حجت‌الاسلام محمدرضا زائری در واکنش به خبر تعطیلی کتابفروشی اسم یادداشتی نوشته است. عنوان این‌یادداشت «چرا حرمت خاطره‌ها را نگه نمی‌دارید؟» نوشته شده که مشروح آن را در ادامه می‌خوانیم:

«عکس را صدرا بی هوا انداخت، رفته بود توی خیابان و از پشت شیشه‌های کتابفروشی لحظه‌ای را ماندگار کرده بود.

این لحظه شد خاطره‌ای از یک عصر تابستانی آرام، با دوستی در آرامش کتاب‌ها، خاطره ساعتی که «فراغتی و کتابی و گوشه چمنی» بود.

خاطره‌ها گاهی ارزش و اهمیت‌شان از همه داشته‌های آدم بیشتر است! خاطره‌هایی هستند از مکان‌ها و فضاها که گره می‌خورد توی دل و جان آدم؛ آخر یک جاهایی هست که آدم برای رسیدن به آنها قدم‌هایش تندتر می‌شود بی‌آنکه بخواهد و بفهمد!

برای یکی رستوران است، وقتی گرسنه باشد. برای یکی پارک و بوستانی است که توی آن با کسی قرار دارد. برای من هم آن جایی که قدم‌هایم را تندتر می‌کرد کتابفروشی بود.

کتابفروشی اسم حالا دارد آرام آرام آب می‌شود، مثل شمعی که روی میز مانده و آدم‌ها حواس‌شان به آب شدنش نیست.

خاطره‌هایم از کتابفروشی اسم و آدم‌ها و کتاب‌هایش کم نیستند، ولی می‌بینم و می‌شنوم که قرار است بشود شعبه یک بانک که بعد از این آدم‌هایی بیایند و با قیافه‌هایی در هم رفته و اخمو توی نوبت بایستند برای پرداخت قسط وام‌شان.

 به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، نشست «مِهمان» از سلسله نشست‌های تخصصی دیدار با چهره‌های ماندگار داستان ایرانی عصر روز گذشته، 31 مردادماه، در سالن صفارزاده حوزه هنری برگزار شد.

حسین فتاحی، نویسنده نام‌آشنای حوزه ادبیات کودک و نوجوان، در این نشست به ذکر خاطرات خود درباره نوشتن پرداخت و با بیان اینکه ادبیات زبان برتر است، گفت: پدر من شخصیتی اهل منبر و خطابه بود، اما هیچ‌‎گاه مستقیم کسی را نصیحت نمی‌کرد؛ بلکه همواره بالای منبر با اشاره حکایت‌ می‌گفت؛ بنابراین اگر بخواهیم حرف‌مان تأثیرگذار باشد، باید از یک زبان برتر بهره بگیریم؛ به همین دلیل پدرم به مناسبت‌های مختلف به من تذکرهایی غیرمستقیم می‌داد.

وی با تأکید براینکه زبان تصویری و نمادین از اولین مفاهیمی بوده است که فراگرفته‌ام، ادامه داد: دهه 80 وارد نگارش داستان‌های تاریخی شدم؛  چراکه می‌دیدم خانواده‌ها دوست دارند برای فرزندانشان از پیامبران و معصومین(ع) کتاب بخوانند، اما کتاب مناسبی که نثر روان داشته باشد، وجود نداشت. با همین نگاه، نگارش مجموعه «چهارده معصوم» را شروع کردم.

این نویسنده پیشکسوت به تشریح روند نگارش آثار ادبی مربوط به معصومین و ائمه علیهم السلام پرداخت و اضافه کرد: برای نگارش داستان از امیرالمؤمنین و پیامبر(ص) حدود 500 داستان را برای مخاطب نوجوان که پیام متناسب سن آن‌ها داشته باشد را جداسازی و سپس داستان‌هایی از آن‌ها را انتخاب کردم. نگارش این کتاب‌ها شروعی شد تا ناشران به حوزه پیامبران و امامان(ع) ورود داشته باشند.

فتاحی محدودیت نقاشی تصاویر از ائمه(ع) را یک چالش برای کتاب کودک و نوجوان دانست و ادامه داد: اینکه ما همواره نمی‌توانیم از چهره ائمه در کتاب‌های کودک و نوجوان تصویر داشته باشیم یک مشکل خیلی جدی بود؛ ولی تصویرگرهایی آمدند و با ایجاد خلاقیت، مدلی ایجاد کردند تا فضا برای ما لطیف شود. آنها از پرده‌ها و نقاشی‌های قدیمی در تصویرگری‌ها بهره گرفتند. من بعد از مدتی داستان پیامبران(ع) را انجام دادم و در این زمینه در رابطه با 26 تن از انبیای الهی کتاب نوشتم. تلاش داشتم وجه باورپذیری و ساده بودن متن را مدنظر داشته باشم.

وی به نگارش مجموعه «پیامبران و قصه‌هایشان» در 26 قسمت اشاره کرد و با تأکید براینکه این کار تصویرگری خوبی داشت، افزود: ما در سخنرانی‌های مذهبی پیامبر(ص) را الگو می‌دانیم اما این موضوع در یک کلام، کلی است. من سعی کردم با حکایت‌ها و قصه‌ها نمونه‌هایی از این الگوها را برای مخاطب ارائه کنم؛ بنابراین در داستان‌ها موضوعاتی را انتخاب کردم که با زندگی جاری انطباق داشته باشد، اما معتقدم نوشتن از پیامبران و معصومین علیهم السلام سخت‌تر از قصه‌های معمولی است؛ چون دارای ابعاد مختلف است.

این نویسنده در ادامه به تشریح فضای سیاسی دوران دانشجویی خود که هم‌عصر با دوره پیروزی انقلاب اسلامی بود، پرداخت و با بیان اینکه سال 54 برای دانشگاه تهران ثبت‌نام کردم که فضا خیلی بسته بود اما دانشجویان فعالیت گسترده داشتند، گفت: اکثر دانشگاه‌ها دو کتابخانه داشتند که یک کتابخانه تخصصی و کتابخانه دیگر دانشجویی بود. من در همین مسیر با دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و کتابخانه آن آشنا شدم که مقدمات مطالعه کتاب‌های ممنوعه و کم‌یاب برای من شد.

فتاحی نمونه‌هایی از ابتکارات دوران دانشجویی در جهت مطالعه کتاب‌های کمیاب را تشریح کرد و با اشاره به خاطرات خود از تدریس ریاضی برای دانش‌آموزان مقطع اول و دوم دبیرستان گفت: سال 59 مساجد و دانشگاه‌ها خیلی شلوغ بود و شاهد بودم بچه‌ها مخفیانه چیزهایی رد و بدل می‌کنند و من آن زمان داستان «کودک، سرباز و دریا» را می‌خواندم. متوجه شدم رفتار شخصیت‌های این داستان چقدر به شرایط آن دوران و رفتار آدم‌ها نزدیک است. در ادامه من داستان «مدرسه انقلاب» را با ایده بچه‌هایی که فعالیت می‌کردند، نوشتم.

وی به روند آشنایی خود با حوزه هنری در سال‌های ابتدایی انقلاب و آشنایی با مرحوم امیرحسین فردی اشاره کرد و ادامه داد: مرحوم فردی پس از انتشار یک داستان از من، رسماً از من برای همکاری در کیهان بچه‌ها دعوت کرد؛ در حالی که من در یک شرکت روغن نباتی حسابرس بودم.

این نویسنده در تشریح وضعیت ادبیات کودک و نوجوان در گذشته، اظهار داشت: مجلات در چهار دهه گذشته به شدت مملو از مطالب ترجمه بوده است. در سال‌هایی که ما در مجله فعالیت داشتیم، در فضای سال‌های 61 به شدت با کمبود مطلب مواجه بودیم؛ به همین دلیل من در آن فضا «قصه‌های علمی عمو حسین» را نوشتم که بهترین قصه‌های علمی‌ آن ایام بود.

فتاحی به تلاش برای نوآوری، سنت‌شکنی و پرداختن به مسائل جدی در ادبیات کودک و نوجوان اشاره و تأکید کرد: بدون تردید دهه 60 بهترین دهه کتاب کودک است؛ زیرا نویسندگان مهمی در آن ایام فعالیت داشتند. امیرحسین فردی در این زمینه نقش زیادی ایفا کرد. او همواره به نویسندگان اعتماد می‌کرد.

وی درباره تأثیرپذیری داستان و ادبیات کلاسیک از ادبیات کهن ایرانی گفت: بعد از پیروزی انقلاب که مجلات از دست افراد قدیمی به دست افرادی همچون امیرحسین فردی افتاده بود که بلافاصله جنگ شروع شد. بسیاری فکر می‌کردند یکی از راه‌هایی که می‌توانند به کشور خدمت کنند، از طریق ادبیات است، اما در 10 سال ابتدایی انقلاب کسی توجهی برای پرداختن به ریشه‌های ادبی و شاهنامه و مثنوی نداشت و تمام کارها در راستای پاسخ به نیازهای جامعه بود. نویسندگان زیادی درباره این موضوعات نوشتند و بهترین قصه‌های جنگ نیز مربوط به همین دوران است.

این نویسنده با تأکید بر اینکه هنوز توجه چندانی به ادبیات کهن و ریشه‌های ادبی نشده است، تصریح کرد: ما در پیشینه‌ خودمان شاهنامه را داریم که عظیم‌ترین تراژدی را در ادبیات جهان دارد و ما هنوز نتوانسته‌ایم به این ریشه برگردیم. هنوز نتوانسته‌ایم در داستان حتی یک اثر تقلیدی همچون شاهنامه یا قصه فلسفی مثل قصه‌های مولوی و یا قصه‌ای تخیلی مانند هزار و یک شب بنویسیم.

فتاحی با بیان اینکه نویسندگان ما در ادبیات شخصیتی که جایگاه بزرگ‌تری و راهنمایی هنری داشته باشد، نداشته‌اند، گفت: ما نیازمند کسی بودیم که بتواند توجه به ریشه‌های کهن را تذکر دهد؛ درحالی که چنین شخصیتی نداشته‌ایم؛ هرچند شخصیتی همانند مرحوم فردی در این راستا یک مدیر خوب بود اما هنوز هم دیر نشده است و باید مراکزی که متولی هستند، پیشینه‌های ادبی ما را به نویسندگان متذکر شوند. من شنیده‌ام قصه‌های مثنوی در آمریکا بیشتر از قصه‌های شکسپیر خواننده دارد و این در شرایطی است که هنوز قصه‌ خوبی نداریم که در زمینه کودک و نوجوان نوشته شده باشد که ما را به ریشه‌هایمان پیوند دهد. وی با تأکید بر اینکه در دورانی عشق در داستان ممنوع بوده است، اضافه کرد: عشق به میهن شامل عشق به سرزمین و مردم آن است؛ بنابراین نباید ایران را جدای از امیرکبیر، حافظ و سعدی و شهیدان آن معنا کنیم. به‌نظرم سرزمین و میهن جدای از زبان فارسی و بزرگان علم و ادب آن و کسانی که در دفاع از این آب و خاک بزرگ شده‌اند، نیست.

 

کتاب« زمین‌های مسلح» نوشته گل علی بابایی شامل کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ محمدرسول الله در عملیات‌های والفجر مقدماتی و یک به زودی توسط نشر ۲۷ بعثت منتشر و راهی بازار نشر می‌شود.

«زمین های مسلح» کتاب چهارم از مجموعه ۱۰ جلدی کارنامه عملیاتی لشکر٢٧ محمد رسول‌الله (ص)، دربرگیرنده مهمترین سرخط‌های فعالیت این یگان رزمی، ارتقا آن از تیپ به سطح لشکر و قرار گرفتنش در نوک پیکان هجومی سپاه ۱۱ قدرِ نیروی زمینی سپاه پاسداران، طی نبردهای والفجر مقدماتی و والفجر١ است و روایت حماسه‌های عاشورایی رزمندگان گردان‌های کمیل و حنظله در کانال‌های فکه، از جمله بخش‌های بسیار مهم و جذاب این کتاب هستند.

تدوین کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ در حوزه یگان‌نویسی، پاییز سال ۷۵ بر اساس طرحی از حسین بهزاد و گلعلی بابایی آغاز شد و اولین‌کتاب آن با عنوان «همپای صاعقه» منتشر شد که درباره تشکیل تیپ ۲۷ و حضورش در عملیات‌های فتح‌المبین و بیت‌المقدس و پس از آن حضور تیپ ۲۷ در سوریه و لبنان بود. «همپای صاعقه» در واقع کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ از بدو تشکیل تا پایان فرماندهی احمد متوسلیان بر آن را شامل می‌شد.

طی سال‌های بعد، کتاب‌های «ضربت متقابل» درباره حضور لشکر ۲۷ در عملیات رمضان، «کوهستان آتش» درباره حضور در عملیات‌های والفجر ۳، ۴ و ۵ و «شراره‌های خورشید» درباره حضور در عملیات خیبر منتشر شدند. این میان از نظر تاریخی، فاصله بین کتاب‌های «ضربت متقابل» و «کوهستان آتش» یعنی عملیات‌های رمضان و والفجر ۴ که مربوط به حضور لشکر ۲۷ در عملیات‌های والفجر مقدماتی و والفجر یک می‌شد خالی مانده بود. البته طرح پرداخت به این دو عملیات پیش‌تر با عنوان کتاب «زمین‌های مسلح» آغاز شده بود که به‌دلایلی ازجمله گردآوری اسناد و مدارک، انتشار آن تا امروز میسر نشد و نوبت چاپش پس از چهارکتاب نامبرده رسید. «زمین‌های مسلح» جلد چهارم از کارنامه عملیاتی لشکر ۲۷ است اما از نظر ترتیب چاپ، پنجمین‌کتابی است که در قالب مجموعه ۱۰ جلدی حماسه ۲۷ چاپ می‌شود. به گفته بابایی نویسنده این کتاب ۹ فصل و حدود ۸۵۰ صفحه دارد که از نظر عملیاتی مربوط به حضور لشکر ۲۷ در عملیات‌های والفجر مقدماتی و والفجر یک است و از نظر زمانی هم بازه زمستان ۶۱ تا فرودین ۶۲ را شامل می‌شود. دو عملیات مورد اشاره هم همان‌طور که می‌دانیم در زمین‌های به‌شدت مسلح شده فکه جنوبی و شمالی انجام شدند.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد مهدی اسماعیلی در پیامی به مناسبت روز بزرگداشت ابوعلی سینا، نوشت: جغرافیای معرفتی و فرهنگی ایران اسلامی، بالنده به وجود حکیمان و دانشمندانی است که هر یک، سهمی انکارناپذیر در غنای فرهنگ، هنر و اندیشه این سرزمین داشته‌اند. در این میان، نقش ممتاز شخصیتی چون شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا کتمان‌ناشدنی است؛ عالم و حکیمی که نه تنها فرید عصر خود که فرید تمامی اعصار و دهور است.

وی افزود: بوعلی هزار سال پیش یعنی در قرن چهارم هجری مرزهای علم و ادب و حکمت را در نوردید و در وادی عشق و معرفت سکنی گزید. او در تاریکی قرون وسطای مغرب زمین، یک حادثه بود؛ از آن رو که در سیاهی و تاریکی و هیچ‏ندانی، چراغی بر افروخت و چونان آفتابی از این سوی دنیا، بر جهانیان فروغ و روشنایی بخشید.

در پیام وزیر فرهنگ همچنین آمده است: بوعلی و شیخ شهاب‌الدین سهروردی دو اندیشه تابناکِ حکمی هستند که در یک امتداد خطی در جغرافیای ایران اسلامی چشم‌نوازی می‌کنند؛ یکی در همدان با مشرب مشایی و دیگری در سهرورد زنجان با رویکرد اشراقی. چه زیباست آن روز که راهی گشوده شود بین سهرورد و همدان تا از این رهگذر اشراق و مَشاء همنشینی صمیمانه‌ای را با یکدیگر تجربه کنند و گردشگران علمی و فسلفی از سرتاسر جهان رهسپار سهرورد و همدان شوند تا هم موطن شیخ اشراق را دیدن کنند و هم به دیدار بوعلی در هگمتانه بشتابند. بی‌تردید پیوند خط سیر سهرورد و همدان، می‌تواند جریان جدیدی را برای علاقه‌مندان و پژوهشگران این حوزه به بار آورد و این یکی از برنامه‌های جدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت مردمی است.

اسماعیلی اضافه کرد: شایسته است که همدان به پایگاه ابن‌سینا پژوهی جهان تبدیل و آثاری در خور درباره‌ آراء فلسفی ابن‌سینا منتشر شود و از آراء او به تعبیر رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) منظومه‌سازی شود؛ خصوصاً از این منظر که دنیا بوعلی را از نگاه طب می‌شناسد اما ما باید بوعلی را از همه زوایا از فقه و فلسفه و تفسیر گرفته تا منطق و ادب و عرفان به جهانیان بشناسانیم. این چنین می‌توان نقبی به گذشته برای ساختن حال و آینده زد؛ نه صرفاً از این نگاه که گذشته ما پرافتخار است که هست، بلکه با این نگاه که چگونه می‌توان گذشته پرافتخار را به فردای پرافتخارتر در تمدن نوین اسلامی متصل کرد.

یکم شهریور، زادروز این حکیم و دانشمند بزرگ را که مزیّن به روز پزشک است، به تمامی دوستداران آثار و مفاخر فرهنگی ایران به ویژه پزشکان گران‌قدر و اصحاب علم و معرفت در ایران و سرتاسر جهان تبریک می‌گویم.»