ساحل عاج با غلبه بر نیجریه به سومین قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا رسید.

آن شب همه کابوس می‌دیدند؛ شبی که گینه استوایی در قامت یک اتفاق پیش‌بینی نشده و یک هیولای ناشناخته با 4 گل بر سر میزبان خراب شد و ستاره‌های ساحل عاج را پیش چشم هواداران این تیم تحقیر و سرکوب کرد. همه چیز خراب شده و میزبانی با خسارت سنگین روی دست میزبان در حال تلخ شدن بود. همه خانه‌های آرزو فرو ریختند و استوانه‌های رویا سست شدند. تیم ملی ساحل عاج در قالب شکست خورده‌ای مغموم و سرافکنده به رختکن می‌رفت و هیچ یک از بازیکنان این تیم روی سر بلند کردن و نگاه کردن به سکوهای بهت‌زده را نداشتند. با این حال امید زنده بود و به آینده نگاهی دیگر داشت؛ نگاهی که در نهایت منجر به صعود سخت و پر از دردسر میزبان به دور بعد به عنوان یکی از تیم‌های سوم گروه‌ها شد و مرحله به مرحله و پا به پای فیل‌ها تا روز پایانی مسابقات گام برداشت، رشد کرد و به شکوفایی رسید. ساحل عاج در نهایت برای تیم ملی فوتبال این کشور و هوادارانش، ساحل آرامش نام گرفت و دلیلی برای لبخند به مردمش بخشید.

مسیر سخت

قرعه به کام ساحل عاج نبود. آنها باید در مرحله گروهی با نیجریه و اوسیمن، مرد سال فوتبال آفریقا چشم در چشم می‌شدند. این یعنی جام ملت‌های آفریقا از همان ابتدا برای میزبانش بنای دشواری و مشقت را چید. با این حال آنها خوب شروع کردند و دیدار افتتاحیه را برای تماشاگران خودی به سلامت و شادی به پایان رساندند. دیدار افتتاحیه اما فقط یک خوشامدگویی به کشوری بود که زحمت میزبانی را روی دوشش احساس می‌کرد. از بازی دوم ماجرا تغییر کرد. آنها از پس نیجریه بر نیامدند و اولین تردیدها در مورد صلاحیت امرسه فائه روی نیمکت و شایستگی ساحل عاج برای فتح این جام به وجود آمد. ستاره‌های ساحل عاج هر چه می‌زدند به در بسته می‌خوردند و هر تلاشی برای باز کردن دروازه عقاب‌ها محکوم به ایستادن پشت سد خط دفاعی این تیم می‌شد. حتی شکست در مقابل نیجریه هم گره کور داستان میزبان نشد. آنها در مسابقه بعد، خود کابوس را با هیبت ترسناکش در میدان دیدند. میزبان نه تنها برای باز کردن دروازه رقیب مترقی و جاه‌طلبش راهی پیدا نمی‌کرد، بلکه راه‌های باز شدن دروازه ساحل عاج به گینه استوایی چشمک می‌زد. یک گل، 2 گل، 3 گل و در نهایت 4 گل در هم کوبیده شدن پیش چشم مردم امیدوار کشور میزبان، زهری بود که جام ملت‌های آفریقا به کام ساحل عاجی‌ها ریخت تا آنها به یاد بیاورند و با خودشان مرور کنند میزبانی به تنهایی کلید موفقیت نیست. نیاز بود آنها از باد قهرمانی قطعی در خانه بیرون بیایند و با سیلی واقعیت خودشان را پیدا کنند. سیلی سخت گینه استوایی بر صورت ساحل عاج، این صورت را سرخ کرد؛ آنقدر سرخ که رقابت‌ هم شرم داشت این میزبان شرمنده را کنار بگذارد و از دور مسابقات حذف کند. با اما و اگر، با اضطراب و دلهره و در آخرین دقایق بالاخره معلوم شد ساحل عاج هم قرار است در جمع 16 تیم پایانی مسابقات حضور داشته باشد. مسیر آنها برای رسیدن به دور حذفی سخت بود و بخشی از راه هم با یاری بخت برای تیم میزبان پیموده شد.

دشواری‌های پی در پی

از میان همه تیم‌های حاضر در مرحله یک هشتم نهایی، روبه‌رو شدن با سنگال و سادیو مانه برای همه رقبا ترسناک‌تر به نظر می‌رسید. این قرعه هم به نام ساحل عاج درآمد تا گام بعدی برای آنها در دشوارترین حالت ممکن قرار بگیرد. آنها باید مدعی اول قهرمانی و مدافع این عنوان را از پیش روی برمی‌داشتند. تیمی که در مرحله گروهی با 4 گل از گینه استوایی باخته بود و به بخت و اقبال به دور حذفی رسیده بود، باید در برابر تنها تیم 9 امتیازی مرحله گروهی می‌ایستاد و از موضع قهرمانی‌اش کوتاه نمی‌آمد. امید به مسلخ رفته و زنده مانده در پرتگاه سقوط تیم میزبان، جان تازه‌ای گرفت و سنگال را با تمام هیبتش از پیش رو برداشت. از این لحظه به بعد همه در مورد ساحل عاج تجدید نظر کردند و بار دیگر این تیم را به عنوان یک مدعی قهرمانی شناختند. حتی مرحله یک چهارم نهایی بازی‌ها هم به شاگردان امرسه فائه آسان نگرفت و مالی با مقاومت جانانه تا وقت‌های اضافه در تدارک و تلاش برای حذف کردن میزبان بود. حریف تا دقیقه 90 بازی جلو بود و سکونشینان حامی میزبان را دق‌مرگ کرد. تا اینکه باز هم دست مهربان سرنوشت این مسابقات برای ساحل عاج سناریویی دراماتیک ترتیب داد و آنها را در واپسین دقایق بازی مثل صعودشان از دور گروهی زنده نگه داشت. این گل همانا و بازکشت دوباره ساحل عاج همان! آنها در وقت‌های اضافه کار را یکسره کردند و امید جوانه زده در دقیقه 90 بازی را به شکوفایی برد و صعود به نیمه نهایی رساندند. 

آخرین سکانس

سخت و طاقت‌فرسا شروع شد، با همین ویژگی ادامه پیدا کرد و باید هم دشوار و نفس‌گیر به پایان می‌رسید. با این حال در همه این دشواری‌ها و حبس شدن نفس‌ها در سینه، پرنده بخت از روی شانه فیل‌ها تکان نمی‌خورد. باید اعتراف کنیم حتی کنگو هم به آسانی تسلیم میزبان جان گرفته بازی‌ها نشد و آنها با دشواری که به آن عادت کرده بودند این مرحله را به سلامت به پایان رساندند تا آخرین پلان‌های نمایش خود را در فینال اجرا کنند. نیجریه، تیمی که در مرحله گروهی هیچ راهی به دروازه‌اش پیدا نمی‌شد و اردوی هم‌تیمی‌های ویکتور اوسیمن، آن سوی میدان قرار داشت. عقاب برای ربودن جام قهرمانی چنگال تیز کرده بود و باکی از سکوهای امیدوار و پرشور پشتیبان میزبان نداشت. روز از نو و روزی از نو. ساحل عاج باز هم عقب افتاد. باز هم به مو رسید و همه چیز پیچیده شد. باز هم دردسر و دغدغه و نگرانی روی سکوهای ورزشگاه برای تیم میزبان موج زد. آنها دوباره همان داستان تکراری را از سر گرفتند. این کار را بارها در همین جام تمرین کرده بودند. به مو رسید و پاره نشد، پیچیده شد و گره‌گشایی از راه رسید و دغدغه روی سکوها موج زد و آرام گرفت. یک عقب افتادن دیگر، یک تساوی دیگر و یک بازگشت دیگر برای ساحل عاج این بار در فینال رقم خورد. پرده نهایی این نمایش چکیده‌ای از چگونگی به قهرمانی رسیدن تیم امرسه فائه در این جام بود. آنها باز هم دراماتیک و خاطره‌انگیز به موفقیت رسیدند و در نهایت سومین جام قهرمانی ساحل عاج در رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا به دست آمد.

همطراز با عقاب

زمانی نه چندان دور تیم‌های آفریقایی برای اینکه عیار خود را بسنجند و ببینند چقدر پیشرفت کرده‌اند، همه چیز خود را با میزانی به نام تیم ملی نیجریه تراز می‌کردند. هر فاکتوری که به ویژگی‌های نیجریه نزدیک می‌شد، به معنی پیشرفت بود. البته اکنون در آفریقا این سنت قدیمی برچیده شده است اما اگر قدیمی به ماجرا نگاه کنیم و بخواهیم بر اساس سنت‌ها عمل کنیم باید گفت ساحل عاج در نهایت به نیجریه رسید و اکنون دوشادوش عقاب بلند پرواز قاره سیاه ایستاده و بزرگی می‌کند. شاید یک قهرمانی به خودی خود یک امتیاز ویژه به شمار نیاید اما فوتبالی‌ها در همه قاره‌های کره زمین درک می‌کنند تفاوت 2 جام قهرمانی در یک رقابت ملی با داشتن 3 جام قهرمانی چقدر زیاد است. آنها اکنون 3 قهرمانی در آفریقا دارند. جامی که میزبانش بودند را با چنگ و دندان در خانه نگه داشتند و بهترین لبخند را به اسطوره خودشان یعنی دیدیه دروگبا هدیه دادند. ساحل عاج ساحل آرامش مردم کشورش نام گرفت و فوتبال پیام‌آور لبخند برای مردمی شد که در زندگی روزمره خود دلایل زیادی برای شادی از ته دل پیدا نمی‌کنند.

 

منچستر یونایتد با پیروزی مقابل استون ویلا فاصله با منطقه صعود به لیگ قهرمانان اروپا را کاهش داد.

تیم‌های منچستر یونایتد و استون‌ویلا در مسابقه‌ای از هفته بیست‌وچهارم رقابت‌های فصل جاری لیگ برتر انگلیس به مصاف هم رفتند که این دیدار جذاب و دیدنی دقایقی پیش با نتیجه ۲ بر یک به نفع منچستر یونایتد به پایان رسید. راسموس هویلوند برای پنجمین مسابقه متوالی موفق به گلزنی شد و شلیک او از آستانه دروازه در دقیقه ۱۷ منچستر یونایتد را پیش انداخت. حملات دامنه‌دار و مکرر میزبان در دقیقه ۶۷ بالاخره نتیجه داد و داگلاس لوئیس برزیلی کار را به تساوی کشید. این اما پایان کار نبود و اسکات مک‌تامینی با یک ضربه سر دیدنی در دقیقه ۸۵ بار دیگر امیلیانو مارتینس را مغلوب کرد تا منچستر یونایتد به یک پیروزی شیرین و ارزشمند دست پیدا کند. این سیزدهمین پیروزی فصل شیاطین سرخ و چهارمین برد متوالی این تیم در تمام رقابت‌ها بود. از سوی دیگر استون ویلا برای چهارمین بار در ۶ مسابقه اخیر از کسب پیروزی عاجز ماند. 

منچستر یونایتد با این پیروزی ۴۱ امتیازی شد و در رده ششم، فاصله با منطقه صعود به دور گروهی رقابت‌های فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا را کاهش داد. در حال حاضر تاتنهام با ۴۷ امتیاز در رده چهارم قرار دارد و استون ویلا با ۴۶ امتیاز پنجم است. بازی در شرایطی آغاز شد که هر ۳ مسابقه اخیر ۲ تیم با برتری شیاطین سرخ به پایان رسیده بود. اریک تن هاخ، سرمربی یونایتد، کوبی ماینو و کاسمیرو را در خط میانی کنار هم قرار داد تا ترکیب و پیر جوان در مقابل مدافعان شیاطین سرخ به کار گرفته شود. نخستین موقعیت‌های بازی را یاران منچستر یونایتد روی دروازه امیلیانو مارتینس ایجاد کردند اما تله آفسایدِ خط دفاع میزبان مانع از ثمردهی حملات یونایتد در دقایق ابتدایی بود. با این حال کلین شیت سنگربان قهرمان جهان تنها ۱۷ دقیقه پابرجا ماند‌. ارسال کرنر از سمت راست با ضربه سر هری مگوایر همراه شد و توپ در پشت دفاع استون ویلا در فضایی مناسب به راسموس هویلوند رسید. مهاجم دانمارکی کار دشواری در دهانه دروازه پیش رو نداشت و پنجمین گل خود در ۵ مسابقه اخیر را به ثمر رساند.

کنترل بازی بعد از رقم خوردن گل اول منچستر یونایتد به دست میزبان افتاد و شیرها تا انتهای نیمه اول بارها و بارها دروازه اونانا را تهدید کردند. چندین ضربه از فاصله‌های دور و نزدیک به بیرون دروازه رفت و واکنش‌های سنگربان کامرونی مانع از گلزنی جان مک‌گین و اولی واتکینز شد. ضربه مک‌گین در آخرین دقیقه از نیمه نخست با اشتباه اونانا به کرنر رفت اما هری مگوایر توپ ارسال‌شده را دور کرد. جیکوب رمزی تا مرز باز کردن دروازه یونایتد هم پیش رفت اما حتی با وجود اشتباهات و غفلت‌های اونانا و خط دفاع میهمان، بازی در نیمه اول با همان برتری میلی‌متری به پایان رسید. در نیمه دوم حملات شاگردان اونای امری شدت گرفت و اونانا در همان دقایق ابتدایی در مقابل شلیک خطرناک اولی واتکینز از روی خط محوطه ۶ قدم واکنش نشان داد.

مدافعان یونایتد در دفع توپ‌های ارسال‌شده از چپ و راست موفق بودند اما در دقیقه ۶۷ بالاخره قفل دروازه این تیم شکست و سراب مقاومت ناپدید شد. ارسال دهمین کرنر استون ویلا خط دفاع میهمان را به هم ریخت و اونانا به هر شکل ممکن شلیک خطرناک کلمنت لنگله از فاصله نزدیک را مهار کرد. توپ سراسیمه دور شد اما بلافاصله لئون بیلی بار دیگر با یک پاس عالی توپ را به منطقه خطر فرستاد. داگلاس لوئیس روی تیر نزدیک‌تر حاضر بود و با شلیک به سقف دروازه اونانا، همه‌چیز را به برابری کشاند.

ساحل‌عاج برای سومین بار فاتح جام ملت‌های آفریقا شد.

ساحل‌عاج با برتری ۲ بر یک مقابل نیجریه در فینال آبیجان، عنوان قهرمانی رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا را از آن خود کرد. این مسابقه که در ورزشگاه الحسن اوتارای شهر آبیجان برگزار می‌شد در نهایت با بازگشت شیرین میزبان و گل پیروزی‌بخش سباستین هالر همراه شد تا ساحل‌عاج برای سومین بار قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا را تجربه کند. ویلیام تروست اکونگ در دقیقه ۳۸ با ضربه سر دروازه میزبان را باز کرد اما ساحل‌عاج کنترل بازی را در دست گرفت و در اواسط نیمه دوم با ضربه سر فرانک کسیه کار به برابری کشیده شد. این اما پایان کار نبود و سباستین هالر با یک اثرگذاری به‌موقع، میزبان را در یک تورنمنت عجیب به قهرمانی رساند. فیل‌ها در آستانه حذف از مرحله گروهی جام قرار داشتند اما به شکلی معجزه‌آسا در روز آخر به مرحله حذفی رسیدند و پایان مسیر شیرین آنها در جام خانگی با گل سباستین هالر رقم خورد؛ قهرمان ساحل‌عاج همان بازیکنی است که سال گذشته با سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد اما از این به بعد با فتح‌الفتوح تاریخی در آبیجان به خاطر آورده خواهد شد. این مسابقه با حضور مهمانان ویژه‌ای همچون جانی اینفانتینو و آرسن ونگر برگزار شد. نیجریه به لطف پیروزی‌های میلی‌متری در دور گروهی به مرحله حذفی رسید و با پیروزی مقابل کامرون، آنگولا و آفریقای جنوبی به یک پای فینال تبدیل شد. ساحل‌عاج اما ققنوسی بود که به شگفت‌ترین شکل ممکن از خاکستر نتایج فاجعه‌بار در دور گروهی به پا خاست و با حذف سنگال، قهرمان دوره گذشته و همین‌طور مالی و جمهوری دموکراتیک کنگو خود را به فینال جام خانگی رساند. 

بازی با آرامش و احتیاط کامل از طرف ۲ تیم آغاز شد و سباستین هالر، زننده گل پیروزی‌بخش ساحل‌عاج در مرحله نیمه‌نهایی، نخستین موقعیت تیمش را در دقیقه ۴ از دست داد. میزبان در اوایل نیمه نخست بر توپ و میدان سوار بود و بهترین موقعیت ساحل‌عاج در دقیقه ۳۴ از دست رفت. شلیک سیمون آدینگرا روی پاس کسیه دروازه نیجریه را تهدید کرد اما واکنش عالی نوابیلی مانع از گلزنی میزبان شد. 

فینال آبیجان تا دقیقه ۳۸ بی‌جان دنبال می‌شد اما کاپیتان نیجریه در فاصله ۷ دقیقه مانده به پایان نیمه نخست، گل اول را به ثمر رساند. ارسال لوکمن از روی نقطه کرنر با ضربه سر چوکووئزه موقتاً دفع شد. توپ روی سر ویلیام تروست اکونگ فرود آمد تا با یک ضربه سر زیبا توپ را به دورترین قسمت از دروازه حریف بفرستد. فوفانا هیچ شانسی برای مهار توپ نداشت و ورزشگاه در سکوت مطلق فرو رفت.  درگیری اوسیمن و اندیکا و مصدومیت جزئی مهاجم ناپولی در دقایق پایانی نیمه اول تأثیر خاصی بر روند بازی نداشت و ۴۵ دقیقه نخست با برتری یک بر صفر عقاب‌ها به پایان رسید.

با آغاز نیمه دوم حملات ساحل‌عاج شدت گرفت و خطا روی زایدو در آستانه محوطه جریمه، فریاد اعتراض ده‌ها هزار هوادار حاضر در ورزشگاه المپیک آبیجان را به هوا بلند کرد اما بازبینی ویدیویی تصاویر هم به اعلام پنالتی نیجامید. ساحل‌عاج به وضوح تیم برتر میدان بود و روی یک ارسال از سمت چپ، فرانک کسیه فرصت باز کردن دروازه حریف را به دست آورد؛ هرچند ضربه سر هافبک الاهلی، نوابیلی را به زحمت نینداخت. سنگربان ۲۷ ساله نیجریه دقایقی بعد شلیک زمینی راه دور اودیلون کاسونو را به زیبایی دفع کرد اما روی کرنر حاصل از همین توپ بالاخره کار به تساوی رسید. ارسال بلند سیمون آدینگرا در نزدیکی تیر دورتر به فرانک کسیه رسید و ضربه سر پرقدرت بازیکن سابق میلان تور دروازه نیجریه را به لرزه درآورد تا ورزشگاه به مرز انفجار برسد.