|
رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی کشور:
اسباب بازی هویت سازترین کالای فرهنگی است
غلامرضا دیزجی رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی کشور گفت: اسباب بازی محصول و کالای بسیار مهم و اساسی است، اسباب بازی به عنوان هویتساز ترین کالای فرهنگی و پیش نیاز اساسی برای تغییر ساختار و شخصیت آینده فرزندان کشور است.وی ادامه داد: طبق مدلسازی اجتماعی هر جا که فاصله میزان سرانه پایین است حتماً در آینده مدل اجتماعی مشکلات و ناسازگاری اجتماعی کشور را خواهیم داشت. رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی کشور گفت: درخواست ما این است که نگاه ویژه به این کالا که نخستین کالای فرهنگی است وجود داشته باشد و من تشکر میکنم از تولیدکنندگان اسباب بازی که بیش از دهها شرکت با این سرعت در این نمایشگاه حضور پیدا کردند و کالاهای مختلف را ارائه کردند و باید بگویم حتی همین مجموعه کوچک حاضر در نمایشگاه به راحتی توان و پتانسیل صادرات بسیار مناسبی را دارند.رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی کشور افزود: انجمن اسباب بازی به تنهایی با دهها عضو کار خود را انجام میدهد و نگاه حاکمیتی را بیشتر طلب میکنیم. وی گفت: در نخستین نمایشگاه تخصصی صنعت اسباب بازی، کنار و همدل با انجمن نوشتن افزار را قدر میدانیم و کمک میکنیم کنار هم محصولاتمان جهت صادرات به صورت جدی حضور بین المللی داشته باشد.
واکنش تحلیلی اعتراضی علیرضا رئیسیان به وضعیت سینما
رئیسیان از سال ۱۳۹۷ و بعد از «مرد بدون سایه» دیگر فیلمی در سینما نساخته و شاید انتظار میرفت بعد از فروکش کردن شیوع کرونا مانند برخی دیگر از همکارانش سراغ ساخت یک فیلم سینمایی جدید یا حتی ساخت یک سریال در شبکه نمایش خانگی برود، اما مدتی قبل خبر رسید که کارگردان «ریحانه» و «سفر» میخواهد نمایشی را روی صحنه ببرد؛ نمایشی که صرفا یک تجربه تئاتری نیست.
این کارگردان سینما در گفتوگویی با ایسنا ضمن توضیح آخرین برنامهریزیها برای اجرای تئاترش درباره حال این روزهای سینما هم صحبت کرد.
رئیسیان ابتدا درباره اینکه چه شده سراغ اجرای تئاتر رفته و آیا این کار به معنای قهرش با سینما است؟ توضیح داد: قهر که نه؛ من همیشه به تئاتر علاقه داشتم بخصوص اینکه زمینهی نمایشی سینما از تئاتر میآید. پیش از انقلاب بسیاری از نمایشهای روی صحنه را میدیدم و در جریان تئاترهای خوبِ روز بودم. بعد از انقلاب هم همین روند ادامه داشت. همین علاقه باعث شده بود نمایشنامههای خوب را بخوانم و معمولا در جریان نمایشهای روی صحنه باشم ولی بیشتر مشغول کار در سینما شدم تا اینکه دو سال قبل در دوران کرونا به دعوت یکی از مدیران تئاتری، پیشنهادی برای اجرای یک نمایش گرفتم و از آنجا که خودم هم به تئاتر علاقه داشتم تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم و دعوت را جدی گرفتم. با شهرام زرگر که مترجم آثار نیل سایمون (نمایشنامهنویسی امریکایی) است گپ زدیم و ایشان چند متن را پیشنهاد دادند و من آخرین کار سایمون را که قبل از مرگش در آمریکا اجرا شده بود به اسم «فصل ۲» (Chapter ۲) پسندیدم. البته اسم نمایشنامه و همینطور دراماتورژی را تغییر دادم و در نهایت توافق حاصل شد. قبلا قرار بود تابستان سال گذشته نمایش را اجرا کنیم که شرایط فراهم نشد و برنامهریزی فعلی برای شهریور ماه امسال است و قرارداد را هم برای اجرا در تماشاخانهی ایرانشهر بستهایم.
او یاداوری کرد که این نمایش یک موضوع روز دارد که در دههی هشتاد در «برادوی» اجرا شده، جایزهی بهترین نمایش را هم گرفته و اتفاقاً کارگردانش یک کارگردان سینما بوده است.
رئیسیان در پاسخ به اینکه آیا مجوز اجرا از ادارهی کل هنرهای نمایشی گرفته است؟ گفت: دربارهی وضعیت تئاتر خبرهای مختلفی از سختگیری و مشکل در مجوزها میشنوم ولی فعلا متن را ارائه نکردهایم چون منتظرم ببینم موضوع مدیریت خانه هنرمندان ایران و تماشاخانه ایرانشهر به کجا میرسد. ضمن اینکه شرایط برای کار خودم نیز باید آنطور که میخواهم فراهم شود، با این حال خیلی علاقهمندم که این نمایش به سرانجام برسد، هم بخاطر فضای متفاوت تئاتر با سینما و هم اینکه با توجه به حضور کارگردانهایی که از تئاتر در سینما فیلمهای خوب ساختند و چند نفر از دوستان سینمایی من هم مثل آقای مهرجویی تئاتر را تجربه کردند، تصور میکنم این رفتوآمد اتفاق خوبی باشد.
ترجیح میدهم فعلا در سینما کارگردانی نکنم
کارگردان فیلم «ایستگاه متروک» در پاسخ به اینکه آیا شرایط امروز سینما او را به اجرای تئاتر ترغیب کرده یا اینکه کلا برنامهای برای ساخت فیلم در سینما نداشته و به فکر تجربهای متفاوت افتاده است؟ بیان کرد: سابقهی کاری من نشان داده که خیلی زود به زود کار نمیکنم و نسبت به خودم کمی سختگیرم، اما شرایط عمومی مدیریت سینما و مدیرانی که در این یک سال بر سر کار آمدهاند و به بخشهای مختلف وزارت ارشاد، سازمان سینمایی یا بنیاد سینمایی فارابی وارد شدند بیتاثیر نبوده و در واقع این یک واکنش اعتراضی است و اعلام هم کردم که تا وقتی شرایط این طور باشد ترجیح میدهم در سینما کارگردانی نکنم؛ به همین دلیل با توجه به دعوتی که شد تصمیم گرفتم سراغ اجرای نمایش بروم؛ ضمن اینکه فکر میکنم جدا از بحث مدیریت، مخاطبان تئاتر در مقایسه با سینما هنوز قابل تأملتر و وفادارتر هستند.
او افزود: در سینمای فعلی، یا فیلمهای سفارشی تولید می شود یا عامهپسند. این اتفاق صرفا متعلق به این دوران نیست بلکه برنامهریزی شده بود تا سینما به اینجا برسد و فیلمسازانی که به نحوی متفاوت و مستقل هستند و سینمای اجتماعی و منتقدانه را دنبال میکنند عملاً حذف شوند. الان هم میبینیم که نتیجه چیست! مخاطبان آن فیلمها دیگر به سینما نمیروند و بقیهی مخاطبان هم از جنس ما نیستند و این خودش تکلیف آدم را تعیین میکند تا دستکم دربارهی خودش تصمیم بگیرد. من هم برای اینکه خیلی از علاقهی واقعیام دور نشوم تصمیم گرفتم در شرایط فعلی در تئاتر فعالیت داشته باشم.
مسیر فعلی برای رسیدن به سرانجامِ خوب نیست
رئیسیان در پاسخ به اینکه با توجه به تغییرات مدیریتی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی چه توقعی داشته که این نوع برداشت را از مدیریت سینما دارد که حتی مانع شده برای پروانهی ساخت درخواست بدهد و چقدر خروجی کار این مدیریت او را از فیلمسازی دور کرده است؟ توضیح داد: فضای کلی جامعه و همینطور فضای فرهنگی عملا شرایط مناسبی را برای فیلمسازانی که سابقه و تجربهای دارند و یک طیف خاصی از فیلمها را تولید میکنند، باقی نمیگذارد یعنی این یک اتفاق دو طرفه است. ضمن اینکه مدیران فعلی در هیچ ردهای دانش سینمایی و شناخت دقیق و درست و حتی ایدهای برای چگونگی مدیریت خود ندارند، البته برای ما که روشن است و این مسیر، مسیرِ به سرانجامِ خوب رسیدن نیست ولی به هر حال ایدهای است که هم در تلویزیون، هم در شبکهی نمایش خانگی و هم سینما به صورت هماهنگ در حال اجرا است، یعنی سختگیریهای بسیار شدید و از طرف دیگر عدم حمایت لازم صرفاً فضا را برای همان دو مدل فیلمی که توضیح دادم مهیا میکند. این وضعیت اکثر فیلمسازان متکی به درام اجتماعی یا فیلمهای حرفهای مستقل را تحت فشار میگذارد.
شبکه نمایش خانگی و بالا رفتن وحشتناک هزینه فیلمسازی
کارگردان «چهل سالگی» ادامه داد: علاوه براینها باید یاداوری کنیم که مهمترین عارضهی شبکهی نمایش خانگی بالا بردن وحشتناک هزینههای فیلمسازی بود. با این سختگیریهایی که در ارشاد وجود دارد و هزینههایی که به شدت بالا رفته و نیز این وضعیت اکران و مخاطب، آدم باید خیلی جاهلانه فکر کند که میتواند آنچه را خودش علاقهمند است، جامعه به آن احتیاج دارد و کمک کوچکی در پیشبرد اهداف سینما نیز خواهد بود، تولید کند. وقتی نمیشود کاری انجام داد یا باید منزوی و گوشهگیر شد یا سراغ فعالیتی دیگر رفت تا خودش را بیش از این تخریب نکند.
او درباره اینکه آیا ترغیب نشده تا مثل خیلی دیگر از همکاران سینماییاش به شبکهی نمایش خانگی برود؟ گفت: اصلا، در این زمینه مصاحبهای هم داشتم و آسیبهای این شبکه را برشمردم که البته خیلی از همکارانم خوششان نیامد و ناراحت شدند، اما واقعیت این است که مدیریت آنجا از ابتدا دچار اشتباهات هولناکی بوده است. اینکه مرتبا در آنجا سختگیری زیاد میشود هم نتیجهی عملکرده خودشان است تا اینکه صرفاً فکر کنیم سانسور محتوایی وجود دارد، چون من معتقدم شبکهی نمایش خانگی - وقتی ساترا هم وجود نداشت - در جذب مخاطب، در شکل استاندارد و مسائلی از این دست دچار کاستیهای جدی بود، در حالی که این شبکه در دنیا خیلی بیشتر توانسته در این سالهای کرونایی جامعه را متعادل نگه دارد، ظرفیتهای هنری را پیش ببرد و انواع و اقسام گرایشهای کارگردانی توانستند در آن فعالیت کنند، ولی در اینجا تولیدات بسیار شبیه تلویزیون است به طوری که همه فقط یک تلویزیون بازتر را به نمایش گذاشتند؛ آن هم نه از نظر محتوایی و هنری بلکه بیشتر در ظاهر. آماری که خودِ ساترا ارائه کرده هم بسیار تأمل برانگیز است، یعنی واقعا از ۸۰ میلیون نفر جمعیت فقط حدود ۲ میلیون بیننده دارند؟ دو میلیون نفری که به نظر میرسد به مرور زمان کمتر هم شده است. وقتی چیزی موفق نیست اگر آسیب شناسی نشود همینطور راهش را ادامه میدهد در صورتی که این فضا یک فرصت طلایی بود که متاسفانه با مدیریت اشتباه دچار وضعیت فعلی شده است.
کم شدن ارتباط نخبگان با جامعه به نفع ملت و مملکت نیست
او در پاسخ به اینکه به عنوان یک فیلمساز چه پیشنهادی برای برونرفت از وضعیت این روزهای سینما که به تعبیر عدهای از بحران هم گذر کرده، میتواند داشته باشد؟ گفت: یک دلیل کاهش تماشاگران سینما به کرونا برمیگشت که در دنیا هم وجود داشت. این مسئله در بسیاری از کشورها تا حدی حل شده ولی در کشور ما نه تنها حل نشده بلکه بیشتر هم شده است. به نظرم از آنجا که بخش زیادی از ورودی و خروجی سینما در دست دولت است، با سیاستهای غلط، سینما را به اینجا رساندهاند. منظورم از سیاست غلط، به معنای «اشتباه» و «ندانستن» نیست بلکه به نظر میرسد یک «طراحی» پشت این ماجرا بوده تا کلا سینما از آن وجهه و جایگاه قبلی که بین مردم داشت، فاصله بگیرد. این برای فوتبال و به طور کلی ورزش هم اتفاق افتاده است؛ یعنی تلاش شده مسائلی که با جنبهی روحی و عاطفی و عقلانی مردم ارتباط دارد از جایگاه خود دور شوند. این در حالی است که چنین تفکر و تحلیلی برای ایجاد فاصله از اساس اشتباه است چون هر چقدر میزان ارتباط نخبگان با جامعه و مردم کمتر شود زمینهی آسیبهای روانی و امنیتی جامعه بالا میرود و این چیزی نیست که به نفع ملت و مملکت باشد.
برخوردهایی که در شأن تئاتر نیست
رئیسیان در بخش پایانی این مصاحبه درباره اینکه چه پیشبینیای از فضای کلی مدیریت تئاتر دارد چون در چند وقت اخیر سختگیری و ممیزی و توقیف در تئاتر کم نبوده، گفت: این فضای سختگیرانهی محتوایی نه فقط در سینما و تئاتر بلکه در مطبوعات و کتاب هم وجود دارد، به همین دلیل تاکید میکنم که اگر شرایط مساعد بود این نمایش را روی صحنه میبرم و به هر قیمتی حاضر نیستم کار کنم. اگر شرایط مطابق خواست و میلم پیش نرود طبیعتاً کاری انجام نخواهد شد، چون در تئاتر هم یکسری موارد وجود دارد که البته در کشورهای دیگر هم به شکلی دیگر وجود دارد و نمیگویم که مشکلات ما در آنجا اصلا نیست، اما تئاتر به معنای ارتقای سطح فرهنگی و آگاهی جامعه است و بقیهی چیزها در حاشیه آن قرار دارد. متاسفانه در چند سال اخیر حاشیه و متن حوزه فرهنگ و هنر در ایران جابجا شده و مثلا در تئاتر با اولین سوالی که مواجه میشویم این است که کار چقدر میفروشد؟! به نظرم این لفظ و این نوع برخورد اصلا برای تئاتر مناسب نیست.
او درباره اینکه با وجود چنین پرسشی آیا قرار است خودش هم از چهرههای سینمایی برای پرمخاطب شدن نمایشش دعوت به همکاری کند؟ گفت: من در سینما هم هیچ وقت علاقه نداشتم که فیلم پرفروش بسازم یا سراغ ساخت فیلمی نرفتم که مخاطب نداشته باشد، همیشه در یک سطح میانه بودم چون به نظرم هر دو نوع این نگاهها در تضاد با اصالت سینماست. کاری هم که در تئاتر میخواهم اجرا کنم یک کمدی رمانتیک جذاب است که در عین حال یک نگرش منطقی دارد و پیام خوبی را از منظر موجودیت فردی منتقل میکند. این نمایش چهار بازیگر دارد که به صورت دو زوج هستند و ترجیحم این است که بازیگر اصلی زن و مرد از چهرههای سینمایی - تئاتری باشند و گپ اولیهای هم زدهام و دو نفر دیگر هم از میان دوستان تئاتری انتخاب خواهند شد.
سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد:
حمایت از آثار فاخر موسیقی
احمد راستینه هفشجانی سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، میهمان اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری نصیر حیدریان در تالار وحدت بود.
راستینه درباره این کنسرت ارکستر سمفونیک گفت: اساساً توجه به موسیقیهای کلاسیک و علاوه بر آن موسیقی اصیل کشورمان مثل سازها و آواز ایرانی، ظرفیتسازی خوبی برای معرفی موسیقی فاخر است که به آن نیاز داریم.
وی با تمجید از برگزاری اجرای ارکستر سمفونیک تهران در تالار وحدت افزود: امشب برای آنکه از نزدیک وضعیت اجرای ارکستر سمفونیک تهران را ببینم، حضور یافتم و خوشبختانه اجرای بسیار خوب و موفقی را شاهد بودم.
سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی بیان کرد: به تصویر کشیدن موسیقی فاخر و شاخههای موسیقی اصیل ایرانی در کشورمان، باعث خواهد شد تا تاثیر آثار سطحی که هیچ تناسبی با فرهنگ ما ندارد، کمتر شود.
راستینه اظهارداشت: بنابراین لازم است جامعه ما با جنس موسیقی فاخر بیشتر آشنا شود؛ همچنین باید به ظرفیتها و توانمندیهای هنرمندان سرزمینمان توجه کرد. این توانایی شاید یک اثر موسیقی باشد که با سرانگشتان هنر هنرمندان ایرانی به زیبایی نواخته میشود و باید این توانمندی در جامعه معرفی شود. از این رو به اعتقاد من این اجرا، کار خوب و موثری بود که توسط بنیاد فرهنگی هنری رودکی به صحنه رفت.
وی افزود: مجموعه فرهنگ دارای مولفههای بسیار بههم پیوستهای است. هر اندازه ما نیازمندیهای واقعی جامعه را بهتر بشناسیم و هر چقدر بسترهای ترویج مولفههای فرهنگی ناب را برای مردم بیشتر فراهم کنیم، به همان اندازه میتوانیم برای ارتقای شاخصههای فرهنگی - اجتماعیمان قدم برداریم.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: نیازمند یک همافزایی، همراهی و تعامل مستمر میاندستگاهی هستیم؛ به میزانی که سیاستگذاران ما شناخت دقیقتری نسبت به حوزههای هنری در ابعاد مختلف داشته باشند و نقش آن بر مولفههای اجتماعی بهتر در تصویر ذهنیشان منعکس شود، به همان اندازه میتوانند در کمک به همافزایی، نقشآفرینی بهتری داشته باشند.
ارکستر سمفونیک تهران به رهبری نصیر حیدریان طی دو شب در تاریخهای دوم و سوم تیرماه در تالار وحدت روی صحنه رفت.
بررسی تأثیرات گرمایش جهانی بر زندگی انسانها و حیوانات
ماهنامه«قلک» ۸ساله شد
ماهنامه قلک که این ماه، هشتمین سال انتشار و فعالیت خود را آغاز میکند، اولین نشریهای است که به صورت تخصصی توجه خود را به آموزش سبک زندگی و مفاهیم اقتصادی برای گروه سنی ۳ تا ۷ سال معطوف کرده و برای رسیدن به این مهم، گروهی از نویسندگان، تصویرگران و متخصصان روانشناسی کودک و اقتصاددانان کودک فعالیت میکنند.
آشنایی با انواع خانوادهها
یکی از موضوعات مورد توجه در این نشریه پذیرش تفاوتها و درونی شدن آن از کودکی است. بر این اساس در این شماره نیز الهه ایرانفرد با داستان «یکجور، دوجور، چند جور خانواده» همراه با بیانی لطیف و کودکانه به موضوع انواع خانوادهها پرداخته است. در این داستان که تصویرگری آن را آناهیتا لیمویی برعهده داشته، بچهها متوجه میشوند که شکل و اندازه هر خانواده متفاوت است.
بچهها در هر شماره و در بخش اخبار «قِل قُلَکی»، نوشته زهرا جلاییفر و تصویرگری میثم موسوی از اخبار روز مطلع میشوند و با بیانی طنز نکات مهمی میآموزند. در بخش اخبار این شماره با عنوان «هتل یخی!»، بچهها با یک کروکودیلِ پدر که صد بچه خود را روی پشتش جا داده آشنا میشوند، یک هتل یخی و قدیمیترین نقاشی در یک غار را میبینند و از برگزاری یک عروسی در زیردریایی با خبر میشوند.
بررسی تأثیرات گرمایش جهانی بر زندگی انسانها و حیوانات
در طراحی جلد این شماره ماهنامه قلک که توسط المیرا اسکندری انجام شده و حال و هوایی تولدی دارد، به موضوع گرم شدن زمین و آب شدن یخهای قطبی اشاره شده و نشان میدهد زندگی چه حیواناتی تحت تأثیر این اتفاق جهانی قرار گرفته است.
از دیگر مطالبی که در قلک ۹۶ میخوانیم میتوان به شعر «کرم شبتاب» سروده زهرا موسوی و تصویرگری سحر کریمیانشیرازی، داستان «شایشای و مدادهای رنگی» نوشته شهرزاد شهرجردی و تصویرگری ویدا کریمی که به تولید مدادرنگی در کارخانه و اهمیت نگهداری از مدادهایمان پرداخته، داستان «تولد بابابزرگ» نوشته مریم شجاعیپور و تصویرگری فاطمه زمانهرو و «این چه کاریه» نوشته نسترن فتحی و تصویرگری میثم موسوی که به آشنایی با مشاغل پرداخته، اشاره کرد.
اخبار
مخالفت وزارت گردشگری با فروش بلیت هواپیما به دلار: پیگیریم
اسماعیل برات درباره اقدام تعدادی از شرکتهای هواپیمایی برای محاسبه نرخ بلیت پروازهای داخلی به دلار برای اتباع غیرایرانی، اظهار کرد: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به شدت با این موضوع مخالف است و مراتب را مورد پیگیری قرار خواهد داد؛ زیرا به زیان صنعت گردشگری است.او تصریح کرد: بر اساس قوانین و مقررات ناظر بر صنعت گردشگری، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به عنوان دستگاه متولی قانونی امر گردشگری سیاستگذاری، برنامهریزی و توسعه این صنعت در کشور را برعهده داشته و بر اساس مفاد بند ۴ سند راهبردی توسعه گردشگری، وزارت راه و شهرسازی(سازمان هواپیمایی کشوری) موظف است سیاستهای حمایتی را در حوزه قیمتگذاریِ حملونقل هوایی برای توسعه مقاصد گردشگری به عمل آورده و زیرساختهای حمل و نقل مسافری خود را با لحاظ سیاستهای توسعه صنعت گردشگری تعیین و اجرا کند.
معاون نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری همچنین گفت: بر اساس مقررات، دریافت وجوه از گردشگران داخلی و خارجی باید بر مبنای واحد پول ملی (ریال) باشد. دریافت دلار از گردشگران، نه تنها مبنای حقوقی نداشته، بلکه با اصول حقوق گردشگر و کد جهانی اخلاق همچون «عدم تبعیض» در تعارض است.برات با اشاره به لزوم حمایت از بخش خصوصی و مخالفت قاطع تشکلهای گردشگری با این موضوع، اظهار کرد: دو نرخی شدن به لحاظ تخصصی نیز توجیه ندارد و به زیان صنعت گردشگری است؛ چرا که اولاً، گردشگر خارجی این تبعیض را بهراحتی متوجه میشود و نارضایتی به همراه دارد و مطمئنا مقصدش را به کشور دیگری تغییر میدهد. ثانیاً، هزینه حملونقل داخلی بر مبنای قیمتهای جهانی نیست که بخواهند هزینه حملونقل گردشگر خارجی را جهانی حساب کنند، قیمت سوخت، نیروی انسانی و مواد غذایی، اگرچه افزایش داشته و نرخ آنها بالاست و تورم وجود دارد، اما به نرخ جهانی نیست، بلکه بر مبنای نرخ واحد پول ملی محاسبه میشود. ثالثاً، دو نرخی شدن حملونقل هوایی، موجب آشفتگی و درخواست مشابه سایر کسب و کارها میشود و تصور کنید فروشنده حملونقل عمومی زمینی، تأسیسات خدماتدهنده، صنایعدستی، تاکسی فرودگاه، رستوران و سفرهخانه سنتی و... بخواهند کالا و خدمات خود را دو نرخی کرده و از گردشگر خارجی دلار یا یورو دریافت کنند! انجمن شرکتهای هواپیمایی در آذرماه سال در بخشنامهای به ایرلاینها، نرخ بلیت در مسیرهای داخلی را برای مسافر غیرایرانی متفاوت اعلام کرد. بر این اساس، سقف نرخ پروازهای داخلی زیر یک ساعت ۱۰۰ دلار و از یک ساعت بیشتر ۱۵۰ دلار تعیین شده است که اکنون تعدادی از شرکتهای هواپیمایی از اجرای آن با آغاز تابستان خبر دادهاند.
مقصود اسعدی سامانی ـ دبیر انجمن صنفی شرکتهای هواپیمایی ـ نیز اجرای این تصمیم را قانونی دانسته و گفته است: دولت جمهوری اسلامی ایران ملزم به دادن یارانه به شهروندان خودش است نه اتباع خارجی و در هیچ کشوری یارانهای به مسافران خارجی نمیدهند ما نمیتوانیم به عنوان یک بنگاه اقتصادی مدافع منافع اتباع خارجی باشیم و باید حافظ منافع بنگاه خودمان باشیم و آن را سر پا نگه داریم.
دبیر انجمن شرکتهای هواپیمایی مطابق معمول این نکته را یادآوری کرد که ایرلاینها تحت فشار هستند و شرکتهای هواپیمایی ایرانی خدماتی که از دولت دریافت میکنند با نرخ دلاری است و میتوان به هزینه نشست و برخاست، لندینگ، پارکینگ و ... اشاره کرد.
کتاب «تله برای جادوگر» منتشر شد
کتاب «تله برای جادوگر» با مضمون فانتزی_ اسطورهای و با درون مایه طنز نوشته رفیع افتخار بهتازگی برای گروه سنی ج توسط نشر گویا منتشر شده است.
«خندههای پرتقالی»، «خندههای زنجبیلی»، «طلسم خانه عنکبوتها»، «برعسوس»، «برسد به دست دوست»، «دنیای آرزوها»، «از ورای یک خاطره»، «تعطیلات بامزه یخمک»، «ساپروفیت»، «شبنشینی با عموبسک»، «راز صورتی من»، «پنبه و پری و پستچی»، «کلاس اولیها»، «شاه در قاب»، «وحشت در خانه شماره ۴» و «بزرگ شدی ریزه میزه» از آثار پیشین رفیع افتخار هستند.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
«بزرگترها بعضی از حرفهای کوچک ترها را باور نمیکنند. مثلاً اگر نوجوانی بگوید حیوانی هست که زبان آدمها را بلد است، اصلاً باورشان نمیشود. چه برسد به اینکه بدانند فقط با او حرف میزند. حالا اگر یک بار از چرت بعدازظهر، آن هم در باغ بیدار شوند و بفهمند نوجوان با آن حیوان به زمان دیگری رفته و… کلاً در این رمان فانتزی و پرماجرا اتفاقهایی میافتد که هیچ بزرگتری باور نخواهد کرد.»
اینکتاب با ١٠٠ صفحه، شمارگان ۵٠٠ نسخه و قیمت ۵٠ هزار تومان در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9777/30533/106868
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9777/30533/106869
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9777/30533/106870
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9777/30533/106871
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/9777/30533/106872
|
عناوین این صفحه
- اسباب بازی هویت سازترین کالای فرهنگی است
- واکنش تحلیلی اعتراضی علیرضا رئیسیان به وضعیت سینما
- حمایت از آثار فاخر موسیقی
- ماهنامه«قلک» ۸ساله شد
- اخبار