مهارتی که شهروندان ما اصلا بلد نیستند!

 لهومن جعفری

یکی از مهم ترین نکته هایی که کمک می کند تا در زندگی موفق باشیم، هنر بزرگ حل کردن مسائل و مشکلات است. اینکه بلد باشیم تا پیشامدها و اتفاقات و حتی آدم هایی که وارد زندگی ما می شوند را اداره نماییم و نگذاریم که با مشکل سازی های خود آرامش زندگی ما را به هم بریزند. باید این را بدانیم و آگاه باشیم که دیگران می توانند برای ما مسئله ساز شوند. می توانند برنامه های منظم زندگی ما را به هم بزنند و مانع از پیشبرد چیزی شوند که در ذهن داشتیم. بعضی چیزها و بعضی آدم ها، به مرور تبدیل به یک مسئله می شوند. یعنی دیگر یک رویداد یا رهگذر نیستند . اتفاقات و آدم هایی هستند که وارد زندگی می شوند، نظمی را به هم می زنند یا انرژی و توجهی را می طلبند که برای ما قابل توجه است. مثال! یکی از همسایه ها ما یک ماشین مدل پایین دارد که با آن کار می کند. در آمد این ماشین بالاست اما هزینه های جانبی هم کم نیست! نتیجه اینکه آدمی که دارد با ماشینش روزی چند صد هزارتومان درآمد کسب می کند، هفته ای یکبار تعمیرگاه است، همیشه دنبال وام می گردد تا ماشینش را به تعمیرگاه ببرد و همیشه هم در حال تاسف خوردن است! هیچ آینده ای برای خودش متصور نیست چون احساس می کند داخل ماشین خودش گیر افتاده!خب چیزی که می بینید یک مسئله است که به تدریج به یک بحران تبدیل می شود. کار عاقلانه این است که یا یکبار اساسی برای ماشینش خرج کند تا مدتی از هزینه ها رها شود و یا اینکه ماشین را رد کند و اینقدر وقت و اعصاب خود را در تعمیرگاه ها یا به دنبال پول تلف نکند! به جامعه ای که در آن زندگی می کنیم نگاه کنید. همه در حال سرو کله زدن با انبوهی از مسائل اینچنینی هستیم. بسیاری از ازدواج ها به بحران رسیده اند چون نه تنها توان حل مسئله خود را نداشته اند بلکه مدام مشکل روی مشکل و مسئله روی مسئله تلنبار کرده اند و حتی خانواده ها و دوستان را نیز درگیر کرده اند.همه ما نیازمند این هستیم که چنین درسی را در زندگی خود پاس کنیم. در مدارس و در دانشگاه ها مطلقا چنین چیزی تدریس نمی شود. در رسانه ها نیز از آن صحبت می شود اما نه انقدر که باید. اگر به مسائل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور نگاه کنیم هم این بی توجهی به مسائل را    می توانیم به وضوح نگاه کنیم. به مشکلات بی توجهی می شود، وقتی به مسئله تبئدیل می شوند، جدی گرفته نمی شوند و وقتی به بحران بدل می شوند، انگار تازه کسی از خواب می پرد! ما در زندگی شخصی و اجتماعی خود درگیر مسائل حل نشدنی هستیم. مهارت شناسایی و حل مسئله را یاد بگیریم و با تمام توان بکوشیم تا مسئله های حل نشده و روی هم تلنبار شده زندگی را یکی یکی حل کنیم. معجزه ای را شاهدیم که باورتان نخواهد شد. اگر دوست من با آن پراید به خرج افتاده اش، در تمام این مدت فکری به حال خودش می کرد و ماشینش را زودتر از این روزها، رد کرده بود، می توانست به راحتی ماشین مدل بالاتری پیدا کند و اقساطش را حتی به یک فروشنده ماشین پرداخت کند. او آنقدر معطل کرد تا ماشینش از کیفیت و به اصطلاح سکه بیفتد و حالا نمی داند چه کند.مراقب باشیم. گاهی ساده ترین اتفاقات و پیشامدها را به مشکل، مشکل را به مسئله و مسئله را به بحران تبدیل می کنیم. با جارو کردن مشکلات زیر فرش چیزی حل نمی شود!

دبیر انجمن واردکنندگان خودرو گفت: وقتی قانون اعلام می کند شرط واردات خودرو انتقال تکنولوژی باشد، غیر از تولیدکننده چه کسی می تواند وارد این عرصه شود؟

یکی از عمده ابهاماتی که در مورد واردات خودرو وجود داشت مربوط به شرکت‌های واردکننده می‌شد؛ بسیاری از کارشناسان از چندی پیش نسبت به ایجاد رانت و واردات خودرو توسط شرکت‌های خاص هشدار می‌دادند و نگران بودند که شرکت‌های خودروساز داخلی همانگونه که بازار را در انحصار گرفته‌اند، بخش مربوط به واردات خودرو را نیز به بهانه توسعه تولید خودروهای اقتصادی، ارائه خدمات پس از فروش و … در اختیار بگیرند.

دامنه این ابهام زمانی گسترده‌تر شد که اسامی شرکت‌های واردکننده اعلام و مشخص شد ۲ شرکت شامل سایپا، پارس خودرو، سایپا سیتروئن، تجارت بین‌المللی و پشتیبانی کرمان خودرو، خودروسازی فردا، بهمن خودرو، ایران خودرو، معین خودرو، ایرتویا و دیار خودرو به عنوان شرکت‌های مجاز برای واردات خودرو تعیین شده‌اند.

در این رابطه مهدی دادفر دبیر انجمن واردکنندگان خودرو در گفت و گو با مهر اظهار کرد: ماده ۴ قانون واردات خودرو به طور مستقیم انحصار را وارد این بخش کرده است زیرا بر اساس این ماده واردات خودرو باید منجر به انتقال تکنولوژی و توسعه تولید در داخل کشور شود؛ چه کسانی می‌توانند علاوه بر واردات خودرو، اقدام به تولید این محصول هم کنند؟ قاعدتاً فقط کارخانه‌های تولیدکننده خودرو قادر به انجام این کار هستند.

وی افزود: بنابراین خود به خود شرکت‌های تولیدکننده تبدیل به واردکننده شده‌اند زیرا شرکتی که صرفاً اقدام به واردات خودرو کند، در تولید خودرو که تخصصی ندارد بنابراین قطعاً صلاحیت واردات را با این شرایط نخواهد داشت.

وی تاکید کرد: روند فعلی در واقع به چینی سازی صنعت منجر خواهد شد؛ البته آن هم تولید چین نه، مونتاژکاری از چین.

این فرودگاه‌ها در شأن جمهوری اسلامی ایران نیست و در کنار مهمانان خارجی در حین عبور از تونل فرودگاه امام واقعا خجالت می‌کشم و این وضعیت فرودگاهی کشور در شأن مردم و جمهوری اسلامی ایران نیست.

وزیر راه و شهرسازی اظهار داشت: بنده به دلیل وظایف کاریم به ۶٠ کشور دنیا سفر کرده‌ام و واقعا وقتی از فرودگاه کشورهای خارجی وارد فرودگاه امام می‌شوم گویی از یک شهر بزرگ وارد یک روستا شده‌ام.

رستم قاسمی در آیین بهره‌برداری از باند ٢٩ چپ فرودگاه مهرآباد و و آغاز احداث ترمینال ١٠٠هزار متر مربعی این فرودگاه و کلنگ زنی مرکز پشتیبان کنترل فضایی کشور با بیان اینکه حال حمل و نقل کشور خوب نیست، اظهار داشت: در تمام بخش‌ها و شقوق حمل و نقل با مشکلات مواجه هستیم. به طوریکه سرعت قطار در بخش بار کمتر از ١٠ کیلومتر بر ساعت است و عمر بسیار از واگن‌ها و لوکوموتیو ها به بیش از دو برابر سن و عمرشان رسیده‌اید.وی ادامه داد: در حال حاضر ۴٠٠ هزار کامیون در حال تردد هستند که٢٠٠ هزار دستگاه کامیون همین امروز باید از ناوگان خارج شوند و سالانه چند هزار میلیارد تومان هزینه اضافه سوخت را برای ناوگان فرسوده می‌پردازیم.وی ادامه داد: این فرودگاه‌ها در شأن جمهوری اسلامی ایران نیست و در کنار مهمانان خارجی در حین عبور از تونل فرودگاه امام واقعا خجالت می‌کشم و این وضعیت فرودگاهی کشور در شأن مردم و جمهوری اسلامی ایران نیست.

بنا به بررسی های صورت گرفته و در نظر گرفتن جمیع جهات تصمیم به تمدید اعتبار کارت‌های مذکور گرفته شد، بنابراین اعتبار کارت های هوشمند ملی که تاریخ اعتبار آنها تا پایان ۱۴۰۳ و قبل از آن بوده است تا پایان سال ۱۴۰۵ تمدید می شود.

طی بخشنامه ‌ای از سوی معاون وزیر کشور و رئیس سازمان ثبت احوال ،‌اعتبار آن دسته از کارت های هوشمند ملی که اعتبارشان ۱۴۰۳ و قبل از آن می‌باشد تا پایان سال ۱۴۰۵ تمدید شد.

هاشم کارگر در خصوص اعتبار کارت هوشمند ملی گفت: با توجه به اینکه صدور کارت‌های هوشمند ملی  به صورت فراگیر از سال ۱۳۹۳ آغاز و تاریخ اعتبار آن هفت سال در نظر گرفته شده بود اکنون تاریخ انقضا و پایان اعتبار برخی از آنها فرا رسیده است. وی ادامه داد: بنا به بررسی های صورت گرفته و در نظر گرفتن جمیع جهات تصمیم به تمدید اعتبار کارت‌های مذکور گرفته شد، بنابراین اعتبار کارت های هوشمند ملی که تاریخ اعتبار آنها تا پایان ۱۴۰۳  و قبل از آن بوده است تا پایان سال ۱۴۰۵ تمدید می شود. بر اساس گزارش روابط عمومی سازمان ثبت احوال کشور، معاون وزیر کشور در ادامه با بیان اینکه کلیه هموطنان  می توانند تا سال۱۴۰۵ از این کارت‌ها استفاده کنند، گفت: براساس بررسی های انجام شده ضروری دیدیم تا به طور کلی نسبت به کارت‌های هوشمند ملی از هر لحاظ مطالعات جدیدی صورت گیرد که این امر یکی از مهم‌ترین دلایل تمدید کارت‌های مذکور بوده است.

سرپرست شرکت نفت و گاز پارس از بهره‌برداری دومین ردیف شیرین‌سازی پالایشگاه فاز ۱۴ پارس جنوبی در سوم آبان‌ماه امسال خبر داد.

«محمدحسین متجلی» با اشاره به تلاش کارکنان این شرکت برای افزایش تأمین منافع ملی اظهار کرد: با تلاش متخصصان و کارگران صنعت نفت و گاز کشور و پس از انجام مراحل فشرده پیش راه‌اندازی، راه‌اندازی و دریافت گاز ترش از سکوهای گازی بخش فراساحل فاز ۱۴ پارس جنوبی، انتقال گاز از دومین ردیف تصفیه گاز پالایشگاه این فاز به خط ششم سراسری آغاز شد.

وی با بیان اینکه گاز ترش بخش فراساحل فاز ۱۴ پارس جنوبی سوم آبان‌ماه به دومین ردیف فرآورشی این پالایشگاه رسید، اظهار کرد: با انجام مراحل راه‌اندازی برای شیرین‌سازی گاز در مدتی کوتاه و بهره‌برداری از ردیف دوم پالایشگاه فاز ۱۴، ظرفیت فرآورشی گاز کشور از پالایشگاه این طرح در مجموع به ۲۸ میلیون مترمکعب در روز رسید. سرپرست شرکت نفت و گاز پارس بهره‌برداری این ردیف پالایشی را سبب افزایش ظرفیت و پایداری بیشتر تأمین گاز در زمستان امسال عنوان کرد و افزود: به این ترتیب نیمی از چهار ردیف شیرین‌سازی پالایشگاه فاز ۱۴ پارس جنوبی (ردیف سوم و چهارم) در مدار تولید قرار گرفته است و مطابق با برنامه‌ریزی‌های از پیش تعیین‌شده، تلاش می‌شود دو ردیف باقیمانده این پالایشگاه (اول و دوم) نیز تا پایان امسال به بهره‌برداری برسد.

 ️  عباس محمدی - کنشگر محیط‌زیست

چند هفته از اعتراض‌ها در کشور می‌گذرد. در ایران، طبیعت‌گردی و کوه‌نوردی فعالیتی فراگیر است و میلیون‌ها تن به آن علاقمند هستند و در سطح‌ها و به میزان متفاوت به آن می‌پردازند. این جامعه‌ی بزرگ، طبیعتا نسبت به جریان‌های اجتماعی و سیاسی هم به کم‌وبیش حساسیت نشان می‌دهد و هیچ‌گاه در مجموعه رویدادهایی مانند اعتراض‌های اخیر حاشیه‌نشین نبوده است.

در هفته‌های گذشته، افراد، گروه‌های دوستانه یا محلی، و تشکل‌های صنفی و ورزشیِ مرتبط با کوه‌نوردی و طبیعت‌پیمایی و محیط زیست و گردشگری، به موضوع‌هایی که کل ایران را ملتهب ساخته، واکنش نشان داده‌اند. اگر مدیران کشور به این اعتراض‌ها و کنش و واکنش‌ها توجه جدی و منصفانه داشته باشند، قطعا به سود حکومت و مردم خواهد بود. در این یادداشت، با وام گرفتن از چند بیانیه‌ و متن که قشر طبیعت‌پیما و طبیعت‌دوست در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده، نکته‌هایی را بیان می‌کنم.

بی‌اعتنایی مسئولان به نارضایتی‌های گسترده‌ی اخیر و انتساب کلی تظاهرات‌ها به عوامل خارجی یا جمع قلیلی «اغتشاشگر» متاسفانه نمودی است از آن شیوه‌ی مدیریتی که از چند دهه پیش بر بیشتر دستگاه‌ها حاکم بوده است. یادآور می‌شوم که مدیران دستگاه‌های ورزشی که در فرایندی به‌ظاهر انتخابی بر منصب می‌نشینند، پیوسته به ورزشکاران نگاهی از بالا به پایین داشته‌اند و به‌جای آن‌ که متناسب با عنوان «مسئول» پاسخگوی مجموعه‌ی زیر مدیریت خود باشند، فقط امر و نهی می‌کنند و در بیشتر موارد از پاسخ‌گویی در زمینه‌ی کم‌وکاستی‌ها و ایرادهای دستگاه خود طفره می‌روند. در زمینه‌ی کوه‌نوردی، خیلی‌ها نمی‌دانند که در اوایل دهه‌ی شصت، سازمان تربیت بدنی با یک بخشنامه همه‌ی گروه‌ها و باشگاه‌های کوه‌نوردی را تعطیل اعلام کرد و در «آیین‌نامه‌ی تشکیل گروه‌های کوه‌نوردی» مصوب ۱۳۶۲ این بند را گنجاند که :»عضویت در گروه‌های کوه‌نوردی مختص برادران است». این مصوبه‌ی غلط که سال‌ها طول کشید تا کنار گذاشته شود ( و هیچ مقامی هم بابت آن عذرخواهی نکرد ) به اضافه‌ی محدودیت‌های دیگر برای زنان کوه‌نورد، موجب نارضایتی‌های دامنه‌دار و موضع‌گیری‌های متقابل میان کوه‌نوردان و فدراسیون کوه‌نوردی شد. این‌گونه مصوبه‌ها و دستورها موجب اتلاف زیادِ وقت و انرژی در هر دو سمت شد و تردیدی نیست که یکی از عوامل مهاجرتِ بسیاری از کوه‌نوردان بااستعدادِ زن و مرد به بیرون از کشور بوده است. اگر بخواهیم از تقابل میان مدیریت‌هایی که برای خودشان رسالت هدایت و ارشاد مردم را قائل هستند با انبوه ایرانیان مثال بیاوریم، رساله‌ها و کتاب‌ها لازم است و البته این روزها هر شهروندی می‌تواند پیشِ خود چندین نمونه را مرور کند. اما برای مثالی دیگر در حوزه‌ی کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی و برای آن که نشان دهیم اشتباه‌کاری‌ها به شکلی پیوسته به مدت چند دهه ادامه داشته، برخورد اخیر با قهرمان سنگ‌نوردی الناز رکابی را یادآور می‌شویم؛ با گذشت بیش از چند دهه از آن برخوردهای فراری‌دهنده‌ی استعدادها، باز هم مدیران ورزش کشور و محفل‌هایی دیگر، مسأله‌ای را که اصلا مسأله نیست، بدل به معضلی پیچیده کردند و حتی خوراک رسانه‌ای به بعضی کسانی دادند که خیرخواه این کشور و مردم آن نیستند.

سال‌ها است که فعالیت‌های کوه‌نوردی، به‌علت تنگ‌نظری‌های دیرپا در نهاد ورزش که موجب به حاشیه رانده شدن بسیاری از چهره‌های بااستعداد شده، و به‌علت تنزل مداوم ارزش پول ملی، کم‌اعتبار شدن گذرنامه‌ی کشور، و روابط خارجیِ خراب، روزبه‌روز دشوارتر و محدودتر می‌شود. همچنین محیط زیست و چشم‌انداز کوهستان‌های کشور دستخوش انواع تجاوزهای مخرب است، و در این وضعیت، بخش زیادی از وقت و انرژی دست‌اندرکاران وزارت ورزش و فدراسیون کوه‌نوردی، به‌جای چاره‌اندیشی در این زمینه‌ها، صرف اموری می‌شود که بی‌دلیل بدل به «خط قرمز» شده‌اند.

گردشگری هم گرفتار همین معضلِ برجسته شدن خط قرمزهای ساختگی و بی‌ریشه و گام برنداشتن در مسیری است که کشورهایی با بضاعت طبیعی و فرهنگیِ کم‌تر از ایران در آن ره پیموده و بهره‌ها برده‌اند. فقط برای مثال می‌توان گفت که حجاب اجباری برای خارجیان و نبود امکان استفاده از کارت‌های اعتباری بین‌المللی در ایران، دو عامل بسیار مخرب در جذب گردشگر خارجی است.

در هفته‌های اخیر، جمع بزرگی از کوه‌نوردان، مربیان کوه‌نوردی، مدیران گروه‌ها و باشگاه‌های کوه‌نوردی، دست‌اندرکاران شرکت‌های گردشگری، کنشگران محیط زیست و منابع طبیعی، و انبوهی از تورگردانان و راهنمایان طبیعت‌گردی، با وجود اختلال شدیدی که دستگاه‌های دولتی در اینترنت و پیام‌رسان‌ها ایجاد کرده‌اند (و این هم عامل دیگری است در تضعیف توان کشور برای جذب گردشگر خارجی) در هزاران پیام منتشرشده در فضای مجازی، اعتراض خود را به شیوه‌های مدیریت مسئولان ورزش، گردشگری، و حفاظت از میراث‌های طبیعی و فرهنگی اعلام کرده‌اند. یکی از اعتراض‌ها در زمینه‌ی محیط زیست، مربوط بوده به خبر اعطای مجوز برای بهره‌برداری از پنج هزار معدن که شکی نیست عمده‌ی آن‌ها برداشت‌های سنگ و شن و ماسه، یا بهتر بگوییم: فروش خاک میهن است برای دریافت مشتی دلار. همچنین، در هفته‌های گذشته بخش بزرگی از جامعه‌ی کوه‌نوردی و دیگر ورزش‌کاران، و نیز مدافعان مردمیِ محیط زیست، هم‌سویی خود را با خواسته‌های اصولی معترضانی که به خیابان‌ها آمده‌اند اعلام کرده‌ و گفته و نوشته‌اند که این رویدادهای اعتراضی ریشه در نارسایی نهادینه‌شده در نظام مدیریتی کشور دارد.امید آن که این بار، شاهد تغییر جهت اساسی مدیران کشور و دستگاه‌های دولتی باشیم تا بیش از این‌ها، از دست رفتن سرمایه‌های اجتماعی و طبیعی را نبینیم.