|
بازآفرینی زندگینامه اهل بیت برای کودکان
مجید ملامحمدی معتقد است حکایات زندگی معصومین نباید خشک و کلیشهای روایت شود.
مجید ملامحمدی، نویسنده و شاعر کودک و نوجوان، با این توضیح که کتاب «داستانهایی از زندگی حضرت فاطمه زهرا(س) از مجموعه هفت جلدی است که نشر جمکران منتشر کرده، گفت: موضوعات مرتبط با معصومین همیشه برایم جذاب است. زندگی آنها پر از پند و حکایات تاثیرگذار برای بچهها است. سعی دارم حکایت و زندگینامه اهل بیت را به شکل مناسبی برای کودکان بازآفرینی کنم.
او با بیان این که کتابش درباره حضرت زهرا(س) برای کودکان نثری امروزی دارد، افزود: نباید حکایات معصومین خشک و کلیشهای روایت شوند. لازم است داستانپردازی صورت بگیرد و شخصیتهای مثبت و منفی داستان بهگونهای باشد که بچهها با آنها ارتباط برقرار کنند ضمن این که خود حضرت را به خوبی بشناسند و از سیره و سخنان ایشان الگوبرداری کنند.
سردبیر ماهنامه «پوپک» با این توضیح که برای نگارش کتاب سعی دارد از منابع دست اول شیعی بهره ببرد، ادامهداد: خوشبختانه اطلاعات دینی و آشنایی کافی با منابع معتبر دارم. از آثاری که در میان تاریخنگاران و تاریخنویسان معروف است به زبان فارسی و عربی بهره میبرم. از بین آنها مطالبی که مناسب سن مخاطب کودک است را بهصورت داستان مینویسم.
اسیر ایرانی که مربی تیم ملی عراق شد!
۱۰ سال آموزش مخفیانه جودو
فرهاد درودگر کارگردان مستند «میان این روزها ایستادهام» از آثار راه یافته به سیزدهمین جشنواره مردمی فیلم «عمار» درباره این اثر توضیح داد: این مستند درباره حاج داوود میقانی از اسرای جنگ تحمیلی است که ۱۰ سال اسارت را تحمل کرده است. او پیش از اسارت به ورزش والیبال مشغول بود و وقتی اسیر میشود، با توجه به همین سابقه ورزشی، متوجه میشود تعدادی از اسرا در ورزش جودو سررشته دارند و سعی میکند از فرصت استفاده کرده و از آنها آموزش جودو ببیند تا اگر درگیری و جدلی در اردوگاه اتفاق افتاد بتواند از مهارت ورزشی خود استفاده کند.
وی ادامه داد: با تمام سختیها او جودو را فرامیگیرد و نکته قابل توجه این ماجرا هم این است که کل این فرآیند آموزش در خفا و بهصورت پنهانی اتفاق افتاده، بهخصوص که ورزش اصلی نیروهای پلیس عراق هم همین جودو بوده است و اگر کسی در این ورزش مهارت کسب میکرد، گویی آماده مقابله با این نیروها میشد. به همین دلیل هم حاج داوود در خفا جودو را فرامیگیرد و از جایی به بعد به مرحلهای میرسد که خودش تبدیل به مربی میشود و شروع به آموزش جودو به دیگر اسرا میکند. او به صورت پنهانی تلاش میدهد که فنون دفاع شخصی را به اسرا آموزش دهد.
اعزام به مهد جودوی جهان پس از آزادی
این مستندساز افزود: زمانی که جنگ به پایان میرسد، او تسلط بالایی بر جودو پیدا کرده بود و پس از آزادی از اسارت، همین ورزش را بهصورت حرفهای و بهعنوان مربی ادامه میدهد. البته سنشان به حدی رسیده بود که در آستانه بازنشستگی هم قرار داشت. در مقطعی داوود میقانی از سوی فدراسیون جودوی ایران برای تکمیل یادگیری جودو به ژاپن بهعنوان مهد جودو اعزام میشود. او در دو مرحله به ژاپن سفر میکند، در یک دوره مسابقات آن کشور هم شرکت میکند و بهعنوان یکی از اولین ورزشکاران ایرانی موفق به کسب مقام قهرمانی در رشته جودو آن هم در کشور ژاپن میشود.
درودگر در ادامه با اشاره به گسترش شهرت و اعتبار داوود میقانی گفت: در مقطعی فدراسیون جودوی کشور یمن از فدراسیون ایران تقاضای مربی میکند و بازهم حاج داوود میقانی معرفی میشود. در آنجا هم حاج داوود جودوی کشور یمن را متحول میکند و آنها را به مرحله میرساند که در رقابت کشورهای عربی به قهرمانی میرسند و حتی در یکی از مسابقات آسیایی میتوانند جودوکاران ایرانی را هم شکست دهند! از سوی مقامات عالی یمن از حاج داوود تقدیر میشود و بعد از اتمام قرارداد او به ایران بازمیگردد. بعد از آن نوبت به فدراسیون عراق میشود که از او دعوت کنند تا مربیگری تیم ملی این کشور را بپذیرد، آن هم در شرایطی که نمیدانستند این فرد زمانی در همین کشور اسیر بوده است!
وی افزود: حاج داوود میان یک دوراهی میماند که آیا به کشوری که ۱۰ سال در آن اسیر بوده و شکنجه شده است، برود یا نرود. بهخصوص که احتمال داشت در صورت اطلاع آنها از سابقه او، مشکلاتی هم در کشور عراق برایش بهوجود بیاید. در نتیجه و با توجه به اخلاق پهلوانیاش تصمیم میگیرد به کشوری برود که پیشتر به او آسیب رسانده بود اما احساس کرد حالا که به او نیاز دارند باید به کمکشان برود. او تا چند سال مربی تیم ملی عراق بود تا زمانی که این کشور درگیر جنگهای داخلی شد و حاج داوود هم به ایران بازگشت.
این مستندساز درباره استفاده از ظرفیت داوود میقانی در ورزش جودوی ایران هم گفت: او در زمینه تربیت ورزشکاران پایه نقش بسیار مهمی داشته و از ظرفیت او در بخشهای مختلف هم بهخوبی استفاده شده است. البته در دوران جدید مدیریت فدراسیون جودو، کمتر به این ظرفیت توجه نشان دادهاند. همچنان هم داوود میقانی جزو مربیان صاحب سبک در رشته کاتا بهحساب میآید. ایشان هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ اخلاقی جزو چهرههای معقول و محبوب در جامعه جودو کشور به حساب میآید.
آنها اهل فرار از اردوگاه نبودند
وی درباره سابقه شکنجه و آزار داوود میقانی در دوران اسارت همزمان با تلاش او برای فراگیری جودو هم توضیح داد: او در سالهای اسارت بارها مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است. دو دندانش را شکستند و خیلی روی او تمرکز کرده بودند که بدانند چرا به او میگویند مربی اردوگاه! او همواره فعالیتهای آموزشی را انکار میکرد و در شرایطی بهشدت مخفیانه پیگیر تمرینات بوده، حتی در حمام تمرین میکرده است تا آمادگی خود را از دست ندهد. با تمام مضیقهها و محدودیتها او تلاش خود را کرده تا آمادگی بدنیاش را حفظ کند.
درودگر در پاسخ به این پرسش که آیا داوود میقانی با توجه به آمادگی رزمی که داشته، طی ۱۰ سال اسارت تلاشی برای فرار از اردوگاه هم داشته است یا خیر؟ توضیح داد: داوود میقانی از شاگردان و مریدان حاجآقا ابوترابی در دوران اسارت بوده است. ایشان هم معتقد بود اگر فرار یک نفر باعث آزار و اذیت و شکنجه دیگر اسرا شود، هیچ کمکی نمیتواند به ما بکند. به همین دلیل افراد اطراف ایشان کمتر به فکر فرار بودند و بیشتر تلاش میکردند همواره آمادگی خود را حفظ کنند. تأکید آقای ابوترابی این بود که شما باید تلاش کنید تا بدن و روحتان را سالم به کشور بازگردانید.
کتاب «امیلی کار» منتشر شد
کتاب «امیلی کار» با روایتی از سرگذشت نقاش کانادایی، امیلی کار منتشر و روانه بازار کتاب شد. کتاب «امیلی کار» (زنی کوچک از گوشهای در ناکجاآباد) نوشته فاطمه فرجاد و الهام خضری با شمارگان ۵۰۰ نسخه به همت نشر خانه تاریخ و تصویر ابریشمی با قیمت ۱۱۱ هزار تومان منتشر و روانه بازار شده است. این کتاب سرگذشتنامه نقاشان کانادایی، امیلی کار (۱۸۷۱-۱۹۴۵م) را روایت میکند و در انتها آلبومی از تصاویر گلاسه از آثار او را پیش روی مخاطب میگذارد. زنی کوچک از گوشهای در ناکجاآباد، جملهای بود که امیلی کار خودش را اینگونه معرفی میکرد، امیلی کار از خانوادهای مهاجر انگلیسی در کانادا بود که در ایالت بریتیش کلمبیا، جزیره ویکتوریا متولد شد. اشاره او به ناکجاآباد به دور دست بودن ویکتوریا از شهرهای اصلی کانادا است. او از منطقهای دور افتاده توانست نام خود را سراسر گیتی ثبت کند و تبدیل به نمادی برای کشورش شود. امیلی حیوانات را دوست داشت به اعتقاد او حیوانات هیچوقت بد و اشتباه نبودند او علاوه بر سگ و گربه و موش و راگون، میمونی نیز داشت که با او مانند انسان برخورد میکرد. بر او لباس دخترانه دست دوز خودش را میپوشاند و در تمام سفرهایش او را همراه میبرد. هدف امیلی ثبت طبیعت بکر کانادا بود زیرا میدانست با گذر زمان و فوج عظیم مهاجرت جنگلها و نمادهای بومی کشورش از بین خواهد رفت. او زنی شجاع بود که تنهایی به سفرهای زیادی میرفت، به مکانهایی بکر در جنگلها و مراتع. او در طول زندگیاش بارها شکست خورد و ناملایمات بسیاری را از جانب خانواده، مردم شهر و اجتماعش تحمل کرد که شاید اگر جنسیتی مردانه داشت، مشکلات اینچنینی را از سر نمیگذراند. او نشان داد که میتوان به دنبال هدف رفت و موفق شد. او دانشگاههای بزرگ هنر آن زمان در سانفرانسیسکو، انگستان و فرانسه تحصیل کرد و به سبکهای مختلف نقاشی مسلط بود، علاقه او به نقاشی و فشار کار زیاد باعث شد که چهارده ماه در آسایشگاهی در انگلیس بستری شود، اما او قویتر و مصممتر به عرصه هنر بازگشت. اصل درخشش امیلی در ۵۷ سالگیاش رخ داد، زمانی که با گروه هفت که گروهی متشکل از مطرحترین نقاشان کانادا بودند، آشنا شد و آنها امیلی را یکی از اعضای گروه خود نامیدند. با اینکه این مسئله به ثبت نرسید، اما جان تازهای به پیکر خسته امیلی دمیده شد.
|
|
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10912/32681/115183
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10912/32681/115184
آدرس مطلب: http://emtiazdaily.ir/newspaper/page/10912/32681/115185
|
عناوین این صفحه
- بازآفرینی زندگینامه اهل بیت برای کودکان
- ۱۰ سال آموزش مخفیانه جودو
- کتاب «امیلی کار» منتشر شد