کتاب «جنگ‌های صلیبی» نوشته عبدالله ناصری طاهری توسط مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی منتشر و راهی بازار نشر شد.

کتاب «جنگ‌های صلیبی» نوشته عبدالله ناصری طاهری به‌تازگی توسط مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی منتشر و راهی بازار نشر شده است.

این کتاب سه فصل دارد که فصل اولش «علل و زمینه‌های جنگ در جهان اسلام» با زیرعنوان‌های در اروپا، نقش صلیبی در جنگ‌ها، حج و زیارت بیت‌المقدس، آموزه توبه و بخشش، آموزه جهاد و جنگ مقدس، اندیشه هزاره‌گرایی و علل مادی و اقتصادی جنگ‌ها است. فصل دوم نیز «جنگ‌های هشت‌گانه» نام دارد و شامل عناوین حرکت به شرق (نخستین جنگ صلیبی)، سپاه منظم صلیبی به سوی شرق، نیقیه: نقطه شروع، نخستین امیرنشین صلیبی در رُها، انطاکیه: دومین امیرنشین صلیبی، حرکت به سوی مرکز و تأسیس دولت مرکزی، شیعیان و جنگ‌های صلیبی، عالمان مسلمان و جنگ‌های صلیبی، حکومت صلیبی‌ها در صفحات شرقی مدیترانه، فرقه‌های نظامی در سرزمین‌های اشغالی، جنگ دوم، حطین و نبرد سرنوشت‌ساز، جنگ سوم، جنگ چهارم، جنگ پنجم، جنگ ششم، جنگ هفتم و جنگ هشتم می‌شود است. در فصل آخر با عنوان «آثار و پیامدهای جنگ» نیز عناوین آثار جنگ‌های صلیبی در جغرافیای اسلام ارائه شده‌اند.

کاظم موسوی بجنوردی رئیس مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی در بخشی از یادداشت خود بر آغاز این کتاب نوشته است:

«در قرون و سده‌های گذشته، یکی از مشهورترین مقاطع تاریخی میان شرق اسلامی و عربی با غرب مسیحی، دوره‌ای است که از آن به عنوان «جنگ‌های صلیبی» یاد شده است. کمابیش مانند هر واقعه مهم دیگری در این سطوح و دوره بسیار طولانی، هر دو سو، میدان نبرد و نزاع را تا عقاید و مذاهب و کتاب‌ها و رساله‌ها و جملگی مواد تبلیغی گستردند و آثار آن نبردها و نزاع‌ها، اینک نه فقط در آثار تاریخی دو طرف ماجرا، بلکه در بسیاری از یادگارهای برجای مانده از آن قرون و اعصار قابل ملاحظه است. حتی، در نظر اشخاص و گروه‌هایی در جهان معاصر، جنگ‌های صلیبی هنوز پایان نیافته است و شعله‌های چنین عقیده‌ای، در هر دوی سوی نزاع، هر از گاه در جامه‌های نوین سر بر می‌آورد. با آنکه در شرق و غرب، بررسی دورۀ جنگ‌های صلیبی موضوع تحقیقات بسیار بوده و به زبان‌های گوناگون آثار فراوانی نوشته و منتشر شده است، باید اذعان کرد که آثار تحقیقی به زبان فارسی در این باب هنوز چندان نیست.»

هم‌چنین مؤلّف در مقدمه خود بر این اثر نوشته است:

«جنگ‌های صلیبی برگی نیمه زرد و نیمه زرین از تاریخ اروپای مسیحی و مدیترانه اسلامی است. جنگ‌هایی که متولیان کلیسای غرب با استناد به متون مقدس خود آن را توجیه، و شوالیه‌های تحت امر برای فرار از بحران داخلی آن را نمایندگی کردند. این جنگ‌ها به پشتوانه ایده «مردن برای مسیح» به تعبیر بالدریک دویلی، تاریخ‌نگار معاصر جنگ‌ها، که برای مسیحیان صلیب بر سینه، تصوری زیبا بود شکل گرفت. نبردهایی که به گفته ادوارد گیبون، هم ثروت اروپای غربی را بلعید و هم جان انسان‌هایی را گرفت که می‌توانستند با دنیای اسلام رابطه‌ای دوستانه برقرار کنند. به نظر همین مورخ بریتانیایی، این جنگ‌های برگرفته از اندیشه مسیحیت قرون‌وسطا، خرافه‌ای معصیت‌آمیز بیش نبود و جنگاوران صلیبی جاهل مقدسان فریب‌خورده بودند؛ اما همین جنگ‌ها و فرازوفرودهای نظامی، سیاسی و اجتماعی آن، در تولید گفتمان جنگی و سلحشوری اروپا بسیار مؤثر بود و روح صلیبی‌گری را زنده نگه داشت: چه «صلیبی گری در آرامش» که به تعبیر آلفرد کرر، منتقد برلینی، در رفتار ویلهلم دوم پادشاه آلمان در ۳۱ اکتبر ۱۸۹۸ در بیت‌المقدس متجلی شد و چه «صلیبی گری در هیاهو» که آن را پس از ارائه نظریه «برخورد تمدن‌ها» ی ساموئل هانتینگتون در اروپا می‌توان یافت؛ نظریه‌ای که در امتداد دکترین «خشونت مسلمانان» برنارد لویس، منظومه هراس از دیگری (اسلام) را شکل داد و به برداشت زیبای ادوارد سعید، یک شیاربندی غیرواقعی در پهنه مناسبات ادیان توحیدی ایجاد کرد. یک نظریه‌پرداز خشونت، مثل هانتینگتون، با تکیه‌بر عنصر فرهنگ، دوباره گفتمان تاریخی اشباع‌شده از جهل را در غرب بررسی کرد تا فرهنگ اشغال و تصرف زنده شود، همان چیزی که صلیبی‌ها حدود هزار سال پیش باهدف تسلط کامل بر تجارت مدیترانه، مسیحی‌سازی کامل شرق مدیترانه و جهانی‌کردن مسیحیت تعقیب کردند. البته با این بهانه که مسیحیان مدیترانه شرقی در تنگنای آزار و اذیت‌اند. ادعای خلافی که کلود کاهن، تاریخ‌پژوه جنگ صلیبی در دوره معاصر، با قدرت رد کرده و معتقد است: «جهان اسلام (آن روز) چند اعتقادی است و پیروان سایر ادیان الهی با یک نوع همزیستی مسالمت‌آمیز، که ما بیهوده نمونه آن را در جوامع دیگر جست‌وجو می‌کنیم، حضور داشته‌اند». حادثه یازدهم سپتامبر (که هنوز بخش‌هایی از آن در ابهام است و البته به‌درستی به نام جنایتی بزرگ از بنیادگرایان اسلامی در تاریخ ثبت، و متعاقب آن هیاهوی صلیبی‌گری و اسلام‌ستیزی در اروپا زنده شد و حتی آندره بریویک، جوانی نروژی با لقب شوالیه معبد، جان ده‌ها مسلمان را گرفت) بازخوانی گفتمان صلیبی‌گری را در کل جهان رواج داد. خوانش دوباره جنگ صلیبی البته زمینۀ دیگری هم داشت و آن «اروپامحوری» و «غرب‌برتری» بود که امثال هگل به بازتولید آن مشهورند و سعی دارند القا کنند که نوآوری بشری در تاریخ همه از غرب است و چیزی به نام تمدن اسلامی وجود ندارد؛ درصورتی‌که در همین کتاب آمده است حضور مسیحیان صلیبی به مدت دویست سال در شرق مدیترانه، به دنباله وام‌داری از اندلس و سیسیل، ارمغانی بزرگ برای اروپا بود و پایه تمدن آینده آن را شکل داد.

تاریخ‌نگاری جنگ صلیبی عرصه وسیعی را در اروپا به خود اختصاص داد؛ اما به گفته کلود کاهن، کتاب‌هایی که در زمان جنگ‌ها پدید آمد، در فضایی آکنده از امیال و هواهای نفسانی بود که با پژوهش‌های علمی همخوانی نداشت. این نگاه یادگار قرون وسطا است و تا عصر ما هم هنوز ادامه دارد. این نوشته‌ها افکار و احساسات مؤلفان شأن را دربر دارند و خوانشی خاص از جنگ‌ها به دست می‌دهند. جنگ‌های طولانی به نام صلیب پدیده تاریخی است که جهل بر واقعیت علمی سایه انداخته است، ازاین‌رو باید پذیرفت به‌رغم پیشرفت چشمگیر تاریخ‌نگاری در دوره‌های اخیر، جنگ‌های صلیبی هنوز به پژوهش‌های جدید نیاز دارد. در دوره کنونی، یهودیان از مردان و تاریخ صلیبی، تلاشی برای طرح ملی و قومی خود شکل دادند؛ نمونه بارز آن ژوزه پراور، تاریخ‌پژوه صاحب‌نام یهودی در اسرائیل است. او که خانواده و مادرش را در جنگ جهانی دوم و ماجرای هولوکاست از دست داد به توصیه ریچارد کوئبر، تاریخ‌دان انگلیسی، خود را به حوزه تاریخ و به‌ویژه جنگ‌های صلیبی کشاند و آنچه امروزه می‌بینیم، یعنی علاقه تاریخ‌پژوهان یهودی به تبیین مبالغه‌آمیز نقش یهودیان در آن جنگ‌ها، مدیون او است.

«علت اصلی جنگ‌ها» نیز از چالش‌های جدید در تاریخ‌نگاری جنگ صلیبی است. این‌که پاسخ به استمداد روم شرقی توسط پاپ و کلیسای کاتولیک غرب عامل اصلی جنگ است، مثل آنچه پیتر فرانکوپن، استاد تاریخ آکسفورد، در اثر جدیدش به نام جنگ صلیبی اول، اصرار بر اثباتش دارد (البته این رویکرد طرفداران اندکی دارد) یا اینکه دلیل این حشر گسترده شوالیه و عوام در اروپا در پایان قرن یازدهم میلادی چیزی فراتر از کمک به امپراتوری روم شرقی است، همان‌طور که خطابه پاپ اوربان دوم در مجمع کلرمون این را گواهی می‌دهد و البته اغلب مورخان قدیم و جدید مسیحی تابع این نظرند؛ البته حادثه یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ م، نقطه عطفی در اندیشه و گفتمان جنگ صلیبی شد و درنگ بیشتر در فلسفه جنگ‌ها را نوید داد و پیوند گذشته و حال مناسبات اسلام و مسیحیت را پررنگ‌تر کرد. در این رهگذر، جاناتان ریلی اسمیت، مورخ پرآوازه انگلیسی، بیشترین نقش را داشت؛ کتاب جنگ‌های صلیبی، اسلام و مسیحیت او که هفت سال پس از انهدام برج‌های دوقلو نیویورک منتشر شد، بازتولید گفتمان جدیدی بود بر این اساس که اروپایی‌ها ادبیاتی ویژه را به جنگ صلیبی اختصاص داده و با لفاظی‌ها، تاریخ را منحرف کرده‌اند. او به‌صراحت یادآور شد: «ما نباید امیدوار باشیم که می‌توانیم کسانی را که تا این حد از ما متنفرند (یعنی مسلمانان) درک و با آنان مقابله کنیم؛ مگر اینکه با طرز تفکر آن‌ها آشنا شویم. این کار مستلزم چشم گشودن به واقعیت‌های گذشته خودمان است نه تخیلاتمان.»

کتاب پیش‌رو که تفصیل مدخل صلیبی، جنگ‌ها است، الزاماً به دور از تحلیل و بررسی است و نویسنده در دیگر آثار مربوط، به تحلیل آن اهتمام داشته است؛ اما توجه به این بخش از تاریخ اسلام و مسیحیت برای ایرانیان ضرورت بسیار دارد؛ به اسباب گوناگون: انقلاب اسلامی ایران که هم اسلام سیاسی را تقویت کرد وهم اسلام‌هراسی غرب را شدت بخشید، و سهم بزرگ ایرانی‌ها در این جنگ‌ها، صلاح‌الدین ایوبی، فخرالدین یوسف جوینی و احمدیل بن ابراهیم حاکم مراغه و هم‌چنین آثار و پیامدهای مهم جنگ در سرزمین اسلام که به آن پرداخته‌ام.»

این‌کتاب با ١١۴ صفحه، شمارگان ۲ هزار نسخه و قیمت ۱۸۵ هزار تومان منتشر شده است.

 

رضا داوری اردکانی گفت: اسلامی ندوشن، ادبیات و شاعری را به عنوان حرفه اصلی برنگزیده بود. او از ادبیات برای فهم ایران و فهماندن آن به جامعه بهره برد و در ایران دوستی دچار افراط نشد.

عصر یکشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۱ توسط خانه اندیشمندان علوم انسانی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، بنیاد اندیشه و احسان توحید، مؤسسه فرهنگی و اجتماعی اندیشه روشن ندوشن و کانون یزد و با حضور جمعی از اصحاب فرهنگ و ادب ایران، آئین گرامیداشت محمدعلی اسلامی ندوشن برگزار شد.

سهیل محمودی که اجرای برنامه را برعهده داشت، در ابتدای مراسم با تجلیل از حیات پربار محمدعلی اسلامی ندوشن گفت: در سده‌های اخیر که نسل‌های گوناگون را مرور می‌کنیم، استوانه‌های محکمی را می‌یابیم که با تلاش خود چراغ فرهنگ و تمدن ایران را همچنان پرفروغ نگه‌داشته‌اند و مرحوم استاد محمدعلی اسلامی ندوشن بدون شک یکی از همین استوانه‌های محکم فرهنگ و تمدن ایرانی است.

پرهیز از افراط و تفریط و نگاه معتدل به ایران

اصغر دادبه استاد فلسفه اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی به عنوان نخستین سخنران این مراسم با بیان اینکه اسلامی ندوشن عشق مجسم به ایران بود، گفت: او همواره در آثارش مخاطبان خود را به ایران دوستی و زیستن برای ایران دعوت می‌کرد و خود او نیز همواره همین‌گونه با عشق به ایران زندگی کرد.وی افزود: اسلامی ندوشن هیچگاه ایران‌دوستی خود را به صورت شعاری مطرح نمی‌کرد. عشق و علاقه او صرفاً عشق و علاقه به قطعه‌ای از این کره خاکی نبود بلکه منظور او از عشق‌ورزی به ایران، گرامی داشتن یادگارهای این مرز و بوم یعنی فرهنگ و تمدن ایرانی است.

دادبه در فراز دیگری از سخنرانی خود با اشاره به اینکه استاد اسلامی ندوشن همواره اصرار می‌کرد، عشق‌ورزی به ایران باید با رعایت جانب اعتدال همراه باشد، گفت: نگاه ندوشن به ایران معتدل بود. ندوشن به پرهیز از نگاه ایدئولوژیک به ایران تاکید داشت؛ اعتقاد داشت ایدئولوژی به افراط و تفریط منجر می‌شود. ما نیاز به آموزش عقلانیت و فلسفه در معنای آزاداندیشی داریم. در نگاه ندوشن میهن‌دوستی فریبنده است، باید با عقلانیت و اعتدال به میهن نگاه کرد.

در ایران دوستی خود هیچگاه دچار افراط و زیاده‌روی نشد

در ادامه، پیام تصویری رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم پخش شد. داوری اردکانی سخنان خود را این نکته شروع کرد که باید بدانیم اسلامی ندوشن که بود و چه کرد؟

این استاد فلسفه در پاسخ به سوال خود عنوان کرد: اسلامی ندوشن یکی از ایرانی‌ترین دانشمندان فرهنگ و ادب فارسی بود که در ایران دوستی خود هیچگاه دچار افراط و زیاده‌روی نشد و بر همین اساس همچنان آثار بزرگان ادب فارسی و نویسندگان خارجی زبان را به دقت مطالعه می‌کرد.

داوری اردکانی افزود: اسلامی ندوشن اگرچه وارد هیچ سازمان و حزب سیاسی نشد، اما با واقعیات سیاست نیز بیگانه نبود. حتی در دهه‌های سی و چهل که حزبی بودن، مد روز جامعه روشنفکری بود، او چندان نسبت به گروه‌های سیاسی خوش‌بین نبود و همین مطلب نشان دهنده بینش سیاسی اسلامی ندوشن است.

این استاد فلسفه با اشاره به توانایی‌های ادبی اسلامی ندوشن گفت: اسلامی ندوشن، ادبیات و شاعری را به عنوان حرفه اصلی برنگزیده بود. او از ادبیات برای فهم ایران و فهماندن آن به جامعه بهره برد. شاعری را رها کرد و به نثر گروید و حتی در آثار پژوهشی نیز از ادبیات مرسوم پژوهش پرهیز کرد و متون خود را عالی و به شیوه رمان‌نویسان نوشت.

بدون پیش‌داوری و تعصب در عرصه فرهنگ قلم زد

پس از پخش پیام تصویری رضا داوری اردکانی، پیام مکتوب هادی خانیکی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی قرائت شد. خانیکی در بخشی از پیام خود نوشته بود:

ساختار فکر و اندیشه زنده‌یاد محمدعلی اسلامی ندوشن نمونه بارز یک ساختار گفت‌وگویی بود. چنانکه خودش نیز آن را موهبتی می‌دانست که با دو فرهنگ سر و کار داشت. یکی فرهنگ بومی ایران و دیگری فرهنگ دنیای غرب، و می‌گفت زندگی من بر سر یک چهارراه خیمه زد: قدیم و جدید و شرق و غرب

اسلامی ندوشن بدون پیش‌داوری و تعصب در عرصه فرهنگ قلم زد و اهل نفی و پذیرش تام و تمام هیچ فرهنگی نبود. توجه همزمان او به آثار ایرانی و خارجی نشان‌دهنده عمق نگاه او به فرهنگ جهانی است. اسلامی ندوشن، متفکری بود که به اخلاق و انسانیت اهمیت فراوانی می‌داد و همیشه می‌گفت که از نوشتن بیش از یک هدف نداشتم، و آن این بود که حقّ انسانیّتِ خودم را ادا کنم. اسلامی ندوشن همان‌طور که خود می‌گفت کامیاب زیست نه اینکه خوش زندگی کرده باشد بلکه در دوره دلهره‌انگیزی، پربار زیست.

اسلامی ندوشن، هرگز در دام جریان‌های پان‌ایرانیستی نیافتاد

در ادامه برنامه، سید محمود دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در سخنانی به تبیین رویکرد حرفه‌ای اسلامی ندوشن پرداخت و گفت: مرحوم اسلامی ندوشن چه در دوران پیش از انقلاب اسلامی ایران و چه پس از انقلاب، سعی کرد که خود را مستقل از جریانات سیاسی مسلط و هیاهوهای مرسوم حفظ کند. او هرگز در دام جریان‌های پان‌ایرانیستی نیفتاد و هرگز به نهاد قدرت نزدیک نشد.دعایی افزود: ارزش مرحوم اسلامی ندوشن در این بود که بسیار فراتر و وسیع‌تر از زمانه خود می‌اندیشید، عمیق بود، فرهنگ را باور داشت و وجه تمایز امثال اسلامی ندوشن با بسیاری از اصحاب فرهنگ و ادب در همین نکته است.

تاکید بر عقلانیت برخاسته از روح وسطی‌نگر ایرانیان

حسن بلخاری رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی دیگر سخنران مراسم بزرگداشت استاد محمدعلی اسلامی ندوشن بود. وی با اشاره به نگرش اعتدالی اسلامی ندوشن به ایران گفت: در تمدن ایرانی میان هنر و خرد پیوند دیرینه برقرار است. عقلانیت در موضع و منشأ عدالت و نگاه متعادل است و تمدن‌هایی که عقل را بر صدر نشانده‌اند، به اعتدال رسیده‌اند.استاد دانشگاه تهران ادامه داد: در اوستا و اسطوره‌های ایرانی به ویژه شاهنامه فردوسی، دو اصطلاح مترادف یکدیگر به کار رفته است؛ هنر و خرد. و بر اساس این متون هرکس که هنر و خردمندی را داشته باشد زندگی سعادتمندانه‌ای را خواهد داشت.وی گفت: در تمدن ایرانی حافظ و فردوسی قابل جمع است. اسلامی ندوشن همواره می‌گفت فرهنگ و تمدن ایران چهار کتاب است، شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، مثنوی مولانا و کلیات سعدی که بیانگر وسعت جان ما در وحدت عقل و عشق است. در آثار هیچ کسی مثل ندوشن، وحدت عقل و عشق را نمی‌بینیم.

تاکید همواره بر عدالت‌طلبی و بهبود اوضاع اجتماعی

در ادامه فریدون مجلسی کارشناس مسائل بین‌الملل و دیپلمات سابق کشورمان به این نکته اشاره کرد که در این مراسم عمدتاً به جنبه‌های فرهنگی، ادبی و جامعه‌شناختی استاد اسلامی ندوشن پرداخته شد و من تمایل دارم تا در سخنرانی خود به جنبه دیگر ایشان می‌پردازم و آن دانش حقوقی استاد اسلامی ندوشن است.

فریدون مجلسی ادامه داد: از زمانی که من دانشجوی اسلامی ندوشن در دانشگاه ملی بودم، پنجاه و سه سال گذشته است و از همان روزهای ابتدایی شاگردی ایشان، مبهوت دانش وسیع ایشان، به ویژه در حوزه حقوق تطبیقی بودم. در کلاس درس این استاد فرهیخته بود که با تفاوت‌های حقوقی نظام‌های مبتنی بر انتخابات اکثریتی و نظام‌های مبتنی بر انتخابات تناسبی آشنا شدم.

او به نگاه ویژه اسلامی ندوشن به دموکراسی اشاره کرد و گفت: او در بحث دموکراسی به اراده مردم تاکید داشت و انتخابات تناسبی را ترجیح می‌داد. اعتقاد داشت همه گروه‌های سیاسی به تناسب رأی که به دست آورده‌اند، کرسی داشته باشند.

این دیپلمات سابق در ادامه گفت: اسلامی ندوشن همواره خودش را انسانی متعارف می‌دانست و نه اسطوره‌ای و دچار توهم و خودبزرگ‌بینی نبود. از ابتدای جوانی و اقامت در تهران در محافل روشنفکری آن دوران نظیر کافه نادری شرکت می‌کرد و در نشریات مهمی مانند مجله سخن مطلب می‌نوشت. درست است که اسلامی ندوشن در هیچ حزب و گروه سیاسی‌ای عضو نشد، اما این به آن معنی نیست که نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی بی‌اعتنا بود. دیدگاه سیاسی عدالت‌طلبانه داشت و به بهبود اوضاع اجتماعی عمیقاً فکر می‌کرد.

جای خالی برگزاری جایزه سالانه محمدعلی اسلامی ندوشن

آخرین سخنران مراسم بزرگداشت محمدعلی اسلامی ندوشن، محمود اسعدی مستندساز و پژوهشگر حوزه فرهنگ بود. او گفت: در حدود سه دهه پیش مستندی بلند درباره زندگی و کارنامه علمی استاد اسلامی ندوشن، با حضور خود ایشان ساختیم که از همان ابتدا ایشان شرط همکاری در ساخت این مستند را پخش مستند پس از مرگ خودشان عنوان کردند.اسعدی ادامه داد: همواره سوالم این بود که چرا ایشان تمایلی به به انتشار این فیلم در زمان حیات خود ندارند، بعدها دلیل آن را در صحبت‌ها و نظرات ایشان در خصوص سیر تاریخی جریان روشنفکری در ایران دیدم که شاید مورد پسند همه نباشد. او در ادامه سخنران خود خاطر نشان کرد: ندوشن در حوزه غرب‌پژوهشی و شرق‌شناسی کارهای بزرگی کرد. او به عدالت به مفهوم وسیع کلمه معتقد بود. آزادی را فرع بر آگاهی می‌دانست. علاقه بسیار به سعدی داشت و مطالعه سعدی را منبع مناسبی برای جوانان ایرانی می‌دانست.این مستندساز در پایان گفت: پیشنهاد می‌کنم به نام استاد محمدعلی اسلامی ندوشن و در حوزه‌ه‌های مطالعاتی مشخصی، همانند ایران‌شناسی، همایش و جایزه سالانه‌ای تعریف شود تا بتوانیم نام این استاد بزرگ را در میان نسل‌های آینده همچنان زنده نگه داریم.

اسلامی ندوشن متعلق به هیچ گروه و دسته‌ای نبود

در پایان پیام مهران اسلامی ندوشن، فرزند محمدعلی اسلامی ندوشن قرائت شد. او ضمن تشکر از برگزارکنندگان برنامه نوشت: این جلسه و جلسات مشابهی که در یک ماه گذشته به یاد پدر در یزد، ندوشن، نیشابور و تهران برگزار شده‌اند، فقط از روی علاقه به ایران بوده است. ایران کشوری استثنایی است و باید آن را بیشتر شناخت. ندوشن هیچگاه متعلق به هیچ گروه و یا دسته‌ای نبود و افزون بر یادگیری مکرر، به سلامت جسم و روان اهمیت زیادی می‌داد.

 

اسماعیلی خبر داد؛

لایحه‌ای با محوریت «مالکیت فکری» آماده ارائه شد

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: لایحه ای در کمیسیون فرهنگی دولت مردمی با محوریت «مالکیت فکری» حوزه فرهنگ و هنر آماده و ارائه خواهیم کرد.

محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلسه کارگروه ستاد توسعه کسب و کارهای فرهنگی گفت: لایحه‌ای در کمیسیون فرهنگی دولت مردمی با محوریت «مالکیت فکری» حوزه فرهنگ و هنر آماده و ارائه خواهیم کرد که با تصویب آن ناشران و تهیه کنندگان آثار، آسیب کمتری متحمل شوند.

وی افزود: نهادها و ارگان‌های مختلف از امکانات متعددی برای میزبانی از فعالیت‌های حوزه‌های فرهنگی و هنری برخوردارند که با تدوین نظام دقیق آماری از اینگونه ظرفیت‌ها، به هم افزایی در بهره‌مندی از امکانات و فضاهای فرهنگی دست پیدا خواهیم کرد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: برای مثال حدود ۷۵۰۰ امامزاده در کشور داریم که بسیاری از آنان همانند دانشگاه‌ها دارای سالن آمفی تئاتر هستند و یا ۱۲۰ مسجد تهران از سالن آمفی تئاتر مناسبی برخوردار است که این اماکن با یک هم افزایی برنامه ریزی شده می‌تواند میزبان فعالیت‌های مردمی حوزه‌های فرهنگی و هنری جبهه انقلاب باشد.

اسماعیلی در ادامه به ظرفیت بالای کتابخانه ها در کشور اشاره کرد و افزود: ۳۷۰۰ کتابخانه در کشور فعال‌اند که به این‌آمار، حدود ۱۲ هزار کتابخانه مستقر در کانون‌های فرهنگی مساجد را باید اضافه کرد که عموم مردم می‌توانند با اطلاع رسانی و برنامه ریزی از این ظرفیت عظیم بهره مند شوند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در ادامه با تاکید بر توسعه صنایع فرهنگی گفت: در برنامه تحولی دولت مردمی که با هماهنگی دستگاه‌های مختلف پیش می‌رود، هفت سند از ۳۷ سرفصل اصلی این برنامه به حوزه فرهنگ مرتبط است که یکی از آنها صنایع فرهنگی است.

اسماعیلی در پایان به اهمیت تثبیت «مالکیت فکری» حوزه‌های فرهنگی و هنری اشاره کرد و گفت: لایحه‌ای در کمیسیون فرهنگی دولت مردمی با محوریت «مالکیت فکری» حوزه فرهنگ و هنر آماده و ارائه خواهیم کرد که با تصویب آن ناشران و تهیه کنندگان آثار، آسیب کمتری متحمل شوند.

 

«زمین سوخته» به چاپ بیستم رسید

رمان «زمین سوخته» نوشته احمد محمود به‌تازگی توسط انتشارات معین به چاپ بیستم رسید.رمان «زمین سوخته» نوشته احمد محمود به‌تازگی توسط انتشارات معین به چاپ بیستم رسیده است.

این‌رمان برای اولین‌بار در سال ۶۱ چاپ شد و حاصل تجربیات و مشاهدات احمد محمود از سال‌های ابتدایی دفاع مقدس و جنگ ایران و عراق است. او برای نوشتن این‌رمان به شهرهایی مثل سوسنگرد و هویزه سفر کرد و جبهه را از نزدیک دید.

این‌نویسنده گفته پس از برگشتن از مناطق جنگی، با مشاهده آرامش شهرهایی مثل تهران، از غم و اندوه به خود پیچیده که چرا مردم مناطق دیگر کشور، از رنج جنوبی‌ها و مردم درگیر در جنگ بی‌خبرند و اتفاقات جبهه را حس نمی‌کنند. احمد محمود پس از شهادت برادرش در جبهه به مناطق جنگی سفر کرد و سپس به فکر نوشتن «زمین سوخته» افتاد.

اولین‌چاپ انتشارات معین از این‌کتاب سال ۸۰ عرضه شد و تیرماه ۹۹ هم چاپ شانزدهم آن را به بازار عرضه کرد. چاپ هفدهمش نیز اسفندماه ۹۹ عرضه شد. این‌کتاب فروردین ۱۴۰۰ به چاپ هجدهم رسید.

چاپ بیستم «زمین سوخته» با ۳۲۹ صفحه و قیمت ۹۷ هزار تومان عرضه شده است.

 

چهلمین شماره نشریه «سرو» منتشر شد

چهلمین شماره ماهنامه فرهنگی هنری «سرو» با تیتر اصلی «تغییر معادله جنگ» توسط موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس منتشر شد.چهلمین شماره ماهنامه فرهنگی و هنری سرو با عنوان اصلی «تغییر معادله جنگ» توسط موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس منتشر شد و روی پیشخان آمد.نشریه سرو از بخش‌های مختلفی تحت عنوان «راهیان»، «یادمان»، «راویان»، «دیده‌بان»، «گفتمان»، «پرسمان»، «ترجمان» تشکیل شده که هر بخش شامل موضوعات متنوعی است. در این شماره از ماهنامه «سرو» سرمقاله‌ای به قلم دکتر علی اصغر جعفری با تیتر «شکرانه‌ی ولایت» منتشر شده است. در بخش یادمان، سرو به سخنان رئیس جمهور در دیدار با اعضا شورای سیاست گذاری راهیان نور کشور پرداخته است. یادمان در ادامه در یادداشتی با عنوان «سرافراز بر لب کارون» سفری کوتاه به قلب خرمشهر داشته است. در قسمت دیگری از یادمان سرو، در یادداشتی به قلم مجتبی عبادی فتح به تحلیل شعار شورای بین المللی موزه‌ها در سال ۲۰۲۲ باعنوان «قدرت موزه‌ها» پرداخته است.

در فصل راویان این شماره از نشریه سرو، در گفت‌وگویی با «جواد باقریان» فرزند محمد باقریان از مبارزان ۱۵ خرداد سال ۴۲، نگاهی به سیره مبارزاتی و زندگی این قهرمان ملی داشته است.. در این بخش همچنین در مقاله‌ای با عنوان «معرفتی از جنس دردها و غم‌ها» شخصیت مرحوم دکتر علی شریعتی واکاوی شده است. راویان در ادامه گفت و گویی دارد با مهندس مهدی چمران «رئیس شورای شهر تهران» که به نقش شهید چمران در شکل‌گیری ستاد جنگ‌های نامنظم و تأثیرات آن در جبهه خوزستان بررسی شده است.

این‌مجله با ۱۲۰ صفحه منتشر شده است.

کتاب «نقش روابط عمومی سایبر در توسعه گردشگری» منتشر شد

کتاب «نقش روابط عمومی سایبر در توسعه گردشگری مناطق آزاد کشور» مبتنی بر دیدگاهی متفاوت از نقش و عملکرد رسانه‌ها در حوزه گردشگری توسط انتشارات بانژ منتشر و راهی بازار نشر شد.

کتاب «نقش روابط عمومی سایبر در توسعه گردشگری مناطق آزاد کشور» نوشته محمدجواد یافتیان و محبوبه مرادی، مبتنی بر دیدگاهی متفاوت از نقش و عملکرد رسانه‌ها در حوزه گردشگری به‌تازگی توسط انتشارات بانژ راهی بازار نشر شده است.

در این‌کتاب نگاهی به گردشگری نه‌تنها به‌مثابه ابزاری بالقوه برای حل برخی مشکلات در زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، بلکه به‌عنوان یکی از عناصر جدایی‌ناپذیر راهبرد توسعه جوامع شده است.

نویسندگان «نقش روابط عمومی سایبر در توسعه گردشگری مناطق آزاد کشور» معتقدند هم‌زمان با گسترش فناوری‌های نوین ارتباطی در پایان قرن بیستم، شرایط تازه ای برای تسهیل در دسترسی به اخبار و اطلاعات فراهم شد از این رو با توجه با وسعت سرزمینی و تنوع اقلیمی مناطق آزاد هفت‌گانه ایران، می‌توان با استفاده بهینه از ابزارهای فناوری‌های ارتباطی به فعالیت در فضای سایبر در راستای گسترش حوزه نفوذ و جذب گردشگر پرداخت.

این‌کتاب در چهار فصل به حوزه‌های روابط عمومی سایبر، گردشگری و مناطق آزاد و تکنیک‌های اطلاع رسانی و نهایتاً به ارائه راهکار برای مخاطبان تخصصی این حوزه می‌پردازد.

 

«زنی شبیه تهران» نقد و بررسی می‌شود

جلسه نقد و بررسی مجموعه داستان «زنی شبیه تهران» نوشته مهسا دهقانی سه‌شنبه ۱۰ خرداد در کافه کتاب ققنوس برگزار می‌شود.

جلسه نقد و بررسی مجموعه داستان «زنی شبیه تهران» نوشته مهسا دهقانی پور در کافه کتاب ققنوس برگزار می‌شود.

«زنی شبیه تهران»‌ مجموعه‌داستانی از روایت‌های ناتمام پنج‌زن ساکن تهران است که در قالب پنج‌داستان کوتاه ارائه شده‌اند. این‌پنج‌داستان به یکدیگر متصل‌اند و داستان زندگی زنانی هستند که ممکن است هر روز در کوچه‌های تاریک شوش، تماشاخانه‌های متروک لاله‌زار، برج‌های بلند سعادت‌آباد و دیگر مناطق تهران آن‌ها را ببینیم و بی‌تفاوت از کنارشان عبور کنیم. این‌زنان برای تکمیل داستان خود وارد زندگی یکدیگر می‌شوند.

اما از نظر مکان، شهر تهران در این‌داستان‌ها، شهری است که می‌تواند بی‌رحم باشد و هویت جدیدی برای ساکنانش بسازد. شاید تنها راه فرار از این‌هویت، رفتن باشد. بنابراین می‌توان کتاب پیش‌رو را حکایت همین‌رفتن‌ها دانست.عناوین پنج‌داستان مندرج در این‌کتاب به‌ترتیب عبارت است از: «ونوشته»، «نجات»، «صحرا»، «آبان»‌ و «زهره».در نشست نقد و بررسی کتاب «زنی شبیه تهران»، ترانه یلدا، معمار و تهران‌پژوه، مهسا محبعلی داستان‌نویس و محمد رحمانیان نویسنده و کارگردان تئاتر از زوایای گوناگون به تحلیل کتاب می‌پردازند. همچنین فریبا کامران بازیگر سینما و تئاتر بخش‌هایی از کتاب «زنی شبیه تهران» را می‌خواند و فیلم مستندی به نام «خداحافظ لاله‌زار زیبا» به کارگردانی محسن ظهوری به نمایش در می‌آید.این‌نشست روز سه‌شنبه ۱۰ خرداد از ساعت ۱۸ در کافه کتاب ققنوس برگزار می‌شود.

 

توسط نشر شورآفرین؛

ترجمه ۱۰ داستان از ۱۰ نویسنده زن ژاپنی منتشر شد

«همه یک‌شنبه‌ها کجا رفته‌اند» برگزیده ۱۰ داستان کوتاه از ۱۰ نویسنده زن معاصر ژاپن با ترجمه اشکان کاظمیان مقیمی از سوی نشر شورآفرین منتشر شد.«همه یک‌شنبه‌ها کجا رفته‌اند» برگزیده ۱۰ داستان کوتاه از ۱۰ نویسنده زن معاصر ژاپن با ترجمه اشکان کاظمیان مقیمی از سوی نشر شورآفرین در ۱۸۰ صفحه منتشر شد. مهم‌ترین آثار ادبیات کلاسیک ژاپن که بیش از آثار حماسی و جنگی ژاپن در کانون ادبیات و حافظه جمعی مردم این کشور باقی مانده، به قلم زنان نگاشته شده است؛ از همین رو است که داستان‌های نویسندگان معاصرِ زنِ ژاپن دارای اهمیتِ بسیار است. نشر شورآفرین پس از موفقیتِ مجموعه «رژه پیروزی در بندر آرتور» (داستان‌های کوتاه ژاپنی از آغاز تا امروز)، اقدام به انتشار مجموعه دیگری از نویسندگانِ زنِ ژاپن کرد با عنوان «سیزدهمین شب از سیزدهمین ماه» (داستان‌های زنان ژاپنی از آغاز تا امروز)؛ موفقیت این کتاب نیز موجب شد تا کتاب دیگری از نویسندگان زنِ معاصر ژاپن با نام «همه‌ی یک‌شنبه کجا رفته‌اند» منتشر شود.«همه‌ی یک‌شنبه‌ها کجا رفته‌اند» برگزیده ده داستان کوتاه از ده نویسنده زن معاصر ژاپن - هیروکو اویاماد، نائوکولا یامازاکی، میسومی کوبو، هیرومی کاواکامی، یوکو تسوشیما، یوکو تاوادا، یوکیکو موتویا، کیکوکو تسومورا، کیوکو ناکاجیما، و میه‌کو کاواکامی- است که هر کدام آن‌طور که رایچو هیراتسوکا (۱۹۷۱-۱۸۸۶) نویسنده و فعال حقوق زنان ژاپنی می‌گوید «در آغاز، زن خورشید بود»، تصویری از ژاپن، «سرزمین خورشیدِ تابان» بدهد؛ نخستین سرزمینی که خورشید از آن طلوع کرد.در این کتاب، سعی شده تا از مهم‌ترین نویسندگان زن ژاپن، داستان‌هایی ترجمه شود تا خواننده‌ی فارسی‌زبان بتواند سیرِ تحولِ داستان‌نویسیِ زنانِ ژاپن و بالاخص داستان کوتاه ژاپنی را در دنیای معاصر دنبال کند؛ هر داستان دریچه‌ایی است نه‌تنها رو به زنان ژاپن، که هر کدام آینه‌ایی است رو به جهانی که در آن زنان روزبه‌روز در همه‌ی زمینه‌ها، پله‌های ترقی را یکی پس از دیگر می‌پیمایند و پیش می‌روند برای ساختن جهانی بهتر برای زندگی…