محمدعلی بهمنی شاعر و غزلسرای بزرگ کشورمان که در پی سکته مغزی در بیمارستان بستری و به کما رفته بود در ۸۲ سالگی چشم از جهان فروبست. عباس سجادی، سخنگوی ستاد پیگیری وضعیت حال استاد محمدعلی بهمنی دقایقی قبل از جاودانه شدن استاد محمدعلی بهمنی خبر داد.  به گفته این شاعر علی‌رغم اینکه در آخرین لحظات پزشکان تلاش کردند با احیای قلبی وضعیت حال استاد را به پایداری برسانند، اما پس از دوبار احیای قلبی این مهم میسر نشد و استاد محمدعلی بهمنی حوالی ساعت ۲۳ امروز جمعه نهم شهریور ماه آسمانی شد‌.  لازم به یادآوری است که زمان آیین تشییع این شاعر بزرگ معاصر در تهران و تدفین ایشان در بندرعباس طی اطلاعیه‌های بعدی به اطلاع عموم خواهد رسید. محمدعلی بهمنی در ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ در دزفول متولد شد. او درباره تولد خود می‌گوید: «دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد «متولد دزفول»، چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامه‌ام را همان زمان می‌گیرد. البته زیاد آنجا نبودم، همان زمان ۱۰ روز یا یک‌ماه را در آنجا سپری کردیم، در اصل تهرانی هستیم. پدرم برای ده ونک و مادرم برای اوین است. دوران کودکی را تهران، بخش شمیرانات، شهر ری، کرج و… به‌صورت پراکنده بودیم، چون پدرم شاغل در راه‌آهن بود، مأموریت‌های ایستگاهی داشتند. از سال ۱۳۵۳ به بندرعباس رفتم.»  نخستین شعر مرحوم محمدعلی بهمنی در سال ۱۳۳۰ یعنی زمانی که تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر به چاپ رسید و هم‌اینک ۱۴ مجموعه شعر از او به یادگار مانده است. بسیاری از ترانه‌های ماندگار و خاطره‌انگیزی که توسط خوانندگان مختلف اجرا شده‌اند از جمله ترانه «بهار بهار» مرحوم ناصر عبدالهی و ترانه «خرچنگ‌های مردابی» مرحوم حبیب محبیان نیز از سروده‌های ایشان هستند.