جهادی‌ها بعد از ۴۰ سال آب لوله‌کشی به یک روستا رساندند
مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س) گفت: گروه جهادی ما با کمک هیأت جنت‌الحسین علیه‌السلام، روستای محمدآباد شوره‌رود لار شهرستان زاهدان را با جمعیت تقریباً ۳۰۰ نفری دارای آب آشامیدنی و لوله‌کشی کرد.
علیرضا گزمه، مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س) در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس اظهارداشت: «آب دادن» و سیراب ساختن تشنگان، برترین کاری است که هرکس با انجام آن می‌تواند به بالاترین اجر و پاداش نائل آید. چه اینکه خداوند متعادل، خود مقام سقایت و آبرسانی را برای خویش برگزیده و رسماً آن را اعلام کرده است. خدا در قرآن کریم در این خصوص می‌فرماید: «وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا» (آیه ۲۱ سوره انسان)
وی با اشاره به اینکه گروه جهادی ما با کمک هیأت جنت‌الحسین علیه‌السلام، روستای محمدآباد شوره‌رود لار شهرستان زاهدان را با جمعیت تقریباً ۳۰۰ نفری دارای آب آشامیدنی و لوله‌کشی کرد، گفت: مردمان این روستا نزدیک به ۴۰ سال است که از داشتن آب سالم و نزدیک محروم بودند که با طراحی پلان شبکه لوله و حفاری آن و با استقرار منبع ذخیره آب، با استفاده از شناور و تولید برق به وسیله صفحات خورشیدی و تکنولوژی روز، این آبرسانی محقق شد.
گزمه با بیان اینکه الحمدلله به تک‌تک خانه‌های این روستا آب رسید، تصریح کرد: برای طرح توسعه روستا هم شبکه لوله‌گذاری اجرایی شد که با این تکنولوژی ضمن صرفه جویی در زمان که چندین ماه زودتر انجام شد، هزینه فرسایش، کهنگی و فرسودگی هم برای روستائیان به صفر رسید.
مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س)ادامه داد: نصب چندین تیر برق و خریداری ترانس و گرفتن مجوز کنتور سه فاز آن هم در روستای محروم، نیازمند حداقل چندین ماه زمان است و باید هر ماه روستائیان هزینه برق را هم پرداخت می‌کردند؛ اما حالا دیگر زنان و کودکان مجبور نیستند در سرما و گرما، آب ناسالم را از فاصله طولانی روی سر و دوش خود حمل کنند.
وی تصریح کرد: مردم این روستا حتی برای شستن البسه خود هم مجبور بودند، سر چاه بروند که الحمدلله با این طرح، مشکلات آنان هم به پایان رسید.

خاطرات شهید مدافع حرم حبیب الله (بهمن) قنبری کتاب شد
«شاهد ۸»، خاطرات شهید مدافع حرم حبیب الله (بهمن) قنبری به تازگی توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است.
این کتاب با پیگیری مصیب معصومیان(از همرزمان شهید و نویسنده مجموعه کتب شهدای خانطومان) و به قلم حسین شیردل نوشته شده است.
همچنین مصاحبه خام این کتاب حاصل تحقیق‌وپژوهش «سیده سمیه رضوی» و «هدی فتحی» است.
«شاهد ۸» خاطرات«بهمن قنبری»؛ انسان با اخلاص و پرتلاشی است که تمام ۸ سال دفاع مقدس را با گوشت و پوستش خود درک کرده است. دلیرمردی که در عملیات والفجر ۸ با ابتکار عمل و هوشمندی، تلفات بسیاری از دشمن گرفت و در خان طومانِ سوریه در دیدگاه شاهد ۸، با گراهای دقیقش داعش منحوس را به‌آسانی زمین‌گیر کرد. ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷موشک «کرنت» که از آن برای انهدام تانک‌ها و نفربرها استفاده می‌کنند؛ دیدگاه شاهد ۸ را مورد هدف قرار داد. «بهمن قنبری» آن روز همه آتش عشق را به آغوش کشید. اولین شهید روز واقعه شد؛ روزی که یاران لشکر ۲۵ کربلای مازندران ورزمندگان فاطمیون، خان طومان را به سرآغازی دیگر در تاریخ ایثار و جان‌فشانی تبدیل کردند و عنوان آسمانی آن نقطه از زمین را با خون خویش به جغرافیای دلدادگی تغییر دادند.
کتاب « شاهد ۸»؛ خاطرات شهید مدافع حرم حبیب الله(بهمن)قنبری نوشته حسین شیردل در قطع رقعی و ۱۴۲ صفحه، توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار شد.

کتاب «مادر ایران»
در خوزستان رونمایی شد
کتاب «مادر ایران» شامل خاطرات شفاهی عصمت احمدیان، مادر شهیدان اسماعیل و ابراهیم فرجوانی روانه بازار نشر شد.این کتاب روایتی داستانی از زندگی پرفراز و نشیب عصمت احمدیان، مادر شهیدان ابراهیم و اسماعیل فرجوانی است.
عصمت احمدیان از جمله بانوان فعال در ستاد پشتیبانی دفاع مقدس اهواز است که پس از جنگ به‌صورت جدی وارد فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شود به‌طوری که او یکی از بانوان تأثیرگذار و الگو در اهواز است و همچنان در ۷۳ سالگی، علاوه بر امور خیریه نیز با پیگیری‌های فراوان به‌دنبال کارآفرینی و ایجاد شغل برای مردم است.تحقیق این کتاب برعهده سیدمحمد آل‌عمران و نرگس اسکندری بوده و تدوین آن توسط نورالهدی ماه‌پری صورت گرفته است.

دیوان مسعود سعد سلمان همراه با مقدمه، تصحیح و تعلیقاتِ محمد مهیار براساس نسخه حکیم اوغلو پاشا با ویراست جدید توسط پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در دو جلد به چاپ دوم رسید.
دیوان مسعود سعد سلمان همراه با مقدمه، تصحیح و تعلیقاتِ محمد مهیار براساس نسخه حکیم اوغلو پاشا و مقابله با هشت نسخه کهن دیگر و استفاده از هفده جُنگ کهن پس از ۱۰ سال با ویراست جدید توسط پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به بهای ۴۱۰ هزار تومان در دو جلد به چاپ دوم رسید.
مسعود سعد سلمان(۴۳۹– ۵۱۵ ق) شاخص‌ترین شاعر دورهٔ دوم غزنویان و یکی از ارکان استوار ادب فارسی محسوب می شود. دوران زندگی ادبی او که بیشتر در زندان های سو، دهک، نای و مرنج سپری شد، مصادف بود با آغاز حکومت سلطان ابراهیم تا پایان زمامداری بهرام شاه غزنوی. شکوائیه‌های جانسوز و تأثیرگذاری که وی در ایّام تحمّل این زندان ها، به سبکی دلپذیر و با کلامی بلیغ سروده است وی را به عنوان شاعری صاحب سبک، نزد شاعران زمان خود و قرون بعد مطرح کرده است.
علاوه بر آن، آگاهی و اشراف وی بر علوم متداول زمانش، همچون نجوم، فلسفه و سیاست، موجب آن شد تا در شعر وی علاوه بر بار عاطفی، رنگ و بوی خردورزی هم بتواند جلوه گری کند. این ویراست از دیوان مسعود سعد که بر اساس کهن ترین و معتبر ترین دست‌نوشته ها و جُنگ‌های متعدد و آخرین یافته ها دربارهٔ شعر و زندگی وی، تدوین شده است، نزدیک به شانزده هزار بیت می شود که مشتمل است بر اشعار فارسی و عربی مسعود سعد و سروده های دیگر شاعران در مدح و نقد شعر وی.
در بخش مقدمه این اثر، سخن درباره این چاپ، سال شما روزگار مسعود سعد، تحقیقات پیشینیان، گزارش کار، دست نوشته های دیوان مسعود سعد، حکومتگران دوره مسعود سعد، منابع تحقیقاتی درباره زندگانی مسعود سعد، خاندان، زندگانی و مرگ مسعود سعد، مذهب مسعود سعد، آرامگام مسعود سعد، شاهانی که مسعود سعد آنها را مدح گفته است، امرا و بزرگانی که مسعود سعد آنها را مدح گفته است، مسعود سعد و شاعران قبل از وی، مسعود سعد و شاعران هم عصرش، مسعود سعد و شاعران بعد از وی، اشعار مسعود سعد در کلیله و دمنه، اشعار، عربی مسعود سعد، وسعت اطلاعات مسعود سعد و فهرست اشعار.
اما متن اثر شامل قصاید، قطعات، شهرآشوب ها، نام روزهای فرس،نام روزهای هفته، نام ماه های فارسی، غزل ها، مثنوی، ترجیع بندها، مسمط ها، مستزاد، رباعی ها و پراکنده هاست.
در بخش پیوست ها هم تعلیقات، فرهنگ لغات، اختلاف نسخ، اعلام و منابع چاپی آمده است.
در بخشی از سخنی درباره چاپ اول این کتاب آمده است: چاپ اول این اثر در اسفند ماه سال ۱۳۹۰ منتشر شد؛ نگارنده در طول این مدت پیوسته در تلاش بوده است تا ویراست دوم با کیفیت بهتری تقدیم اهل ادب شود؛ با وجود آنکه چند سالی است که این اثر نایاب شده است، تجدید چاپ آن را منوط به زمانی کردم که تغییرات لازم را در اثر ایجاد کنم.
در این ویراست بعضی از اشتباهات و افتادگی های چاپ اول اصلاح شده است. هر چند تلاش شده است ساختار مقدمه محفوظ بماند، نکات نویافته ای بر آن افزوده شده است. تعلیقات و فرهنگ لغات کاملتر و مفیدتر شده است. فشردگی کتاب که در چاپ اول به دلایل متعدد بر اثر، تحمیل شده بود، برطرف کردیم؛ در نتیجه تعداد سطرهای هر هفته به صورت معیار درآمده است.اگرچه در چاپ اول هم از نسخه همدان استفاده شده است، اما نظر به اینکه کیفیت فیلم مطلوب نبود، نتوانستیم استفاده کاملی از این مأخذ کنیم، پس از چاپ اول فیلمی دیگر از این نسخه به دستم رسید که مشکلات قبلی را کاملا حل می کرد، این نسخه که بعد از نسخه حکیم اوغلو، دقیق ترین مأخذ ما محسوب می شود، با وجود فیلم کامل و خوانای جدید، هم ابیاتی نویافته بر دیوان مسعود سعد افزود و هم بسیاری از بدخوانی ها را مرتفع کرد. علاوه بر آن دستیابی به چند جنگ جدید هم ابیات نویافته ای بر دیوان اضافه کرد.
در طول این مدت بسیاری از دوستان و استادان و اهل نقد و نظر نکاتی را چه به صورت شفاهی و تلفنی و اینترنتی چه به صورت نشر در جراید به بنده تذکر داده اند که غالب آنها را به دیده منت پذیرا شدم و تا آنجا که میسر بود در متن اعمال کردم.

«فهم زندگی» آلفرد آدلر منتشر شد
کتاب «فهم زندگی» نوشته آلفرد آدلر به‌تازگی توسط نشر لگا منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «معنای زندگی» است که این‌ناشر چاپ می‌کند.
آلفرد آدلر (۱۹۳۷_ ۱۸۷۰) نویسنده این‌کتاب، از اولین افرادی بود که به‌طور جدی به نظریه زیگموند فروید علاقمند شد، چون می‌دانست فروید دریچه نوینی را در توسعه دانش روان‌پزشکی و روان‌شناسی باز کرده است. آدلر به گروه مباحثه فروید پیوست و در سال ۱۹۱۰ رئیس «انجمن روان‌کاوی وین» شد. اندکی پس از آن، اختلاف بین دیدگاه‌های او با عقاید فروید و یونگ منجر به استعفای وی از آنجا شد.
نظریه آدلر در عین حال که عمیقاً مدیون همکار سابقش بود، از همان ابتدا رویکردی مستقل به فرمول‌بندی مشکلات روان‌شناسی انسان و یافتن راه‌حل آن‌ها داشت. آدلر در سال ۱۹۱۲ «انجمن روان‌شناسی فردنگر» [Individual Psychology] را دایر کرد که به‌جای پیروی از اصول علمیِ سفت‌وسخت فرویدی‌ها بر اهمیت اتخاذ دیدگاهی گسترده و پذیرا به شخصیت انسان تأکید داشت. نام او در کنار فروید و یونگ ‌به‌عنوان یکی از پدران بزرگ «روان‌درمانی مدرن» آمده است.

درپی درگذشت آیت‌الله شیرازی مرتضی نجفی قدسی نوشت: امروزه درکمتر شهری عالم و فقیه برجسته وجود دارد و چاره اینکار در حوزه علمیه قم است. بزرگان حوزه باید تدبیری کنند و با مهاجرت علمای اعلام به تهران و شهرهای بزرگ این خلاء را پر کنند.
در پی ارتحال حضرت آیت الله سید رضی شیرازی، مرتضی نجفی قدسی در یادداشتی با اشاره به خلأ علما و فقهای برجسته در شهرهای بزرگ از حوزه علمیه قم خواست تا با فراهم کردن شرایط مهاجرت برخی علما به تهران و شهرهای بزرگ این خلأ را جبران کند.
بسم الله الرّحمن الرّحیم
«وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ» و برای همه انسانها بواسطه اعمالی که انجام می دهند درجات و مراتبی است و پروردگارت از آنچه انجام می دهند غافل نیست. (انعام، ۱۳۲)
رحلت عالم ربانی حضرت آیت الله سید رضی شیرازی (ره) ضایعه ای نه فقط برای حوزه علمیه تهران بلکه برای شهر تهران بزرگ محسوب می شود چرا که در حدیثی از امام علی (ع) آمده است که هر بلد و شهری نیازمند سه چیز است: حاکم عادل، فقیه و عالم پرهیزکار و طبیب حاذق. بنابر فرمایش امیر المؤمنین (ع) یکی از پایه های اصلی هر شهری وجود عالمی بزرگ در آن شهر است و البته طبیعی است شهر بزرگی مانند تهران که هر محله و منطقه اش به اندازه یکی از شهرهای قدیم است نیازمند دهها عالم بزرگ و برجسته می باشد.
در حدیث دیگری امام جعفر صادق (ع) می فرمایند: «لا یستغنی اهل کل بلد عن ثلاثه تفزع الیه فی امر دنیا و آخرتهم، فان عدموا ذلک کانو همجا، فقیه عالم ورع، و امیر خیر مطاع، و طبیب بصیر ثقه» (سفینة البحار، جلد ۲، ص ۷۸) یعنی اهل هر شهر و سرزمینی از سه چیز بی نیاز نیستند تا در امور دنیا و آخرتشان به آنها پناه ببرند، بطوری که اگر فاقد آنها باشند امورشان مختل و بدون تدبیر خواهد بود و آن سه چیز عبارتند از: اول فقیه عالم و پرهیزکار و دوم حاکم و امیر خیرخواه و قدرتمند که همه حرفش را گوش بدهند و سوم طبیب و پزشک دانا و حاذق و مورد اعتماد.
در این حدیث بخوبی نیاز پایه ای و اصلی هر شهری بیان شده است و همانطور که بر وجود عالمان فقیه و متقی تأکید شده است بر وجود پزشکان و طبیبان و ضرورت وجود آنها در جامعه در کنار حاکمان عادل و خیرخواه مردم سخن رفته است، بنابراین فقدان هر یک از این پایه ها برای هر شهری و مردم ساکن در آنجا یک خسارت و ضایعه محسوب می شود.
شخصیت علمی و معنوی آیت الله سید رضی شیرازی
درخصوص شخصیت علمی حضرت آیت الله سید رضی شیرازی (ره) همین بس که او شاگرد مراجع عظام نجف همچون آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی و در تهران نیز از محضر بزرگانی چون حضرات آیات: سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، شیخ ابوالحسن شعرانی، میرزا مهدی الهی قمشه ای و فاضل تونی کسب فیض کرده بود. انتساب ایشان به بیت شریف میرزای شیرازی بزرگ صاحب فتوای تحریم تنباکو و قهرمان مبارزه با استعمار در قرن چهاردهم هجری که در پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب نیز به آن اشاره شده است، جایگاه رفیع خاندان ایشان را نشان می دهد.
امّا آنچه که در پیام های تسلیت مراجع بزرگوار نجف و قم مخصوصاً در پیام مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی سیستانی (دامت برکاته) به آن تصریح شده است،‌ تعبیر «عالم ربانی» است که به نظرم این توصیف را آقایان به فقهایی اطلاق می دهند که در مقام عمل و زهد و تقوی و ورع برجسته باشند یعنی همان تعبیری که امام جعفر صادق (ع) در آن حدیث شریف بیان‌فرمودند «فقیه عالم ورع» که معادلش همین عالم ربانی می‌شود.
به هر حال ما این ضایعه را از این منظر نگاه می‌کنیم که خسارتی به شهر تهران وارد شده است و بخصوص پس از درگذشت پی در پی عالمان بزرگ این شهر در سالهای اخیر و گذشته همچون حضرات آیات: سید احمد خوانساری، شیخ محمّد تقی آملی، میرزا ابوالحسن شعرانی، مهدی الهی قمشه ای، رفیعی قزوینی، شیخ مجتبی تهرانی،‌ محمّد رضا مهدوی کنی، مجتهدی تهرانی، سید محمّد ضیاء آبادی، عزیز الله عطاردی، میرزا عبدالکریم حق شناس، سید محمود طالقانی،‌ محمّد رضا حکیمی، موسوی اردبیلی، سید هاشم رسولی محلاتی، شیخ محمّد تقی شریعتمداری، شیخ عزیز الله خوشوقت، شیخ جواد فومنی حائری، محمّد تقی فلسفی ، شهیدان مطهرى ، بهشتى و مفتح و قدیمترین آنها ملا علی کنی،‌ سید ابوالقاسم کاشانی و شهید شیخ فضل الله نوری و آیت الله شاه آبادی و بسیاری دیگر از بزرگان علم و فقاهت و تقوی، هم اکنون خلاء وجود عالمان ربانی و بزرگ در این شهر کاملاً پدیدار است و باید فکر چاره ای کرد.
چندی پیش از آیت الله حسینی بوشهری شنیدم که رهبری معظم انقلاب نیز از خالی شدن تهران از علمای بزرگ ابراز نگرانی کرده‌اند. البته این وضعیت در بسیاری از شهرهای بزرگ کشور پدید آمده است و در کمتر شهری عالم فقیه برجسته وجود دارد و چارة‌ این کار در حوزة علمیة قم است بلکه بزرگان حوزه تدبیری کنند و با مهاجرت علمای اعلام به تهران و شهرهای بزرگ این خلاء را پر کنند، همانطور که حضرت آیت الله العظمی شیخ حسین مظاهری به سفارش رهبری معظم به اصفهان مهاجرت کردند و چراغ پرفروغ حوزه علمیة تاریخی این شهر را رونق بخشیده و پشت و پناه ملت انقلابی و شهید پرور اصفهان نیز شدند.
امروزه حتی شهر مقدس مشهد الرضا (ع) که روزی مهد عالمان بزرگ و مراجع عظام تقلید بود نیز نیازمند چنین عالمان برجسته ای است که پرچم دین را برافراشته و تکیه گاه مردم مسلمان باشند و دیگر شهرها و مراکز استانها نیز همین نیاز را دارند، البته لازم به ذکر است وجود نمایندگان ولی فقیه در استانها جای خود و شرح وظایف خودشان را دارند که مانعة الجمع و یا مانعة الحضور عالمان و فقیهان برجسته در این استانها و شهرها نیست.
البته شاید گفته شود که اگر این آقایان به شهرهای دیگر مهاجرت کنند حوزة علمیه خالی می شود و از رونق می افتد که این موضوع را البته مراجع عظام تقلید و شورای عالی حوزه های علمیه بهتر می دانند که چگونه تدبیر کنند تا هم نیاز شهرهای بزرگی مانند تهران، تبریز، شیراز، اصفهان، اهواز،‌ یزد، مشهد و دیگر شهرها تأمین شود و هم حوزة علمیة قم از عالمان و اساتید برجسته خالی نشود.
خاطره ای از محضر حضرت آیت الله العظمی سیستانی (دامت برکاته)
در همین مقال بسیار مناسب می دانم که به ذکر خاطره ای از درک محضر حضرت آیت الله سیستانی در نجف اشرف بپردازم. چند سال پیش توفیق شد تا در معیت حضرات آیات: سید هاشم رسولی محلاتی، مرتضی مقتدایی و رضا استادی به زیارت عتبات عالیات برویم و توفیق بزرگی بود که در نجف اشرف به محضر حضرت آیت الله سیستانی شرفیاب شویم.
در این ملاقات حضرت آیت الله سیستانی به نکته بسیار مهمی اشاره فرمودند و خطاب به آقایان مقتدایی و استادی که از اعضای شورای عالی حوزه بودند سخنی بدین مضمون اظهار داشتند که چرا در حوزه نهال فروشی می شود؟! طلابی که برای تحصیل علم وارد حوزه شده اند پس از چند سال درس خواندن درحالی که هنوز بارور نشده و به اجتهاد نرسیده اند و به مانند یک نهالی تازه هستند بلافاصله آنها را به یک پست و مسئولیت در ادارات و نهادها و مشاغل می فرستید؟ این کار هم برای آنها خوب نیست چون تا قوی و مسلط نشوند نمی توانند به وظایف خود بخوبی عمل کنند و هم برای حوزه خوب نیست چون آینده حوزه نیازمند حضور فقیهان و مجتهدان است.
در این جلسه حضرت آیت الله مقتدایی در مقام توضیحی برآمدند که یک درصدی از حوزویان چنین وضعیتی پیدا می کنند و بسیاری هم به درس و بحث خود ادامه می دهند که در اینجا بلافاصله حضرت آیت الله سیستانی فرمودند من از خودم نمی گویم من فرمایش حضرت آیت الله جوادی آملی را می گویم! ایشان فرمودند: که در حوزه نهال فروشی نکنید!‍ و باز مجدداً  نام حضرت آیت الله جوادی آملی را تکرار کردند و برای من خیلی جالب بود که شخصیتی مانند حضرت آیت الله سیستانی که یک مرجع بزرگ و جهانی است اینچنین در حضور سه تن از علمای بزرگ ایران از حضرت آیت الله جوادی آملی چنین با احترام و با لقب آیت الله یاد مى کنند و بر تحقق فرمایش ایشان تأکید می فرمایند.
علی ای حال تذکر حضرت آیت الله سیستانی بسیار مهم است و امیدواریم بزرگان حوزه و شورای عالی حوزه های علمیه این نکته مهم را مد نظر داشته و برای تحقق آن برنامه ریزی کنند،‌ ما امروزه در شهرها نیازمند عالمان فقیه و برجسته هستیم و الاّ با اعزام طلاب و فضلا مشکل حل نمی شود شاید برای روستاها جواب بدهد ولی برای شهرها و مخصوصاً تهران و شهرهای بزرگ نیازمند عالمان ربانی و برجسته هستیم و برای تأمین چنین نیازی لازمه اش این است که حوزه های علمیه مجتهد پرور شوند یعنی کسانی که از جهت علمی و فقهی ممتاز بوده و از جهت اخلاقی و تهذیب نفس و معنویت نیز بتوانند پاسخگوی نیاز مردم و جوانان باشند. ان شاء الله

جهادی‌ها بعد از ۴۰ سال آب لوله‌کشی به یک روستا رساندند
مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س) گفت: گروه جهادی ما با کمک هیأت جنت‌الحسین علیه‌السلام، روستای محمدآباد شوره‌رود لار شهرستان زاهدان را با جمعیت تقریباً ۳۰۰ نفری دارای آب آشامیدنی و لوله‌کشی کرد.
علیرضا گزمه، مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س) در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس اظهارداشت: «آب دادن» و سیراب ساختن تشنگان، برترین کاری است که هرکس با انجام آن می‌تواند به بالاترین اجر و پاداش نائل آید. چه اینکه خداوند متعادل، خود مقام سقایت و آبرسانی را برای خویش برگزیده و رسماً آن را اعلام کرده است. خدا در قرآن کریم در این خصوص می‌فرماید: «وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا» (آیه ۲۱ سوره انسان)
وی با اشاره به اینکه گروه جهادی ما با کمک هیأت جنت‌الحسین علیه‌السلام، روستای محمدآباد شوره‌رود لار شهرستان زاهدان را با جمعیت تقریباً ۳۰۰ نفری دارای آب آشامیدنی و لوله‌کشی کرد، گفت: مردمان این روستا نزدیک به ۴۰ سال است که از داشتن آب سالم و نزدیک محروم بودند که با طراحی پلان شبکه لوله و حفاری آن و با استقرار منبع ذخیره آب، با استفاده از شناور و تولید برق به وسیله صفحات خورشیدی و تکنولوژی روز، این آبرسانی محقق شد.
گزمه با بیان اینکه الحمدلله به تک‌تک خانه‌های این روستا آب رسید، تصریح کرد: برای طرح توسعه روستا هم شبکه لوله‌گذاری اجرایی شد که با این تکنولوژی ضمن صرفه جویی در زمان که چندین ماه زودتر انجام شد، هزینه فرسایش، کهنگی و فرسودگی هم برای روستائیان به صفر رسید.
مسئول گروه جهادی و موسسه خیریه ام‌المومنین حضرت خدیجه کبری(س)ادامه داد: نصب چندین تیر برق و خریداری ترانس و گرفتن مجوز کنتور سه فاز آن هم در روستای محروم، نیازمند حداقل چندین ماه زمان است و باید هر ماه روستائیان هزینه برق را هم پرداخت می‌کردند؛ اما حالا دیگر زنان و کودکان مجبور نیستند در سرما و گرما، آب ناسالم را از فاصله طولانی روی سر و دوش خود حمل کنند.
وی تصریح کرد: مردم این روستا حتی برای شستن البسه خود هم مجبور بودند، سر چاه بروند که الحمدلله با این طرح، مشکلات آنان هم به پایان رسید.