|
همزمان با آغاز ایام فاطمیه
نمایش «بدون شرط» در فرهنگسرای خاوران به روی صحنه می رود
همزمان با گرامیداشت ایام فاطمیه نمایش «بدون شرط» از سوم دی ماه به مدت ده شب در فرهنگسرای خاوران به روی صحنه می رود.
به گزارش امتیاز، فرهنگسرای خاوران همزمان با ایام فاطمیه و به منظور گرامیداشت دخت گرامی پیامبر(ص) نمایش «بدون شرط» ر ا به مدت ده شب از سوم تا سیزدهم دی ماه به روی صحنه می برد. بدون شرط کاری از گروه فرهنگی هنری نینوا و به تهیه کنندگی سعید محمدی، کارگردانی محسن انصاری و نویسندگی علیرضا صادقی هرشب از ساعت ۱۹ در سالن شهید مطهری اجرا میشود. «بدون شرط» بیانگر یک محبت عارفانه و خدمتی خالصانه از پیرمردی است به نام ابو راجح حمامی در قرن ۸ و در شهر حله که از دل این ماجرا به اعماق تاریخ رفته و به حوادث بعد از شهادت پیامبر اکرم پرداخته خواهد شد. علاقه مندان برای رزرو رایگان این نمایش میتوانند از طریق سایت naynawagroup.ir و یا شماره همراه 09015809065 اقدام کرده و یا برای کسب اطلاعات بیشتر به نشانی خیابان خاوران سه راه هاشم آباد، فرهنگسرای خاوران مراجعه کنند. شماره تلفن های 5-33730002 آماده پاسخگویی به سوالات مخاطبان است.
نه تلویزیون مخاطب دارد نه حال هنرمندان خوب است؛
برای چه کسی برنامه بسازیم؟
بیژن بیرنگ معتقد است دیگر سریالهایی مانند «خانه سبز» ساخته نمیشوند، چون نه شرایط سریالسازی وجود دارد، نه تلویزیون مخاطب دارد و نه حال هنرمندان خوب است که چنین آثاری تولید کنند.
تمام محتوایی که در ادامه میخوانید روایتگر چرایی ساخته نشدن برنامه مناسبی مانند «خانه سبز» در تلویزون است و پاسخ بیژن بیرنگ به آن هم یک جمله است. نه حال مردم خوب است نه تلویزیون مخاطب دارد برای چه کسی برنامه بسازند؟
خلاصه کل مطلب را در یک خط برای شما نوشتم؛ اما اگر میخواهید دقیقتر بدانید جریان از چه قرار است، باید بگویم پرسش اصلیای که این روزها از زبان مخاطبان شنیده میشود، این است که چرا دیگر سریالهایی مانند«خانه سبز»، «روزی روزگاری»، «سلطان شبان»، «هزار دستان» و... ساخته نمیشود.
این را باید از زبان خود سازندگان آن آثار بشنویم، هنرمندانی مانند بیژن بیرنگ که سریالی مانند «خانه سبز» را ساخته بود؛ اما در حال حاضر نه خودش چنین چیزی را میسازد نه دیگر کسی به محتوای مشابه میپردازد. به همین دلیل هم سراغ این تهیهکننده رفتیم تا دلیل اصلی ماجرا را از زبان خودش بشنویم.
چرا در این روزها دیگر برنامههای مناسبی برای جذب مخاطب ساخته نمیشود؟
از نظر و برای من شرایط خوبی برای برنامه سازی وجود ندارد. بهتر است برنامه سای را در شرایط فعلی فراموش کنیم. به نظر شما الان مخاطبی برای تلویزیون وجود دارد؟ به نظر من بهتر است اصلا فیلمسازی نمایش و هنر را برای یک مدت فراموش کنیم .
زمان ساخت سریال خانه سبز یا دنیای شیرین دریا اوضاع چه تفاوتی داشت؟
آن برنامهها را تلویزیون نساخت، من و آقای رسام ساختیم و امروز که به آن روزها فکر میکنم، میبینم که شرایط توهمیای برای ما بود؛ اما سالهاست که تلویزیون دیگر آن شرایط را ندارد. همه ما در آن زمان شدیدا در توهم این ماجرا بودیم که اوضاع درست میشود و صحبت از حقیقت میکردیم، همان دورهای که حرف از اصلاحات بود و فکر میکردیم یک خانه میتواند سبز باشد. همان موقع هم خواستیم بگوییم خانه به مثابه سرزمین میتواند سبز باشد. وقتی این اتفاقات رخ نمیدهد باعث میشود که ما هنرمندان احساس کنیم، در آن زمان دچار توهم بودیم ولی آن چیزی که فکر میکردیم رخ نداد. پس در آن موقع ما دچار توهم بودیم، توهم تغییر و اصلاح. این توهمی که از آن صحبت میکنم به معنای بد آن نیست. همان خوشبینی امیدوارانهای که باعث میشد فکر کنیم همه چیز درست میشود. الان هم امید وجود دارد؛ اما آن رویایی که ما در سر داشتیم یک چیز دیگر بود. من و مسعود رسام، سازندگان حرفهای نبودیم که بگوییم حتما باید کار کنیم و از این طریق امرار معاش انجام دهیم. من هر زمان که فکر میکردم حرفی باید گفته شود، کاری را میساختم اما الان سالهاست که احساس میکنم که شرایطی وجود نداشته و ندارد که بتوانم حرفی را بزنم.
چرا برخی از سریالهای پر محتوایی که در گذشته پخش میشد، این روزها دیگر روی آنتن تلویزیون نمیرود؟ یا حتی مانند آن ساخته نمیشود؟
به این خاطر که شاید سریال اصلا نباید محتوایی داشته باشد. کمی پیشتر هم به این ماجرا اشاره کردم که فرضا خود من زمانی سریال میساختم که احساس میکردم، در جامعه حرفی برای گفتن وجود دارد؛ الان هم یقینا حرفی برای گفتن حتما وجود دارد، حرفی که نیاز به یک گوش شنوا دارد که شرایط آن قطعا وجود ندارد. کما اینکه حرفهایی که گفته شد گوش شنوا نداشت. هنر دل شاد میخواهد. تعریف هنر میتواند این باشد که آیینه مردم است؛ اما من میگویم هنر، آیینه نیازهای مردم است، نیازهایی که شاید خود مخاطب نداند چیست و همان چیزی است که وقتی آن را به مخاطب میدهیم میگوید دقیقا، این همان موضوعی است که به آن نیاز داشتم. نیازها، سلیقه و خواسته روزمره نیستند.
هنرمند مسئول و پاسخگوی نیاز یک جامعه و مخاطب است. یقینا چنین هنرمندی است که در دل آدمها باقی میماند، آدمهایی که با انتخابهایشان، با ارزش، محترم و ماندگار میشوند و حاضرند هزینه انتخابشان را پرداخت کنند. هنرمندی که به آن میگویند چه چیز را انتخاب کند و چه چیزی را انتخاب نکند که دیگر هنرمند نیست.
پس رسالت اصلی هنر و هنرمند چیست؟
این رانندگانی که در دانشگاه شریف، تهران، امیر کبیر، بهشتی و... درس خواندند و حالا هم در این تاکسیهای تلفنی فعالیت میکنند چه تفاوتی با هنرمندان دارند که باید حتما با هنرشان امرار معاش کنند. پرسش اصلی این است که چه تفاوتی بین یک هنرمند و کسی که دکترای فیزیک گرفته وجود دارد؟ باید بگویم تنها تفاوتش رسالتی است که بر دوش هنرمند قرار گرفته و اگر هنرمند آن رسالتش را انجام ندهد و صرفا برای امرار معاش کار کند، دنبال حقیقت نباشد و واقعیتها را هم نبیند، میتواند آن نانی که بهدستآورده را بخورد؟ نه مشخص است که نمیتواند. فقط امیدوارم روزی برسد که حال همه ما خوب باشد و من آن روز بتوانم این اندک تجربهای را که دارم در اختیار مردم قرار دهم.
اخبار
معرفی یک طنز پرداز شناخته شده
در «زیرگذر طنز»
تازهترین برنامه «زیرگذر طنز» شبکه رادیویی صبا به معرفی فرهاد حسنزاده یکی از طنزپردازان معاصر کشورمان پرداخت. رادیو صبا در برنامه «زیرگذر طنز» به معرفی طنزپردازان و آثارشان میپردازد. برنامه «زیرگذر طنز» عنوان یکی از برنامه های فرهنگی این شبکه رادیویی است که با هدف معرفی طنزپردازان معاصر و آثارشان تهیه شده است. این برنامه روز جمعه با معرفی فرهاد حسن زاده نویسنده و طنزپرداز ایرانی راهی آنتن شد و قسمت هایی از داستان «هفت تکه از هفت آلو» را در قالب نمایش برای مخاطبان روایت کرد.فرهاد حسن زاده نویسنده و طنزپرداز ایرانی است که به دلیل نوشتن کتابهایی مانند «هستی» و «زیبا صدایم کن» در ایران و در سراسر جهان شناخته میشود. او یکی از نویسندگان ادبیات کودکان و نوجوانان است که موفق به دریافت لوح افتخار از دفتر بینالمللی کتاب برای نسل جوان شده است.برنامه «زیر گذر طنز»هر روز ساعت ۶:۱۵ به تهیه کنندگی مهدی خانی پور و نویسندگی ریحانه یزدان دوست، روی موج اف ام ۱۰۵,۵ مگاهرتز از رادیو صبا پخش میشود.
سفر به دنیای خیال با کاموا
کتاب «سفر در کاموا» داستان دختر خیالپردازی است که با دانههای بافته شده پیراهن به وسیله مادرش وارد داستانی هیجانانگیز میشود. کتاب سفر در کاموا داستان دخترکی است که کنار مادرش مینشیند. وقتی مادر دانههای کاموا را میبافد دختر با کاموا، گربه و عروسکش وارد دنیای خیال میشود. پری رضوی نویسنده این کتاب متولد ۱۳۵۲ کارشناس رشته معماری با بیش از ۲۰ سابقه فعالیت در حوزه ادبی و فرهنگی است. او کارش را از تبریز شروع کرد و در تهران با حضور در جلسات و کارگاه های ادبی در سال ۸۶ اولین مجموعه اش را با نام ماه یام منتشر کرد. مجموعه داستان گرگهای خطی را در سال ۸۹ منتشر شد. در سال ۹۶ مجموعه یاکاموز از او به چاپ رسید.یگانه یعقوبنژاد تصویرگر کتاب، متولد سال ۱۳۷۰ در بابلسر تصویرگر، عکاس و دارای مدرک لیسانس گرافیک است. آثار او در سال ۱۴۰۰ توسط مجله برایتنس با عنوان شادی برگزیده شد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10898/32546/114504
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10898/32546/114505
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10898/32546/114506
|
عناوین این صفحه
- نمایش «بدون شرط» در فرهنگسرای خاوران به روی صحنه می رود
- برای چه کسی برنامه بسازیم؟
- اخبار