کتاب «توحید فائق در معرفت خالق» اثر آیت الله سید علی موسوی بهبهانی از استادان برجسته فقه و اصول با شمارگان ۵۰۰ نسخه و بهای ۲۷ هزار تومان به‌تازگی توسط انتشارات چتر دانش منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب با تحقیق و توضیح آیت الله ماجد کاظمی به زبان عربی، و به صورت موجز و بلیغ با موضوع خداشناسی و توحید، اولین بار در خرم آباد در ۲۶ صفحه رقعی منتشر شد و چند بار در زمان حیات مؤلف آن (آیت الله سید علی بهبهانی) به ضمیمه کتاب‌های دیگری به چاپ رسید. مؤلف انگیزه تألیف این اثر را پاسخ دادن به درخواست مؤمنین در دفع شبهات طبیعیین و مخالفین توحید خالص بیان کرده است و رساله را بر شش مرحله استوار ساخته؛ اثبات حدوث عالم و رد ازلی بودن و قدم آن، حتمیت وجود صانع و مدبری که واجب بالذات است، و دارنده بودن تمام صفات کمال و عدم راهیابی هیچ نقصی در او، عینیت صفات با ذات او، توحید او و راه نداشتن تعدد، عدم اشتراک وجود او با وجود ممکنات. این اثر تألیف آیت الله علی موسوی بهبهانی، از فقها و اصولی‌های شیعه است. وی در ۱۳۰۲ یا ۱۳۰۳ قمری در بهبهان متولد شد و تحصیلاتش در بهبهان و نجف نزد اعاظم علما مانند صاحب کفایه و صاحب عروه بوده است. هرچند بیشترین آموخته‌هایش را مرهون سیدحسین کوه کمری بود. تألیف کتب و رساله‌های علمی متعدد فقهی، اصولی، کلامی و ادبی که مصباح الهدایه فی اثبات الولایه مشهورترین آنها است و خدمات اجتماعی گسترده و بیش از پنج دهه تدریس در نجف، کربلا، اهواز، رامهرمز، بهبهان و اصفهان از اقدمات این مرجع تقلید خوزستانی است.

 

تیمسار فلاحی از پیشگامان حفظ وحدت و استقامت نیروی زمینی بود در واقع،‌ نخستین شکوفایی امداد غیبی به عقیده من در شرایطی که ارتش سروسامان نداشت و ضدانقلاب کردستان را به آشوب و تشنج کشانده بود، وجود همرزم بزرگوار، تیمسار فلاحی بود. او بسیار کوشید که حتی‌المقدور افسران و درجه‌دارانی را در کردستان به خدمت بکشاند که استقامت داشته باشند.

شهید تیمسار ولی الله فلاحی به‌عنوان فرماندهی نیروی زمینی هرگز به نشستن در ستاد و صدور دستورات اکتفا نمی‌کرد،‌ بلکه با درک عمیق از وضعیت بسیار بحرانی و خطرناک کردستان و نیز وضعیت نابسامان کشور و حتی نیروهای مسلح، شخصاً در تمامی صحنه‌های خطرناک حضور می‌یافت تا اثر بخشی خود را به عنوان فرمانده در آن شرایط ناگوار و بحرانی چند برابر کند، تا جایی که چندین‌بار تا مرز شهادت پیش می‌رود اما هر بار دست تقدیر شهادتش را به زمان دیگری موکول می‌کند.

برای شناخت بیشتر از شهید فلاحی اظهارات سرتیپ دوم بازنشسته غضنفر آذرفر یکی از فرماندهان لشکر ۲۸ کردستان در مورد عملکرد شهید فلاحی به هنگام درگیری‌ها در کردستان را مرور می‌کنیم، او روایت می‌کند: «تیمسار فلاحی از پیشگامان حفظ وحدت و استقامت نیروی زمینی بود در واقع،‌ نخستین شکوفایی امداد غیبی به عقیده من در شرایطی که ارتش سروسامان نداشت و ضدانقلاب کردستان را به آشوب و تشنج کشانده بود، وجود همرزم بزرگوار، تیمسار فلاحی بود. او بسیار کوشید که حتی‌المقدور افسران و درجه‌دارانی را در کردستان به خدمت بکشاند که استقامت داشته باشند.

همچنین شهید دکتر مصطفی چمران یک سال پس از غائله پاوه که به همت شهید فلاحی و خودش خاتمه یافته بود،‌ طی مراسمی در تهران در سالگرد بزرگداشت شهدای این غائله سخنرانی کرده و پس از تشریح وضعیت پاوه و شرح دلاوری‌ها و فداکاری‌های رزمندگان اسلام می‌گوید: «در چنین شرایط سخت و خطرناکی از طرف دولت آقای بازرگان مأمور شدم که برای نجات پاوه حرکت کنم و من نیز همراه با سه نفر از گارد نخست‌وزیری و تیمسار فلاحی که همیشه در کردستان پابه‌پای ما می‌آمد و بزرگ‌ترین فداکاری‌ها را از خود نشان می‌داد، به کمک یک هلی‌کوپتر عازم پاوه شدیم.» (حسینیا،۱۳۸۸: ص۵۲)

بزرگ‌ترین حقی که شهید تیمسار فلاحی به گردن همه ملت و به ویژه نیروی زمینی دارد، عبارت از حفظ یکپارچگی،‌ وحدت و آرام کردن درون نیروی زمینی و آماده کردن این نیرو برای مقابله با هرگونه تعرض از جانب دشمنان است. آرامش، مقاومت، دلسوزی و غمخواری تیمسار فلاحی موجب شد که ما یگان‌های عمده نیروی زمینی را به حالت رزمی درآوریم.» (حسینیا،۱۳۸۸: ۶۹ص)

شهید فلاحی درباره نحوه ورود خود و شهید چمران به شهر پاوه می‌گوید: « درحادثه پاوه همراه ایشان [شهید چمران] بودم. شهر در محاصره افراد مسلح بود و هیچ راهی برای نفوذ به شهر وجود نداشت، مگر از راه هوا. به اتفاق هم با بالگرد وارد شهر پاوه شدیم، آن هم زیر باران گلوله. سرانجام خودمان را به پاسگاه ژاندارمری رساندیم. ظرف دو روز محاصره هرچه پیام فرستادیم، جواب و کمکی نیامد. در نتیجه با دکتر توافق کردیم و قرار شد یکی از ما دو نفر از پاوه خارج شویم و کمک بیاوریم. دکتر به من گفت: «اگر من از پاوه خارج شوم، روی نیروی زمینی و نیروی هوایی، فرماندهی ندارم،‌ اما تو اگر بروی فرماندهی داری،‌ ضمن اینکه من اینجا با عملیات نامنظم آشنایی دارم. پس بهتر است تو بروی.»

شهید فلاحی به رغم اینکه از واقعیت گفته‌های شهید چمران آگاه است، اما با روح بزرگی که دارد، واقعیت دیگری را نیز کتمان نمی‌کند و می‌افزاید: «البته این پیشنهاد او یک فداکاری بود، چون اگر بالگرد بلند می‌شد و از شهر می‌رفت، زنده می‌ماندم. اما حضور در شهر هیچ امیدی به همراه نداشت. دو فروند بالگرد آمدند مرا ببرند که اولی هدف قرار گرفت و سقوط کرد و فروند دوم که من در آن بودم، چند گلوله خورد و سرانجام از زمین بلند شد و به کرمانشاه برگشتیم.

نیمه‌های شب آخرین پیام شهید [چمران] را دریافت کردم. هنوز آن را با خود دارم که چنین است: «تیسمار فلاحی خداحافظ، خداحافظ، خداحافظ» (قضات،۱۳۸۹: ص۳۴۰)

شهید فلاحی به محض رسیدن به کرمانشاه اقدامات لازم را برای کمک به شهید چمران و نیروهای محاصره شده در شهر به عمل می‌آورد و با اعزام بالگردهای رزمی سعی می‌کند فشار بر مدافعان شهر را کاهش دهد. او در تشریح این وضعیت می‌گوید: «قبل از رسیدن پیام [پیام دکتر چمران] خلبان شهید کشوری – با آنکه غروب بود – رفت و یک مقدار مواضع مهاجمان را درهم کوبید و کمی از فشار بر روی شهر کاسته شد. پاسداران عموماً شهید شده بودند و مردم محلی نیز که مسلح بودند، عموماً به شهادت رسیده بودند.

حلقه محاصره تنگ‌تر شده و مهاجمان حتی وارد بخشی از شهر پاوه و بیمارستان شهر شده بودند و پزشکان و حتی بیماران را سر بریدند و مهاجمان سر یک پاسدار را با موزائیک از گردنش جدا کردند. خلاصه شهر در آستانه سقوط بود. صبح روز بعد خدا یاری کرد و کلاه‌سبزها را از راه هوا وارد پاوه کردیم و سپس خودم با یک ستون زرهی از کرمانشاه حرکت و حدود ظهر وارد پاوه شدیم و شهید چمران در دروازه شهر از ستون زرهی و من استقبال کرد و بار دیگر، یکدیگر را در آغوش گرفتیم. (حسینیا،۱۳۸۸: ص۵۶)

شهید چمران نیز در مورد اقدامات شهید فلاحی پس از خروج پاوه می‌گوید: «حدود ساعت ۴ بعدازظهر، تیمسار فلاحی، از کرمانشاه پیام فرستاد که نیروهای زیادی در کرمانشاه آماده حرکتند و همه ملت به حرکت درآمده و امکانات فراوانی وجود دارد، فقط باید فرودگاه پاوه آزاد شود تا بالگردها بتوانند به زمین بنشینند.

شهید چمران سپس چگونگی آزاد سازی فرودگاه و ورود نیروهای کماندویی تیپ ۲۳ نوهد نیروی زمینی ارتش و سایر نیروهای رزمی داوطلب و نحوه به‌کارگیری آنها را شرح می‌دهد و در پایان می‌گوید: «… ساعت ۱۲ ظهر بنابه فرمان تاریخی امام نیروی ارتشی با تانک و توپ و تجهیزات کامل به فرماندهی تیمسار فلاحی وارد پاوه شد و در مواضع استراتژیک شهر قرار گرفت و خطر به کلی منتفی شد.(حسینیا،۱۳۸۸:ص ۵۴ و ۵۵)

 

 «جشن طلاق» عنوان مجموعه داستانی از علی موذنی است که به تازگی توسط انتشارات کتاب نیستان منتشر شده است. موذنی که در زمره داستان‌نویسان جدی و صاحب اندیشه معاصر ایران طی چهار دهه اخیر بوده است در این مجموعه ۵ داستان کوتاه از خود را که برخی از آنها طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب و در دهه شصت و هفتاد نوشته شده است را جمع آوری کرده است.

مودنی متولد ۱۳۳۷ و دارای لیسانس ادبیات نمایشی است. او از جمله نویسندگانی است که کار نوشتن را به شکل حرفه‌ای دنبال می‌کند و در عرصه‌های داستان کوتاه، رمان، داستان بلند، نمایشنامه، فیلمنامه قلم می‌زند. همچنین در حوزه ساخت فیلم فعالیت دارد. وی از فعالین حوزه ادبیات دفاع مقدس نیز هست که رویکردی خاص در این زمینه برای داستان‌نویسی دارد. با این همه داستان‌های او در این مجموعه با اینکه از منظر درون و مایه به دور از مفاهیم جاری در بستر جنگ نیست، دارای تمی اجتماعی و زیستی است. موذنی دریچه دید منحصر به خودش را در داستان نویسی دنبال می‌کند. او به دنبال بازگشایی افق‌هایی تازه در زیست اجتماعی در بستر حوادث و بلایا و کنش و واکنش‌های خاص اجتماعی است، فی المثل سرنوشت همسر یک رزمنده شهید و ازدواج مجدد وی را که یکی از موضوعات پرحاشیه و کمتر پرداخته شده در روایت و داستان‌نویسی جنگ در جغرافیای زیست ایرانی است را دستمایه خلق یک داستان کوتاه قرار می‌دهد. موذنی ساده می‌نویسد اما در همان سادگی و با جادوی کلمات به درون روح کاراکترهای خود نفوذ می‌کند. شخصیت پردازی‌های داستانی او آکنده‌اند از رفت آمدهای میان درون و بیرون ذهن و روان شخصیت‌ها که او در مقام نویسنده با چیره دستی از عهده آن برآمده است. شخصیت‌های او در این مجموعه به شکلی ساختار می‌پذیرند که به سادگی و مداوم میان حال خود و آنچه در درون آنها در حال اتفاق است در رفت و آمد باشند.این مجموعه داستان با استفاده از همین موضوع و نیز شگرد بهره‌گیری از ساده نویسی و استفاده از کلمات و عبارت‌های کاملاً معمولی به دور از ایهام و استعاره‌های رایج در داستان نویسی مدرن، سبکی و نوشتاری منحصر به فرد در نویسندگی خلق می‌کند که طی آن نویسنده در عین سهل و ممتنع و ممتد نویسی، روایت را در خدمت بازخوانی شخصیت‌ها در دو وجه درون و بیرون زیست آنها قرار می‌دهدو هر انسان را در قامت داستان بار دیگر خلق می‌کند.این‌کتاب با ۹۲ صفحه و قیمت ۳۸ هزار تومان عرضه شده است.

 

سرپرست گروه موسیقی آوا که در  جشنواره وحدت اقوام ایرانی با عنوان «ایران عزیز» به اجرای برنامه پرداخت، موسیقی اقوام را زیرساخت موسیقی کشور دانست و بر ضرورت توجه بیشتر به این نوع موسیقی تاکید کرد.

به گزارش امتیاز؛ در جشنواره وحدت اقوام ایرانی با عنوان «ایران عزیز» روی صحنه رفت. علی احمدی سرپرست این گروه درباره ویژگی‌های آن گفت: گروه موسیقی آوا به جز زبان کردی کرمانشاهی که زبان اصلی ماست، در گونه‌ها و لهجه‌های مختلف زبان کردی مانند کلهری، سورانی، جافی و هورامی به اجرای موسیقی می‌پردازد. این گروه ۱۵ سال سابقه فعالیت دارد و در این مدت ۱۸ مقام اول در جشنواره‌های مختلف منطقه‌ای، استانی و کشوری کسب کرده است. خودم هم در تک‌نوازی سنتور دو مقام اول کشوری دارم و مجموعاً در ۲۱ کشور خارجی اجرای کنسرت داشته‌ایم.

وی ادامه داد: گروه ما هفت نفر است و خواننده گروه معمولاً آقای هادی رستمی هستند که به لهجه‌های مختلف محلی تسلط دارند. در این گروه بیشتر با سازهای سنتی مانند سنتور، کمانچه، ضرب، دف و... می‌نوازیم که البته با این سازها تنظیم‌های محلی داریم.

احمدی با اشاره به تأثیر شیوع ویروس کرونا بر کمرنگ شدن فعالیت‌های موسیقی گفت: پیش از کرونا جشنواره‌های بسیار زیادی برگزار می‌شد و ما شاهد فعالیت گروه‌های موسیقی بیشتری در کشور بودیم، ولی بعد از کرونا این اجراها کمتر شده است. اما قطعاً در راه فرهنگ‌سازی موسیقی هر چه جشنواره‌هایی مانند «ایران عزیز» بیشتر در سطح کشور برگزار شود، در افزایش شناخت مردم از موسیقی اقوام مؤثر است.

سرپرست گروه موسیقی آوا درباره استقبال مخاطبان از موسیقی اقوام گفت: به نظر من موسیقی محلی از جمله کُردی، موسیقی‌ای است که هیچ گاه با ریزش مخاطب روبه‌رو نمی‌شود. به طور خاص موسیقی کُردی یکی از بهترین، شادترین، کامل‌ترین و مفرح‌ترین انواع موسیقی حتی در سطح جهان است. موسیقی اقوام در تمام ادوار با ذائقه مردم سازگار بوده است.

وی ادامه داد: قصد زیر سؤال بردن انواع دیگر موسیقی را ندارم، ولی به عنوان مثال موسیقی پاپ را در نظر بگیرید. یک خواننده که بسیار مشهور و محبوب می‌شود، ممکن است در عرض دو سال به دست فراموشی سپرده شود و دیگر کسی به سبک موسیقی‌اش علاقه نشان ندهد. به سرعت نفرات و سبک‌های تازه‌تر جایگزین می‌شوند و هیچ وقت نمی‌بینیم که یک سبک موسیقی پاپ برای سال‌های طولانی پرطرفدار باشد. ولی درباره موسیقی اقوام وضعیت متفاوت است. این موسیقی در طول تاریخ خود جایگاهش را حفظ کرده است و از نسلی به نسل بعد جریان دارد.

احمدی در پایان تاکید کرد: اگر تعداد جشنواره‌های اقوام افزایش یابد، شاهد حرکت و رونق بیشتری در موسیقی محلی خواهیم بود. این نوع موسیقی با فرهنگ کشورمان سنخیت دارد و به همین دلیل باید آن را حفظ کرد. من معتقدم موسیقی اقوام زیرساخت موسیقی کشور است و هر چه توجه بیشتری به آن صورت گیرد، موسیقی سنتی و پاپ نیز بهتر به گوش مردم می‌رسد.

علاقه‌مندان برای بهره بردن از برنامه‌های جشنواره «ایران عزیز» می‌توانند از ۲۰ تا ۲۹ مهرماه هر روز از ساعت ۱۵ تا ۲۲ به دریاچه شهدای خلیج فارس (چیتگر) واقع در تهران، انتهای بزرگراه همت غرب مراجعه کنند. همچنین اطلاعات تکمیلی در پرتال جشنواره به نشانی iran.farhangsara.ir در دسترس علاقه‌مندان است.

جمعی از فعالان حوزه هنر و ادبیات کشور درپی حوادث اخیر، در بیانیه ای با بیان اینکه تلاش برای شکستن امنیت کشور بازی تکراری و از پیش باخته دشمنان ایران است، اعلام کردند تا پای جان بنیان مبارک جمهوری اسلامی را پاس می داریم.

به گزارش امتیاز، متن این بیانیه که به امضای بیش از هزار نفر از فعالان هنر و ادبیات کشور رسیده است، به این شرح است؛

۱- در روزهای تلخ گذشته و پس از درگذشت یکی از دختران عزیز این سرزمین، شاهد حوادث سازماندهی‌شده و رویدادهای تأثربرانگیزی در برخی نقاط کشور بودیم. ضمن همدردی با همه خانواده‌های داغ‌دیده، تأکید می‌کنیم اشاعه دروغ و بهتان، تلاش برای شکستن امنیت، بمباران اخبار جعلی یا پراکندن آمیخته‌های فتنه‌انگیزی از حق و باطل و نیز آسیب‌رساندن به جان و مال و ناموس مردم، بازی تکراری و ازپیش‌باخته دشمنان ایران‌زمین است و هرگز رنگی از دلسوزی برای این مردم نداشته و نخواهد داشت.

۲- حفظ جمهوری اسلامی که حاصل مجاهدت و ازخودگذشتگی اقشار گوناگون مردم و عرق‌ریزان روحی اندیشمندان و هنرمندان این کهن‌سرزمین است را بر خود واجب می‌دانیم و تا پای جان این بنیان مبارک را پاس‌ می‌داریم. یقین داریم که مثل همیشه بدخواهانی که خواب پریشان تجزیه این کهن‌بوم‌و‌بر را در سر می‌پرورانند، با پاسخ محکم غیورمردان و شیرزنان این سرزمین، روبه‌رو خواهند شد.

۳- نیک می‌دانیم که در ساختارها و سازوکارهای نظام مردم‌سالار ما نیز امکان خطا هست و اگر با بهره‌گیری از متخصصان، به‌سازی شیوه اجرای قوانین و چاره‌اندیشی مدبرانه مسائل بحث برانگیز فرهنگی-اجتماعی پیگیری نشود، مسئولان مربوطه باید جواب‌گوی این مردم شریف و خون پرسشگر شهیدان باشند. همچنین گسترش بستر‌های گفتگو و آزاداندیشی از نیازهای جدی کشور برای انسجام و همدلی بیشتر است. ما اهالی هنر و ادبیات مطالبه این امور را بخش مهمی از وظیفه پاسداری از جمهوری اسلامی عزیز می‌دانیم.

۴- دامن زدن به ناامیدی نسبت به آینده و متوقف کردن پیشرفت ایران از مهم‌ترین سیاست‌های بدخواهان ایران ماست. ما وظیفهٔ خود می‌دانیم امیدواری واقع‌گرایانه مبتنی بر ظرفیت‌ها و داشته‌ها را گسترش داده و مقابل این تهدید جدی بایستیم چرا که ایران عزیز خانه‌ٔ ماست.