپنی به جان آرامش اقتصادی و رفاه مردم افتادند و بعد برای ترمیم وجهه به پول پاشی و توزیع سیب زمینی و....روی آوردند.نفت صد دلاری فروش رفت ولی زیربنای مناسبی برای اقتصاد بنا نهاده نشد.

واقعیت این است که ارکان تصمیم گیری اقتصادی دولت حاضر هم فوق ضعیف هستند. یا علم اقتصاد را بلد نیستند و با تحصیلات دیگری بر مناصب اقتصادی و بودجه ریزی نشسته اند یا درسشان را درست نخوانده و مسلط نیستند و یا..... به هرحال ازصدر تا ذیل دولت از نظر تامین و رفاه اقتصاد ناموفق هستند. بحث تحریم که می گفتند کاغذ پاره است و تخم مرغ ربطی به تحریم ندارد پدر مردم را در آورده است. کشور های مختلف کالا ها را یا به ما نمی فروشند یا مخفیانه با قیمت بالاتر و بیمه و حمل و نقل سرسام آور می فروشند و با هزینه ای چند برابر بر مردم میهن ما تحمیل می کنند. صادراتمان نسبت به قیمت سال پایه می لنگد و به دروع چون رقم ریالی آن تابع دلار است و دلار را گران تر می بینند در صادرات خود را موفق نشان می دهند.

صادر کنندگان ما گاهی به خاک سیاه نشسته اند. فقط به یک قلم محصول نگاه کنید که نخریدن کیوی و عدم وجود مشتری برای صادرات در امسال کمر بسیاری از باغ داران شمالی را شکسته است. ما شعار استقلال در تصمیم گیری از آمریکا را می دهیم ولی آمریکا به راحتی برای ما تصمیم می گیرد. میگوید از ایران نفت نخرید کشور ها هم با بررسی منافع ملی شان به سمت او متمایل می شوند و نمی خرند حتی کشوری مثل چین منافعش را در ارتباط با آمریکا و نوکرانش می بیند و آن ها را بر ما ترجیح می دهد. آمریکا در مسیر انتقال پول برایمان مشکل ایجاد می کند و کسی هم به راحتی به ما جنس نمی فروشد .این مطالب ساده تر از این است که به رشته تحریر در آید ولی دولت فعلی طوری عمل می کند که هر فردی احساس می کند این ها الفبای اطلاعات سیاسی و اقتصادی را بلد نیستند.ما روزی به دنبال عضویت در سازمان تجارت جهانی بودیم در حالی که فعلا در محدوده تصمیم گیری در موردFATF هم در مانده ایم و هر روز داریم خسارت می دهیم. کوتاه سخن این که به فرض ساکت شدن جنبش اجتماعی فعلی که ریشه اقتصادی آن بیش از ریشه فرهنگی است ، طبقات فرودست حرکات جدید تری را آغاز خواهند کرد.وطن ما نیاز به تصمیمات بزرگ دارد و این دولت توان چنین تصمیم گیری را ندارد . دو راه حل بیشتر ندارد یا تحول اساسی در کابینه که با مخالفت پدر خوانده های جبهه پایداری مواجه می شود و یا استعفا.

 ️  سپهر ستاری

این روزها بحث بازنشستگی محمدرضا داورزنی و کنار رفتن او از فدراسیون والیبال بسیار داغ شده است.چند روز قبل بود که خبر بازنشستگی محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال در یکی از خبرگزاری‌ها منتشر شد. او که سومین دوره حضورش در فدراسیون والیبال را می‌گذراند براساس حکم وزارت ورزش و جوانان از روز اول دی بازنشسته محسوب می‌شود و باید صندلی ریاست فدراسیون را ترک کند. بحث بازنشستگی داورزنی موضوعی نیست که به تازگی مطرح شده باشد و از سال گذشته صحبت‌های زیادی در خصوص آن وجود داشته است.

داورزنی چندی پیش هم مدعی شده بود که هنوز بازنشسته نیست ولی هر زمان بازنشسته شود فدراسیون والیبال را ترک خواهد کرد ولی مصاحبه اخیر میلاد تقوی، دبیرکل فدراسیون والیبال نگران‌کننده به نظر می‌رسد. تقوی در واکنش به احتمال ورود فدراسیون جهانی به بحث بازنشستگی داورزنی گفت: قطعا فدراسیون جهانی نسبت به این اتفاق بی تفاوت نخواهد بود. موارد اینچنینی وجود داشته است. به عنوان مثال هند، مالدیو و فیلیپین تعلیق شدند و تا مدت‌ها نمی‌توانستند در مسابقات شرکت کنند. این نامه ابتدا باید ابلاغ شود تا ببینیم وزارت ورزش و در ادامه فدراسیون جهانی والیبال در این زمینه چه تصمیمی می‌گیرند.

بدون شک بهترین تصمیم در شرایط فعلی استعفای داورزنی است تا دیگر خطری از سمت فدراسیون جهانی والیبال ایران را تهدید نکند اما حداقل الآن به نظر نمی‌رسد رئیس فدراسیون والیبال تصمیمی برای استعفا داشته باشد و انگار منتظر است تا وزارت ورزش او را کنار بگذارد. اتفاقی که قطعا باعث ایجاد سوال برای فدراسیون جهانی خواهد شد و در آن صورت پاسخ رئیس فدراسیون والیبال و اعضای هیئت رئیسه حائز اهمیت خواهد بود. با این حال از فردی مثل داورزنی که نزدیک 40 سال در ورزش حضور داشته این توقع وجود دارد که الگویی برای مدیران جوان باشد و بدون حاشیه و دردسر از قانون تمکین کند و پای فدراسیون جهانی را به اتفاقات داخلی والیبال ایران باز نکند.

مشابه این اتفاق در فدراسیون فوتبال برای شهاب‌الدین عزیزی خادم رخ داد. او در شرایطی از صندلی ریاست کنار گذاشته شد که خودش معتقد بود برکناری‌اش فوتبالی نبوده از نهادهای دیگر حکم عزلش را داده‌اند. بعد از برکناری عزیزی خادم حتی نامه‌ای هم از سوی فیفا برای او ارسال شد ولی رئیس سابق فدراسیون فوتبال ترجیح داد پای فیفا را به برکناری خود باز نکند تا در آستانه جام جهانی سایه تعلیق بر سر فوتبال ایران قرار نگیرد. در شرایط فعلی از داورزنی که سابقه‌ای بیشتر از عزیزی خادم در ورزش داشته انتظار نمی‌رود که با مطرح کردن بحث تعلیق والیبال بخواهد به نوعی وزارت ورزش را در بحث بازنشستگی‌اش تهدید کند و چالش جدیدی بسازد.

البته فدراسیون جهانی والیبال هم به سادگی کشورهای مختلف را تعلیق نمی‌کند و باید مسئله دخالت دولت در ورزش برای آن‌ها مسلم شود تا تصمیم به تعلیق یک کشور بگیرند. مشابه این اتفاق سال 2016 برای والیبال هند رخ داد و فدراسیون جهانی به دلیل اختلافات و درگیری های داخلی در این کشور، تصمیم به تعلیق والیبال هند گرفت. البته ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که در حال حاضر والیبال ایران هیچ مسابقه بین‌المللی در پیش ندارد و حتی به فرض تعلیق موقت هم تا زمان آغاز مسابقات مسئله حل خواهد شد.

مشابه این اتفاق سال 2006 برای فدراسیون فوتبال رخ داد که فیفا پس از برکناری محمد دادکان تصمیم به تعلیق فوتبال ایران گرفت اما با تشکیل کمیته انتقالی ماجرا حل شد و حتی تیم ملی امید توانست راهی بازی‌های آسیایی 2006 دوحه شود. با این حال بهترین اتفاق این است که خود داورزنی پیش‌قدم شود و با استعفا از ریاست فدراسیون والیبال ماجرا را خاتمه دهد.

 کاظم نظری، مدیرکل هنرهای نمایشی طی حکمی احمد جولایی را به عنوان دبیر بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی منصوب کرد.

به گزارش امتیاز، کاظم نظری، مدیرکل هنرهای نمایشی طی حکمی احمد جولایی مدرس و پژوهشگر تئاتر را به عنوان دبیر بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی منصوب کرد. متن این حکم بدین شرح است: «جناب آقای احمد جولایی با سلام و احترام نمایش‌های آیینی و سنتی از سرمایه‌های گرانسنگ فرهنگی ایران اسلامی و از گنجینه‌های ارجمند هنری در جهان محسوب می‌شود. پاسداشت، حفظ و ترویج این گونه‌های ارزشمند و روز آمد کردن نگاه و رویکرد به این حوزه از وظایف خطیر تمامی دغدغه‌مندان فرهنگ و هنر کشور است. جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی به عنوان بزرگ‌ترین گردهمآیی اهالی شریف نمایش‌های ایرانی، مجال مغتنمی‌ست برای پویایی هر چه بیشتر این گونه‌های هنری. به موجب این حکم به عنوان «دبیر بیست و یکمین جشنواره بین المللی نمایش‌های آیینی و سنتی» منصوب می‌شوید. امید که در سایه مهر پروردگار، با بهره‌گیری از تجربیات ارزشمند ادوار پیشین و پیشکسوتان، استادان و صاحبنظران این حوزه و با توجه ویژه به رویکردهای پژوهشی و علمی در اعتلاء و ارتقای جایگاه این رویداد هنری موفق و سربلند باشید.» احمد جولایی، متولد ۱۳۳۵ در شهر بوشهر، دارای مدرک فوق‌لیسانس در رشته بازیگری و کارگردانی و مدرک دکترا در رشته پژوهش هنر از دانشگاه مسلمانان هند است. عضویت در هیئت‌ علمی دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر، مدیر و موسس گروه نمایش در مقاطع مختلف دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر، تدریس در دانشگاه سوره و دانشکده هنر و معماری تهران از جمله دیگر فعالیت‌های این پژوهشگر و مدرس تئاتر به شمار می‌آید. حضور او به عنوان استاد راهنما و مشاور در مقاطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد منجر به نگارش قریب به هفتاد رساله دانشگاهی شده است و براین اساس او را به عنوان پدر تئاتر علمی جنوب ایران می‌شناسند. دبیر اجرایی کنگره رییسعلی دلواری سال 1372، مدیرکل و دبیر جشنواره بین‌المللی فیلم رشد از سال 1383 به بعد، موسس دانشکده هنر و معماری در شهرستان برازجان، سخنرانی و ارائه مقاله در سمینارهای بین‌المللی کشورهای تاجیکستان، هندوستان و افغانستان و ...، طراحی اولین جشنواره سراسری تئاتر دانشجویی کشور در دانشگاه آزاد بوشهر در سال 1372 از جمله سمت‌های مدیریتی این پژوهشگر و استاد دانشگاه است. «ارزش ادبی نسخ تعزیه ایرانی»، «قابلیت‌های دراماتیک متون کهن ادب فارسی»، «جُربزه‌های نمایشی شاهنامه» و کتاب 5 جلدی «نمایش معاصر عرب» از آثار این هنرمند در حوزه پژوهش نمایشی محسوب می‌شود.